به گزارش می متالز، روشهای مختلف تولید آهن اسفنجی به شرح زیر است:
این روش در دهه 30 میلادی به دنیای تولید آهن اسفنجی ورود یافت. اولین واحد تولید آهن اسفنجی به روش میدرکس در سال 1969 در آمریکا نصب شد که دارای 2 کوره عمودی و با ظرفیت تولید هر یک 150 هزار تن بود. با گذشت زمان و همزمان با رشد تقاضای فولادسازان به ماده اولیه با کیفیت و قیمت مناسب به تدریج کورههای عمودی این روش در نقاط مختلف دنیا توسعه یافتند. در حال حاضر این روش بیشترین ظرفیت تولیدی آهن اسفنجی در جهان را در اختیار دارد و واحدهای جدیدی نیز در حال اضافه شده به ظرفیت تولیدی با روش میدرکس هستند که از جمله این واحدهای مذکور میتوان به Lebendinsky روسیه با ظرفیت تولید 1.8 میلیون تن در سال اشاره کرد.
این فرآیند در طول سالهای قبل از نظر طراحی با تغییرات فراوانی همراه بود؛ بهطوری که تمام مراحل آن از احیاء تا مراحله تخلیه در شرایط متفاوتی طراحی شده است. این روش در حال تست بوده و عمدتا ظرفیتی 200 تا 800 هزار تنی در سال دارد، از این رو برای کشورهایی مانند ایران و هند که ظرفیتهای تولید بالایی دارند، توصیه نمیشود. واحدهای تولیدی اندکی با این روش در دنیا در حال راهاندازی هستند که از جمله این واحدها میتوان به واحد تولیدیSidor در ونزوئلا اشاره کرد که با ظرفیت تولیدی 800 هزار تن در سال نتوانسته به بهرهبرداری کامل خود برسد.
از قدیمیترین روشهای احیا مستقیم بهشمار میرود که سابقه آن به سال 1980 برمیگردد. این روش با استفاده از ایده کوره افقی پخت سیمان طراحی شده و در این روش زغالسنگ با سنگ آهن مخلوط شده و در یک کوره افقی آهن اسفنجی تولید میشود. سهم تولیدی آهن اسفنجی از این روش درحدود 23 درصد کل بازار است. احداث واحدهای تولیدی سنگ آهن با استفاده از این روش در سال 2017 با افزایش 21 درصدی و حجم تولید 15 میلیون همراه بود که اکثر واحدهای مذکور در هند تأسیس شدند. دلیل اصلی استفاده این روش در هند وجود ذخایر عظیم گاز طبیعی است.
روشهای تولیدی دیگری نیز برای آهن اسفنجی وجود دارند که از جمله آنها میتوان به احیاء با استفاده از دیگر گازها اشاره کرد اما سهم روشهای دیگر بسیار اندک بوده و درصد کمی از تولید جهانی را شامل میشود. در نمودار 1 درصد استفاده از روشهای مذکور به تفکیک سال آورده شده است. همانطور که از نمودار 1 مشخص است پرکاربردترین روش تولید آهن اسفنجی در دنیا روش میدرکس بوده و علت اصلی آن تناژ بالای تولیدی و اقتصادی بودن آن است.