مایۀ حیات در رگ‌های مسی

به گزارش می متالز به نقل از عصر مس آنلاین، به‌رغم پیشرفت‌هایی که جهان در دهه‌های گذشته داشته، دسترسی به آب هنوز هم یک چالش جدی است. هم‌اکنون در دنیا 1.8 میلیارد نفر وجود دارند که از منابع آلوده به میکروارگانیسم‌های خطرناک برای بدن انسان، آب آشامیدنی خود را تأمین می‌کنند. در دنیای امروز رساندن آب سالم و بهداشتی به شهروندان سراسر کره زمین به یکی از چالش‌های ادامه‌دار نهادهای اجتماعی بین‌المللی تبدیل شده است. یکی از راه‌حل‌های اصلی در این زمینه لوله‌کشی آب از سرچشمه‌ها و رساندن آن به دست شهروندان است. لوله‌های پلاستیکی به دلیل ارزان بودن اولین انتخاب برای رفع بحران دسترسی به آب آشامیدنی هستند اما مؤسسه Copper Development Association می‌گوید برای حل همیشگی این بحران، این لوله‌های مسی هستند که می‌توانند به شاهرگ‌های حیاتی تبدیل شوند. این مؤسسه سه دلیل عمده برای این‌که لوله‌های مسی باید جایگزین لوله‌های پلاستیکی شوند، ارائه کرده است.

بهداشت

لوله‌های مسی کاملاً غیرقابل نفوذ و مستحکم هستند. نشت نفت و دیگر مواد شیمیایی ناشی از فعالیت صنایع در آب‌های سطحی که منجر به آلوده شدن آن می‌شود در بسیاری از کشورها رایج است. از این گذشته در بسیاری از کشورهایی که اقتصاد آن‌ها وابسته به کشاورزی است آن‌چه به عنوان اصلی‌ترین منبع آلوده‌کننده آب عمل می‌کند، کودهای است که توسط کشاورزان برای آفت‌کشی یا حاصلخیزی زمین، به کار می‌رود. بر خلاف لوله‌های مسی، پلاستیک چنین مقاومتی دربرابر مواد شیمیایی ندارد، مخصوصاً در تأسیسات زیرزمینی انتقال آب. مطالعات بسیاری در زمینه نفوذپذیری پلاستیک دربرابر مواد شیمیایی انجام شده است که نشان می‌دهد استفاده از لوله‌های پلاستیکی برای انتقال آب می‌تواند منجر به تغییر رنگ و بوی آب شود. در کنار این استفاده از لوله‌های مسی در لوله‌کشی‌ها می‌تواند مس مورد نیاز بدن را به‌صورت طبیعی تأمین کند. همه این‌ها باعث شده مس در طول تاریخ برای انتقال آب مورد استفاده قرار گیرد. اولین بار مصریان باستان 2000 سال پیش از میلاد مسیح از مس برای انتقال آب استفاده کردند. آثار به جا مانده از روم باستان نیز نشان می‌دهد که لوله‌کشی‌های مسی در این تمدن وجود داشته است. در سایر تمدن‌های جهان باستان نیز استفاده از مس در ساخت پیاله‌ها و ظروف مسی نشان‌دهنده تأثیر این فلز در تأمین سلامت آب و غذای بشر است. 

هزینه

انتخاب لوله‌های مسی به‌جای لوله‌های پلاستیکی، انتخابی برای آینده است. لوله‌های مسی سال‌ها دوام دارند و برای دهه‌ها نیازی به تعویض ندارند. به‌علاوه این انتخاب هزینه‌های عملیات عمرانی برای نصب تجهیزات مسی را کاهش می‌دهد مخصوصاً در مکان‌هایی که سایر تأسیسات شهری مثل راه‌های آسفالته قبلاً مورد بهره‌برداری قرار گرفته است زیرا در این مکان‌ها برای لوله‌کشی نیاز به صرف هزینه‌های مجدد آسفالت کردن ایجاد می‌شود. در سال 1930 اولین لوله‌های مسی برای انتقال آب در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفتند. از آن زمان تاکنون تنها برخی از این لوله‌ها جایگزین شده‌اند که این نشان می‌دهد لوله‌های مسی هر 75-100 سال نیاز به تعویض دارند. تازه بعد از 100 سال هم می‌توان لوله‌های مسی را به‌عنوان قراضه بازیافت کرد. این در حالی است که طول عمر لوله‌های پلاستیکی 25 سال است. لوله‌های مسی بسیار کم می‌شکنند و منجمد یا ذوب می‌شوند. لوله‌های مسی دربرابر اشعه‌های UV و مواد اکسیدکننده مقاوم هستند. در ایالات متحده امریکا، یک خط انتقال آب مسی با طول 60-65 فوت، 286 دلار هزینه دارد درحالی‌که این عدد برای پلاستیک 46 دلار است. اما برای تعویض لوله‌ها چه مسی باشند و چه غیرمسی هزینه‌ای بالغ بر 5000 دلار نیاز است. استفاده از لوله‌های مسی هزینه‌ها را در ابتدا افزایش می‌دهد اما از هزینه‌های تعویض جلوگیری می‌کند. 

محیط‌زیست

هنگامی که زمان جایگزینی خط لوله مسی فرا می‌رسد، لوله‌های مسی قبلی را به‌راحتی می‌توان به یک لوله مسی دیگر یا محصولی دیگر تبدیل کرد بدون این‌که در خواص آن هیچ‌گونه تغییری ایجاد شود. این ناشی از ویژگی قابل‌بازیافت بودن مس است. چرخه عمر طولانی مس در کنار سهولت بازیافت دوباره با خلوص مشابه (در مواردی که مس با سایر فلزات ترکیب نشده باشد)، مس را یک ماده پایدار و دوست‌دار طبیعت تبدیل کرده است. مهم نیست که لوله‌های مسی چه مدت در زیر زمین بوده‌اند یا چه مدت آب را انتقال داده‌اند، مس ارزش خود را حفظ می‌کند. نکته قابل توجه درباره مس این است که فلز سرخ زمانی که مجدداً بازیافت می‌شود و برای سایر مصارف به فروش می‌رسد می‌تواند 80-90درصد و در مواردی حتی 100درصد هزینه‌های اولیه را پوشش دهد.