به گزارش می متالز، جمعی از کارگران هپکو در بیانیه ای، نسبت به بی اعتنایی مسوولان نسبت به معیشت کارگران و گروگان گرفتن معیشت کارگر در قبال کسب سود، اعتراض کردند.
در این بیانیه آمده است:
اعتراض و ایجاد تنش چندباره و بازهم امنیتی شدن فضا و گرفتاری و هزینه دادنِ کارگر به جهت اهرم فشار به نظام برای دریافت مطالباتش انتخاب کرده است، غافل از اینکه کارگری که بیش از پنج سال است که هر ماه برای دریافت حقوق اولیه خود بعضا تا حد مرگ جنگیده، هم طاقت و توانی دارد.
باور کنید کارگر هپکو ربات نیست که بشود همینطور از او برای کسب سود و منفعت استفاده کرد، مگر در این شرایط وخیم اقتصادی و تورم مهار نشدنی یک کارگر چقدر توان و انرژی دارد که بارها و بارها بعنوان ابزار کسب سود و منافع از آن استفاده کرد و همچنان این کارگر پای این نظام و انقلاب بماند؟!
از مسوولین و تصمیم گیرندگان سازمان تامین اجتماعی میخواهیم که قبل از گروگان گرفتن کارگران، ابتدا سری به کارخانه هپکو زده و از شرایط روحی و روانی کارگرانی که در این سالها دچار تشکیل پرونده قضایی و احضار و بازداشت شدهاند و همچنین مشکلاتی که برای خانوادهایشان در این زمینه ایجاد شده، مطلع شوند و بعد اگر وجدان و انسانیتشان (متاع نایاب این زمانه) اجازه داد آنها هم کارگر بینوای هپکو را به خاطر کسب سود و منفعت شان با سروصورتی زخمی و خون روانه زندان و دادگاه با اتهامات سنگین امنیتی کنند.
کارگری که تنها خواسته اش ابتدا احیای شرکت و ایجاد رونق واقعی تولید و دریافت همین حداقل حقوق از دسترنج خودش در این شرایط وخیم اقتصادی و تورم وحشتناک موجود برای زنده ماندن خود و خانواده اش است.
در نهایت امیدواریم که مسوولین و مدیران سازمان عریض و طویل تامین اجتماعی برای طلب مطالباتشان از دولت راهی به جز ابزار کردن کارگران هپکو و گرفتار کردن چندباره این بینوایان انتخاب کند و با توجه به اینکه بارها و بارها راهکارهای برون رفت شرکت از مشکلات برای آنها و دیگر مسوولین توضیح داده شده است برای یکبار هم که شده به این راهکارها توجه ویژه شود.
آیا در آستانه چهل و دومین سالگرد انقلاب عزیزمان کارگری که از ابتدای انقلاب تا کنون در صف اول حمایت از نظام و ارزشها و آرمانهای نظام بوده است سهمش از سفره انقلاب حداقل پنج سال گروگان بودن دست مسوولین نئو لیبرال و غربزده است؟
اما در آخر در این روزهای بهمن که پابرهنگان جامعه، پدید آورنده اصلی آن بودند، و مسوولین فعلی در حال نَقالی خاطراتِ.. آن روزها!
یاد کنیم از پیام تاریخی معمار انقلاب در سال ۵۸ که فرمودند: «کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانهها و سایر جاها، ... برکاتی که درکشور هست مرهون وجود آنها است و لهذا آنها مقدمند برهمه».
به والله این نگاه مسوولین، نگاه تقدم کارگر بر سر سفره انقلاب نیست و فرسنگها فاصله دارد!
حال خود دانید و پاسخی که روزی باید برای خمینی کبیر (ره) داشته باشید.