به گزارش میمتالز، هادی عقیلی که خودش بارها با سپاهان حضور در بازیهای آسیایی را تجربه کرده است از تجاربش میگوید و صحبتهای جالبی در مورد اشتباهاتی که فینال و یا قهرمانی را از تیمهای ایرانی گرفته انجام میدهد.
اینکه نمایندههای ما در آسیا تا فینال پیش میروند و قهرمان نمیشوند تجربهای طولانی مدت برای ما محسوب میشود. استقلال بار آخری که قهرمانی در فینال آسیا را تجربه کرد فکر میکنم با مرحوم ناصر حجازی بود. آن روز بسیار بدشانس بود و من خیلی خوب بازی را به خاطر دارم و چندین توپ به تیرک دروازه زدند و توپها گل نمیشد. اگر توپها آن روز گل میشد ناصر خان با یک قهرمانی بازیها را تمام میکرد و الان خاطره خیلی خوشی باقی مانده بود.
تیم سپاهان در چندسال اخیر یکبار، تیم ذوب آهن هم یکبار و پرسپولیس هم دوبار به فینال آسیا رفتند. من تمام این فینالها را به خوبی یادم است. اگر به لیست بازیکنان سپاهان در آن زمان نگاه کنید ما خیلی خیلی فراتر از انتظار ظاهر شدیم و به فینال رفتیم، ولی در فینال اسمش را هرچه میخواهید بگذارید ما کاملا برای این کار آماده نبودیم و مثالش را خدمتتان عرض کنم؛ بازی رفت در اصفهان یک_ یک شد و بازی هم کاملا پایاپای بود و بازی برگشت را ما دو بر صفر باختیم. چه در اصفهان چه در بازی برگشت ما یکسری اشتباهات فردی داشتیم که بازی را واگذار کردیم، ولی جدا از اشتباه فردی اشتباه ما نحوه سفر بود. تیم ما و یا حتی تیم پرسپولیس در فینال قبلی که تجربه کردند، چون من با آقای باقری هم صحبت کردم و ایشان هم با بنده هم عقیده بود. چرا ما باید چهار، پنج روز زودتر به محل مسابقه میرفتیم؟ تیم ما و پرسپولیس هر دو به ژاپن رفتیم و از دید من هم ما و هم پرسپولیس به این دلیل بازی را واگذار کردیم. زودتر رفتن به محل مسابقه و تفاوت زمانی باعث شد که بازیکنها بهم بریزند. ما مجبور بودیم تا پاسی از بامداد به دلیل اختلاف ساعتی بیدار بمانیم و این اختلاف باعث شده بود بحث خواب و غذا بهم بریزد و خیلی از بازیکنان در وعده صبحانه حاضر نمیشدند و خود به خود یک وعده غذایی کم میشد و خواب هم کم میشد و چه انتظاری از چنین تیمی میرفت که چند روز بعدش فینال را برگزار کند؟ این یک مسئله بزرگ برای تیم ما در آن زمان و همچنین تیم پرسپولیس و این یک دلیل بسیار بزرگ برای از دست دادن فینال بود.
پرسپولیس در همین فینالی که گذشت واقعا در بازیهای آسیایی آبرو داری کرد. هرچند نمایندههای دیگر ما هم فوتبال خوبی ارائه دادند، ولی حذف شدند، ولی در فینال باز هم اشتباه فردی باعث شد که پرسپولیس جام را از دست دهد و میتوانست آن اشتباه صورت نگیرد و سرنوشت بازی به کل عوض شود.
این مباحثی که مطرح کردم شاید در تیم ملی ما هم صورت بگیرد. یعنی روز مهم یک اشتباه فردی صورت بگیرد. شما برگردید به بازی تیم ملی و ژاپن. شما به ۴ سال پیش برگردید و بازی ایران و عراق را ببینید باز هم یک اشتباه فردی صورت گرفت و این اتفاقات برای ما رخ داده است. من یک فلش بک به عقب میزنم و به جام جهانی آرژانتین که ایران شرکت کرده بود برمیگردم. ایران سه پنالتی داد و وقتی از بازیکنان در مورد علتش پرسیدند گفتند، چون این برخوردها در ایران انجام میشد و داورها با یکسری تیمهای خاص با ملایمت برخورد میکردند و آن خطاها در ایران گرفته نمیشد بازیکنان خیلی خشن راهی جام جهانی میشدند و به قول خودشان بازیکنان حریف باید از پشت پایشان قلم بند بزنند، چون تکلهای خشن میزدند و در ایران پنالتی نمیگرفتند و با همین سبک راهی جام جهانی شدند و تیم ایران پنالتی داد. اگر به حال برگردیم باز هم یکسری رفتارها در ایران با ملایمت برخورد میشود و یا اینکه برخورد نمیشود. البته من از طرف داوران نمیگویم بلکه ممکن است از طرف باشگاهها باشد. چون بازیکنها از طرف باشگاهها جریمه نمیشوند و این برخورد ادامه دار میشود و بازیکن چندین بازی کارت میگیرد و رفتارهایی از خود نشان میدهد که برخی به اشتباه میگویند چقدر با تعصب است. در صورتی که بازیکن دارد اشتباه میکند و وقتی به سطح بین المللی میرسد آنجا دیگر شوخی ندارند.
