آلومینیوم المهدی در شرف ورشکستگی و تعطیلی!

به گزارش می متالز، گفت و گو با محمد علیمحمدی مالک و سهامدار عمده شرکت آلومینیوم المهدی و هرمزآل به شرح زیر است:

نظر شما درباره اظهارات اخیر نماینده هرمزگان مبنی بر بروز تخلف در واگذاری آلومینیوم المهدی و هرمزآل و لزوم لغو این واگذاری چیست؟

جلوی حرف‌های دوستان نماینده را نمی‌توانیم بگیریم. قطعا نمایندگان بر حسب وظیفه ذاتی خود مسائل را پیگیری می‌کنند اما باید سازمان خصوصی‌سازی درباره این واگذاری پاسخگو باشد. هیات واگذاری رای خود را داده است و به طور طبیعی بحث واگذاری دیگر تمام شده است.

آیا احتمال لغو واگذاری وجود دارد؟

باید در این زمینه از سازمان خصوصی‌سازی پرسید.

برخی مدعی احتکار آلومینیوم در کارخانه آلومینیوم المهدی و هرمزآل شده‌اند. توضیح شما در این باره چیست؟

اصلا چنین چیزی نیست. کالایی که در کارخانه موجود است، متعلق به بیمه ساچه و طلبکارانی که به ما پودر آلومینیوم داده‌اند است. آلومینیوم المهدی در 1397 هیچ ارزی از دولت نگرفت و در قبال تهاتر پودر با فلز باید این جابجایی انجام می‌شد. بنابراین پودر تحویل ما شده و فلز تولید شده و حالا شرکت بدهکار است. آلومینیوم المهدی اصلا کالایی ندارد که بتواند صادر کند. 22 هزار تن تعهد داریم و حداکثر 15 هزار تن تولید که در نتیجه منفی 7 هزار تن می‌شود، یعنی کالایی نمی‌ماند که بخواهیم احتکار کنیم. هم‌اکنون برای عمل به تعهدات بیمه ساچه ماهانه 2500 تن باید کالا تحویل دهیم یا کالا را صادر کرده و پول نقد به ساچه بدهیم. 15 هزار تنی هم که تولید می‌کنیم، به ازای هر تن حدود 750 دلار زیان می‌دهیم. یعنی قیمت تمام شده برای ما 2800 تا 3000 دلار است، فروش براساس فرمول وزارتخانه با قیمت‌های فعلی آلومینیوم حدود 2250 دلار می‌شود، بنابراین 750 دلار برای هر تن زیان می‌کند.

مطالبات 8000 تن ایمیدرو مربوط به تعهدات قبل بوده است که در منطقه ویژه تحویل گرفته است. برای وارد کردن این محموله به سرزمین اصلی باید 15 درصد حقوق و سود گمرکی را بدهد. البته باید بگویم این کالا هم از دید من جای سوال و اشکال دارد، چون در زمان واگذاری تعهدات برق مازاد بر چیزی که خریدار تعهد کرده است، 170 میلیارد تومان در مقطع واگذاری بابت پول برق کارخانه، اضافه پرداخت شده است. با توجه به اینکه در زمان واگذاری قیمت فلز حدود 4800 تومان بوده است پس در نتیجه به اندازه 34 هزار تن ما پول فلزی که در کارخانه موجود بوده است را پرداخت کرده‌ایم. در زمان واگذاری چون عملا شش ماه با تاخیر انجام شد براساس تعهدات، کارخانه به وزارت نیرو بدهکار بود و 230 میلیارد تومان تعهدات ماقبل به 400 میلیارد تومان افزایش پیدا کرده بود که ما هم 230 میلیارد تومانرا پرداخت کردیم و هم 170 میلیارد تومان مازاد را. از زمان واگذاری هم هزینه برق به‌روز پرداخت شده است.

میزان تولید شش ماهه چقدر بوده است؟

حدودا 85 تا 90 هزار تن. با سیاست‌های غلطی که توسط وزارت صمت دیکته شده، این کارخانه عملا در آینده نزدیک ورشکست خواهد شد. الان به دلیل اینکه روزانه زیان می‌کنیم، ظرفیت تامین مواد اولیه کم شده است و به سمت تعطیل شدن می‌رویم. سیاست‌های دستوری نتیجه‌اش همین است. ما فقط تا 15 روز آینده پودر داریم و با قیمت‌های ارز جدید نمی‌توانیم پودر بیاوریم.

مهمترین راهکار برای نجات از وضعیت فعلی چیست؟

دولت برای حمایت از صنایع بالادستی پرمیوم در نظر بگیرید و در نظام تعرفه‌ای حمایت کند و بعد از حمایت تعرفه‌ای، ارز موردنیاز این صنایع ارز منشا خارجی قابل قبول باشد. ارز نیما را خریداران خارجی قبول نمی‌کنند. ارز قابل قبول فروشندگان خارجی به علاوه هزینه‌های تحریم (حداقل 10 تا 15 درصد) باید به منظور تامین مواد اولیه در اختیار ما قرار بگیرد.

نکته پایانی...

طرح توسعه داشتیم اما به دلیل اعمال سیاست‌های غلط در شش ماه گذشته نمی‌توانیم اجرا کنیم بلکه درخصوص طرح‌های قدیمی هم دیگ‌هایمان را که سرمایه‌گذاری کرده بودیم و به مدار تولید برگشته بودند کم کم در حال قطع و خارج کردن آنها از مدار تولید هستیم.

گفت‌وگو از محمدجواد به‌آبادی