به گزارش میمتالز، به این ترتیب که قیمت سیمان ایران به جهان طبق نسبتهای در نظر گرفته شده ۷به ۳۰، یعنی ۲۳ درصد قیمت جهانی باشد. دلیل اینکه در جهان قیمت سیمان را با میلگرد میسنجند این است که سیمان قیمت جهانی ندارد و هم میلگرد و هم سیمان، در ماده اصلی ساختمان یعتی بتن کاربرد دارند. (به ازای هر متر مکعب بتن، تقریبا ۳۵۰ کیلوگرم سیمان و ۱۰۰کیلوگرم میلگرد استفاده میشود). به این ترتیب میتوان قیمت سیمان را تابعی از قیمتهای جهانی دانست. اگر افزایش نرخی اتفاق بیفتد، شرکتهای سیمانی که بیشتر در بازار داخل فروش داشتند میتوانند رشد سود بهتری داشته باشند و مورد توجه بازار سرمایه قرار بگیرند.
در دنیا صنعت سیمان، صنعت آلایندهای است و مالیاتهای سنگینی بر آن وضع میشود. در ایران یارانه انرژی داریم و بهای تمام شده میتواند کمتر از جهان باشد، فقط مشکل در هزینه حمل بالای این کالا وجود دارد، بهطوری که میزان صادرات این کالا در جهان، یک بیستم میزان تولید آن است. به تازگی سیمان سفید افزایش نرخ ۳۵ درصدی داشته است و تعدادی از شرکتهای بورسی که سیمان سفید تولید میکنند سیمان شمال، سفید نیریز، لارستان و ساوه هستند. حال باید دید امسال اجازه افزایش نرخ ۶۰ درصدی مبنی بر درصدی از سبد میلگرد داده میشود یا افزایش نرخ کمتری انجام میشود. در کل ۶ هلدینگ سیمان وجود دارد که شامل سیمان تامین، فارس و خوزستان، تهران، سرمایهگذاری و توسعه صنایع سیمان، سرمایهگذاری سیمان اسپندار و توسعه سرمایه و صنعت غدیر که هلدینگ سیمانی مجموعه غدیر است، هستند.۷۶ شرکت سیمانی در کشور وجود دارد و علاوه بر آن ۱۲ طرح توسعهای هم داریم که ظرفیت تولید سیمان ایران با افتتاح آنها از ۶۰میلیون تن به ۱۰۰ میلیون تن خواهد رسید که قطعا موجب رقابت منفی بین شرکتها میشود. باتوجه به ممنوعیت وارداتی که کشور عراق از سال ۱۳۹۴ بر سیمان ایران اعمال کرد و خود دنبال توسعه زیرساختها رفت، صادرات سیمان ایران از ۱۹ میلیون تن در سالهای ۹۲ و ۹۳به حدودا ۱۳ میلیون تن در سالهای ۹۵تا ۹۷ رسید تا اینکه در سال ۹۸ دوباره توانستیم ۵/ ۱۷ میلیون تن صادر کنیم. صنعت سیمان، صنعتی است که نیاز به حجم سرمایهگذاری بالا دارد بهطوری که برای راهاندازی یک واحد یک میلیون تنی سیمان، ۱۵۰میلیون دلار سرمایهگذاری نیاز است. این مهم موجب بالا رفتن هزینه استهلاک شرکتها و کاهش سود آنها میشود و بازگشت سرمایه زمانبر و طولانی خواهد شد. لازمه این صنعت وجود ناوگان حمل و نقل گسترده و نزدیکی به بازار مصرف است، همچنین در این صنعت حساسیت بسیار کمی نسبت به برند وجود دارد، در نتیجه میتواند رقابت منفی بین تولیدکنندگان شکل بگیرد. مشکلی که بسیاری از تولیدکنندگان داخلی با آن درگیر هستند این است که سیمان را به جنوب کشور و مرزهای دریایی برسانند تا بتوانند به عمان و آفریقا صادر کنند، اما این کار بسیار پر هزینه است و موجب حاشیه سود کمی برای این شرکتها خواهد بود.
منبع: دنیای اقتصاد