ببینید عیسی آل کثیر ندانسته یک شادی بعد از گل انجام داد و واقعا آگاهی نداشت وای اف سی نپذیرفت و آن موضوع را اشتباه قلمداد کرد و شاید ما وکلای خوبی در آنجا نداریم.
من فکر میکنم چشمهای عیسی آل کثیر که اصلا قصد توهین ندارم بادامی است و خیلی از هموطنان و مردم جهان این شکلی هستند و عیسی قصد قبلی نداشت که توهین نژادی کند و متاسفانه فینال آسیا را از دست داد و مهره خیلی مهمی برای پرسپولیس بود. عیسی آل کثیر آن کار را انجام داه بود و من در برنامه تلویزیونی که در روز فینال برگزار شد دیدم که عیسی را به عنوان مهمان آورده اند و در بک گراند آن عکسی که باعث شده بود آل کثیر محروم شود را گذاشته بودند آیا شما فکر میکنید وقتی پرسپولیس برای فرجام خواهی میرود و دوست دارند که آل کثیر را ببخشند و کلی التماس میکنند این صحنهها از نظرای اف سی رصد نمیشود؟ کافی است یک نفر از داخل برای آنها عکس بفرستد و بگوید نگاه کنید همچنان دارند این کار را تکرار میکنند. شک نکنیدای اف سی این موضوع را رصد کرده و اجازه نداده آل کثیر بخشیده شود وگرنه این بازیکن بخشیده میشد و امیدوارم مسئولین تلویزیون ناراحت نشوند. وقتی برنامه تلویزیونی دوباره این اشتباه را نشان میدهد و آن بازیکن هم ناخواسته این اشتباه را کرده آیا شما باید کماکان به خاطر لجبازی باای اف سی آن عکس را بزنید و باعث شویدای اف سی او را نبخشد؟ شاید آل کثیر زودتربه لیگ ایران بر میگشت. من میگویم اشتباهاتی که در ایران انجام میشود باعث میشود وقتی بازیکن به سطح بین المللی میرود به ما ایرانیها لقب بی تجربه را دهند و در مجموع همه این اشتباهات باعث شد دست یحیی گل محمدی در فینال خالی بماند. چرا این اشتباهات را علی دایی نمیکرد؟ بازیکن خوشحال میشود و پیراهنش را در میآورد، ولی اگر همین موضوع از سمت بازیکن انجام میشود و کارت میگیرد تنبیه میشود و این یک جریمه تیمی است و جریمه شخصی نیست، چون بازیکن بازی بعدی را از دست میدهد و یک جایی باید جلوی این موضوع گرفته شود.
سالیان پیش یک بازیکن عراقی در گوش داور میزند و تنها شش بازی محروم میشود. در صورتی که علی کریمی زمانی که در تیم ملی امید بازی میکرد هیمن کار را انجام داد و دوسال محروم شد. علی کریمی کجا آن بازیکن کجا؟ ما داریم در مورد علی کریمی صحبت میکنیم که در ایران، آسیا و جهان شناخته شده است و این نشان میدهد در بازی بین المللی شوخی ندارند. بازیکن هرکس که میخواهد باشد باید توجیه شود تا در صحنه بین الملی شاهد آبرو ریزی نباشیم تا مثل سال گذشته یک فینال را از دست ندهیم.
پس اگر بخواهم خلاصه بگویم برخوردی که در ایران میشود ملایمت آمیز است به هر دلیلی که میخواهد باشد. چه پر طرفدار بودن تیم، چه کدخدا منشی چه هر چیزی که هست چه از سمت باشگاهها چه داوران و چه فدراسیونها و دومین چیزی که خدمت شما عرض کردم بحث سفرها بود. سپاهان و پرسپولیس سر این موضوع ضرر کردند.
بی تعارف بگویم در بحث سرپرستی و مدیر تیم فقط این نیست که بیایند بگویند سر میز باید سلام بدهید و یا اینکه ظرف هایتان را درست بگذارید. سرپرست کارش همین است که من به شما میگویم او باید کارتها و لباسها را بررسی کند تا اشتباهی نشود و لیست را به موقع بدهند که در ایران به وظایف فرعی میپردارند و ما شاهد اشتباهات زیادی بودیم و این اشتباه یکبار برای تیم بزرگ سپاهان افتاد و فینال آسیا را از دست داد. یکسال به خاطر یک اشتباه با وجود تیم رویایی که داشتیم فینال را از دست دادیم. در برگشت بازی را بردیم، ولی یک بازیکن دو کارته داخل زمین بود و سرپرست اصلا حواسش به این قضیه نبود که این موضوع در تیم ملی امید هم اتفاق افتاد و حذف شدیم و به راحتی این اتفاقات میافتد و هیچ کس آن نفرات را بازخواست نمیکند. در صورتی که بسیار اشتباه نابخشودنی و بزرگی است، ولی متاسفانه، چون آموزشی نیست و ملایمت آمیز و کدخدا منشانه با این موضوعات برخورد میشود همه چیز از بین میرود. آن تیم سپاهان آن سال بدون شک قهرمان میشد. این مجموعه اشتباهات و غیر حرفهای بودنها در داخل ما را بد عادت میکند و باعث میشود در صحنه بین المللی هم همین باشیم.