شبی ۳ میلیون درآمد از قاچاق چوب با «شوتی»! / شوتی‌ها هرگز در جاده توقف نمی‌کنند

به گزارش می متالز، روند کشفیات چوب و زغال قاچاق در سال جاری رو به افزایش بوده‌است. آن‌طور که کارشناسان منابع طبیعی گفته‌اند؛ قاچاق سازمان‌یافته و شبکه‌ای چوب درختان جنگلی در زاگرس وجود ندارد، بلکه عمدتاً قطع درختان برای گذران معیشت است.

چند وقت پیش بود که منابع طبیعی لرستان اعلام کرد روزانه ۲ هزار کامیون چوب از لرستان به روش‌های مختلف به شمال کشور حمل می‌شود. در واقع بر اساس قانون برنامه ششم توسعه برداشت و بهره‌برداری چوب جنگل‌های شمال منع شده ‌است. این مسئله هم باعث شده که کارخانه‌های شمال محتاج چوب شوند و الان قاچاقچیان به مناطق پر تراکم زاگرس هجوم آورده‌اند.

قطع درختان فقط شامل درخت‌های جوان نمی‌شود و درختان چندصدساله هم در معرض خطر قرار گرفته‌اند. تاکنون چندین‌بار تنه درختان بالای ۲۰۰ سال در بازرسی جنگلبانی کشف شده‌است.

قاچاق چوب در مناطق جنوبی و شرقی زاگرس مدتی است که با استفاده از خودروهای سواری شوتی انجام می‌شود. قاچاق چوب که به‌شکل سنتی با استفاده از نیسان وانت یا انواع خودروهای وانت از جنگل‌ها صورت می‌گرفت، چند سالی است با استفاده از خودروهای سواری شوتی انجام می‌شود، مشکلی جدی برای محیط‌زیست استان‌های حاشیه زاگرس شده‌است.

قاچاق چوب با خودروهای سواری به اندازه‌ای زیاد شده که فقط از ابتدای امسال تاکنون ۴ تن زغال و ۳۰۰ تن چوب جنگلی تنها در شهرستان بویراحمد کشف و ضبط شد. این شهرستان بخش پر تراکمی از جنگل‌های زاگرس را میزبانی می‌کند.

در همین رابطه یک جوان ۳۰ ساله که با خودرو اقدام به قاچاق چوب جنگلی می‌کند گفت: «برای خرید چوب جنگلی قاچاق به مناطق روستایی می‌روم و چوب جنگلی را خریداری می‌کنم و به استان همجوار انتقال می‌دهم و به خریداران که در جای مشخصی و با خودور وانت منتظر هستند، می‌فروشم.چوب‌ها باید اندازه خاصی داشته باشند و در قطعات نیم کیلوگرمی با قطری به اندازه کف دست باشند.»

این جوان که متأهل، بیکار و دارای چند فرزند است، گفت: «برای اینکه به دام نیروهای منابع طبیعی نیفتیم پلاک خودرو خود را مخدوش می‌کنیم؛ بعد از ظهر نیروهای منابع طبیعی سر راه هستند و نباید در این موقع حرکت کرد، اما حدود ساعت ۲۴ شب یا بامداد به سمت استان فارس حرکت می‌کنیم.»

این جوان با تأکید بر اینکه تنها برای معیشت خود و خانواده‌اش اقدام به این کار می‌کند، در حالی که میل باطنی‌اش راضی به قطع درختان جنگلی نیست، گفت: «ساعت ۱۶ به جنگل‌ها می‌رویم، با اَره برقی که خریدم به اندازه حدود سه ماشین چوب جنگلی خرد و آماده می‌کنم و از ساعت ۲۰ شب تا ۴ بامداد سه بار به سمت شیراز حرکت می‌کنم و بدون دردسر حدود ۳ میلیون تومان همین یک شب کار می‌کنم.»

شوتی‌ها در جاده هرگز توقف نمی‌کنند، مگر اینکه با خودروهای پشتیبان، از قبل هماهنگ کرده باشند. آن‌ها در مبدأ استارت می‌زنند و در مقصد ترمز می‌کنند و بار خود را از یک استان در حاشیه زاگرس به استانی دورتر که خوب بخرند، منتقل می‌کنند.

در مسیر خبری از خوردن و آشامیدن و چرت زدن و بنزین زدن نیست! زمان بارگیری، بنزین خودرو باید تکمیل باشد و راننده شوتی پشت فرمان که می‌نشیند، موتور را به قصد سرعت بالای ۱۵۰ کیلومتر آتش می‌کند و ترمزی هم در کار نیست. منابع طبیعی هم البته بیکار ننشسته و ایست و بازرسی‌ها را امسال در سه استان زاگرس نشین پنج برابر کرده‌است.