به گزارش می متالز، وجه اشتراکی که لوکزامبورگ با آنها دارد، ثروتمند بودن و اقتصاد توانمند است. حالا هم مانند این دو کشور، سودای بهرهبرداری از منابع طبیعی از اجرام آسمانی و فضای خارج از زمین را دارد تا جایی که برای این پروژه، قانون تعریف میکند و نفوذ خود را در این عرصه افزایش میدهد. با شرکتهای امریکایی هم قراردادهایی منعقد میکند تا بر مبنای شراکت، جامعه کوچک خود را در مسیر رشد پیش ببرد. این در حالی است که تنها لوکزامبورگ کشوری ثروتمند نیست و کشورهای دیگری هم وجود دارند که از داشتههای مادی فراوانی برخوردارند و عربستان نمونه و مثال خوبی در این زمینه است، اما فقط داشتههای مادی به معنای توانمندی و پویایی نیست. نه اینکه عربستان از قافله رشد عقب مانده باشد و اعضای آن به سبک و سیاق یک جامعه بدوی زندگی کنند اما اینکه یک جامعه، مقلد دنیای توسعهیافته باشد، یک روی سکه توانمندی است و اینکه در مسیر رشد خود دست به ابتکار بزند و نوآور باشد، روی دیگر و چه بسا برجستهتر آن. لوکزامبورگ کوچک، تلاش و دارایی خود را صرف نوآوریها میکند و ضمن تمرکز بر بهرهبرداری از مواد معدنی موجود در اجرام آسمانی، در توسعه صنایع فضایی و ارتباط ماهوارهای نیز نقش چشمگیری داشته است. این پیشینه کاری، گویای این است که آرزوهای بزرگی در سر دارد. لوکزامبورگ میتواند الگوی مناسبی باشد. امروز دیگر زمان آزمون و خطا نیست و میتوان از تجربه دیگر کشورها در حوزههای مختلف از جمله حوزههای مختلف اقتصاد استفاده کرد تا با افزایش درآمد، سطح رفاه را بالا برد. ایران نیز با در اختیار داشتن ذخایر گوناگون معدنی، این استعداد را دارد که در جایگاه مثالزدنی در سطح جهانی قرار گیرد و با در نظر داشتن تجربه کشورهای مختلف در ثروتآفرینی، توسعه هر چه بیشتر را برای خود رقم زند اما تمام اینها نیازمند تعامل با همه کشورها و بهرهگیری از توان فناوری آنهاست.
ثمن رحیمی راد / روزنامهنگار