به گزارش می متالز، دکتر مرتضی اصانلو افزود: نتیجه برخی مطالعات پژوهشی در ده کشور کم درآمد و با درآمد متوسط جهان مانند برزیل، شیلی، کنگو، اکوادور، غنا، گینه، لائو، پرو، رومانی و تانزانیا نشان داده که معدنکاری در این کشورها نقش مهمی در جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی دارد به طوری که 60 تا 90 درصد از کل سرمایه گذاری خارجی جذب شده در این کشورها را فعالیت های معدنی به خود اختصاص داده است.
استاد تمام دانشکده مهندسی معدن و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: همین مطالعات نشان میدهد که 30 تا 60 درصد از کل صادرات مربوط به صادرات کانی ها و فلزات بوده است. 3 تا 25 درصد درآمد دولتها نیز از بخش معدن و از طریق وصول مالیات تامین شده و 3 تا 10 درصد از کل درآمد ملی شامل ارزش تولید ناخالص داخلی و درآمد ناخالص ملی در این کشورها از محل فعالیت های معدنی تامین شده است.
او تصریح کرد: باید توجه داشت که به رغم نقش کم معدنکاری در GDP که در بازه 2 تا 4 درصد قرار دارد، اما مطالعات شورای بینالمللی ناظر بر معدنکاری و فلزات ICMM نشان داده است که به ازای هر یک دلار که از بخش معدن تولید میشود 3 دلار در سایر بخشهای اقتصادی تولید خواهد کرد لذا به صورت مستقیم و غیرمستقیم نقش معدنکاری در اقتصاد کلان و در ارزش تولید ناخالص داخلی GDP بیش از 4 درصد است.
دکتر اصانلو مورد نقش معدنکاری در اشتغال گفت: بین 1 تا 2 درصد از اشتغال تولید شده در کشورها از طریق معدنکاری است، اما همین مطالعه نشان میدهد که در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط به ازای هر شغلی که در بخش معدن ایجاد میشود 3 تا 4 شغل نیز در سایر بخش به وجود خواهد آمد.
استاد تمام دانشکده مهندسی معدن و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: ایران منابع معدنی قابل توجه (بیش از 53 میلیارد تن اندازه گیری شده و نشانه دار) دارد که جزو کشورهای غنی از دارایی محسوب میشود اما از این منابع به نحو مطلوب استفاده نمیشود که مشکلات بیکاری، کم درآمدی، کم آبی، تولید ثروت، توسعه نیروی انسانی را حل کند.
او گفت: وابسته بودن به درآمد نفت و عدم توجه کافی به بخش معدن و صنایع وابسته آن، نسل آتی را با دشواری زیادی مواجه خواهد کرد. بالاخص اگر با افزایش جمعیت هم مواجه باشیم. سرمایه گذاری داخلی نه از نظر حجم سرمایه و نه از نظر انتقال تکنولوژی و افزایش مهارت کافی نخواهد بود لذا سرمایهگذاری خارجی الزامی است تا با تولید ثروت در بخش معدن بتوان امکان سرمایهگذاری در بخشهای دیگر را نیر فراهم نمود. تجربه کشورهایی مثل شیلی، برزیل، چین و سایر کشورهای کم درآمد و درآمد متوسط میتواند الگوی مناسبی برای کشورمان باشد.