با مدیریت مناسب، تهدید را به فرصت تبدیل کنیم

به گزارش می متالز، از این رو چنانچه دولت دست از سر این صنعت بردارد و تنها از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی واقعی و سرمایه‌گذاری خارجی حمایت کند و تشریفات اداری و مقررات دست‌وپاگیر را از پیش پای آن‌ها بردارد، امکان پیشرفت در این زمینه وجود دارد. در آن صورت و با اتخاذ سیاست منع صادرات شمش خالص، با رونق صنایع پایین‌دستی، علاوه بر افزایش ارزش افزوده، زمینه اشتغال صدها هزار نفر نیز فراهم شده و به عبارت درست‌تر، تهدید کنونی تبدیل به یک فرصت برای مملکت خواهد شد.

برجام یکی از مهم‌ترین دستاوردهای ایران در تاریخ معاصر است که اهمیت و ارزش آن در آینده روشن خواهد شد. در این توافق، یک گفت‌وگوی انتقادی میان ایران و قدرت‌های جهانی توام با احترام متقابل شکل گرفت و نتیجه آن برجامی شد تا با خروج آمریکا از آن، شکاف بزرگی میان آمریکا و اروپا ایجاد و صف آرایی اولیه‌ای میان سایر قدرت‌ها با آمریکا شکل گیرد که تا اینجای کار کمتر سابقه داشته است.

جدای از برجام و تاثیر آن بر صنعت آلومینیوم کشور، متاسفانه ایران با وجود برخورداری از مزیت انرژی، در تولید آلومینیوم نسبت به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس بسیار عقب است و متاسفانه دولت و دستگاه‌های مسئول نیز باور و اهتمام چندانی به این مهم جز جنبه‌های شعاری و نمایشی آن ندارند. بنابراین تنها با کاهش دخالت دولت و حمایت از بخش خصوصی واقعی و جذب سرمایه‌گذاری است که می‌توان این معادله را معکوس کرد.

فرصت رشد صنعت آلومینیوم در برجام

یکی از چالش‌های بزرگ صنعت آلومینیوم پیش از توافق برجام، تامین مواد اولیه بود که به‌دلیل یا به بهانه تحریم‌ها و حتی به دلایل دیگر، از انجام خریدهای بلندمدت (long term) و بدون واسطه شانه خالی می‌شد. اما با فضای خوبی که حتی پیش از امضای نهایی توافق برجام در بازارهای بین‌المللی به‌وجود آمد، شرکت آلومینیوم ایران (ایرالکو) در دوره ابتدای مذاکرات و توافق برجام، موفق شد مواد اولیه خود را بدون واسطه از تولیدکننده اصلی در دنیا به وسیله شرکت در مزایده‌ بلندمدت و با استفاده از ارز مبادله‌ای خریداری کند. ارزش اقتصادی این اقدام برای بنگاهی مانند ایرالکو سالانه بیش از 150 میلیارد تومان بود آن هم در آن دوره رکود بی‌سابقه که بهای هر تن شمش آلومینیوم به کمترین میزان خود رسیده بود. چالش دیگری که در ایرالکو برای بیش از دو دهه وجود داشت، دعوا و درگیری میان سازمان محیط زیست و این شرکت درباره خطوط قدیمی تولید بود‌ که باز هم در آن دوره، با جذب سرمایه‌گذاری خارجی و به کمک کارشناسان و متخصصان شرکت، خطوط  قدیمی تولید را از مدار خارج و خطوط بهینه‌سازی و نوسازی شده و استاندارد را جایگزین آن شد که همراه با کاهش 15 درصدی مصرف انرژی نیز بود. چالش دیگری که در شرکت ایرالکو پیش از برجام وجود داشت، تولید آلومینیوم به روش اولیه بود که پس از توافق هسته‌ای تلاش شد تا تولید آلومینیوم به روش ثانویه (recycling) نیز انجام شود. این اقدام نیز در دوره یاد شده و با استفاده از سرمایه‌گذاری خارجی و بهره‌گیری بیشینه از توان داخل انجام شد و بدین ترتیب ظرفیت شرکت 50 هزار تن افزایش یافت. میزان سرمایه‌گذاری لازم برای تولید آلومینیوم به روش ثانویه در مقایسه با روش اولیه برای یک ظرفیت یکسان، بسیار کمتر و مقرون به‌صرفه‌تر است. هدف از آنچه بیان شد این بود که نشان دهیم برجام فرصتی را فراهم آورد که توانستیم بر چالش‌های اصلی ایرالکو فائق آییم؛ گر چه چندان مورد توجه مسئولان قرار نگرفت!