به گزارش میمتالز، اتفاقی که میتوانست خیلی زودتر رقم بخورد تا عرصه تاخت و تاز دلالان نشود. در واقع اگر چه امروز هر کیسه سیمان با قیمت حدود ۱۷هزار تومان از درب کارخانه توسط تولیدکننده به فروش میرسد، اما به واسطه ارزانی بیش از حد و از طرفی نبود منع قانونی برای خرید سیمان توسط دلالان، هر کیسه سیمان در نهایت با قیمت حدود ۴۰ هزار تومان به دست مصرفکننده نهایی میرسد. این در حالی است که در سال ۹۹ بهرغم افزایش چند برابری هزینههای تولید سیمانیها، دولت صرفا ۲۰ درصد افزایش را برای آنها در نظر گرفت و حتی قول ۴۵ درصدی افزایش قیمت در پاییز سال گذشته هم به سرانجام نرسید. نتیجه اینکه امروز با افزایش هزینههای حمل و نقل و نهادههای تولید، تولیدکنندگان دچار مشکلات فراوانی شدهاند و از طرفی مردم هم سیمان را با قیمت بیش از ۱۳۰درصدی نسبت به درب کارخانه میخرند تا سود صنعت نصیب دلالان شود. در صورت تصویب افزایش ۶۳درصدی جان تازهای به کالبد صنعت سیمان دمیده خواهد شد و البته سهامداران این صنعت هم از عواید آن بهرهمند خواهند شد کما اینکه این اخبار همین امروز هم باعث استقبال از سیمانیها شده است. نکته مهم اینکه افزایش قیمت سیمان چند ماهی است در بازار و توسط دلالان اتفاق افتاده و در صورت جلوگیری از فروش سیمان به افراد فاقد مجوز، نه تنها سیمان افزایش قیمت نخواهد داشت که ارزانتر هم میشود.
علیاصغر گرشاسبی، مدیر عامل سیمان هگمتان میگوید: صنعت سیمان به واسطه سرکوب قیمتی ۱۰ ساله از تورم عمومی بسیار عقب است و انتظار ما این است که دولت نسبت به این عقبماندگی توجه ویژهای داشته باشد. حتی در سال گذشته قرار بود ۶۵ درصد قیمت سیمان افزایش یابد، اما ۲۰ درصد را قبول کردند و ۴۵درصدی که قول افزایش آن در پاییز را داده بودند، محقق نشد؛ بنابراین در صورت موافقت با افزایش ۶۳درصدی قیمت سیمان، ۴۵درصد این افزایش مربوط به سال گذشته است و در واقع امسال فقط ۱۸درصد افزایش قیمت خواهیم داشت.
وی میافزاید: چنانچه بخواهیم صنعتی را با شیوه دستوری جلو ببریم، قطعا بازار به سمت تنش خواهد رفت. امروز هر کیسه سیمان با قیمت حدود ۴۰ هزار تومان به دست مصرفکننده نهایی میرسد در حالی که تولیدکننده با قیمت ۱۷هزار تومان و با بیش از ۱۳۰درصد ارزانتر از درب کارخانه سیمان را میفروشد؛ بنابراین بخش اعظم این اختلاف قیمت، نصیب واسطهها میشود و متاسفانه برخلاف حساسیتی که دولت روی تولیدکننده دارد، دلالان با خیال راحت مشغول سوداگری هستند.
گرشاسبی در پاسخ به این سوال که آیا در شرایط کنونی که کمبود گاز مطرح نیست، امکان ذخیرهسازی مازوت برای استفاده در فصل زمستان وجود دارد، عنوان میکند: هر سال وضعیت به همین منوال بوده و در ۶ ماه اول به شرکتهای توزیع و پخش مجوز میدادند که به سیمانیها به صورت اعتباری مازوت بدهند؛ بنابراین با توجه به ذخیره حدود ۱۰ میلیون لیتر برای هر کارخانه، ذخیره بزرگی ایجاد میشد و فصل زمستان کسی برای خرید مازوت هجوم نمیآورد. متاسفانه در سال ۹۹ بر اثر بیتدبیری این کار انجام نشد. امروز هم که شرایط عادی است و پالایشگاهها حتی با اضافه ذخیره مازوت مواجه میشوند، باید به سیمانیها اجازه بدهند به صورت اعتباری مازوت را تهیه کنند و در زمستان پول آن را پرداخت کنند.
مدیر عامل سیمان هگمتان ادامه میدهد: برای حذف دلالان بارها انجمن سیمان نامه زده که به ما اجازه بدهید فقط به افراد شناسنامهدار سیمان بفروشیم، اما متاسفانه دولت این کار را نمیکند. این افراد شامل افراد دارای پروانه ساخت، واحدهای تولید بتن، تولیدکننده قطعات بتنی و... میشوند. امروز هر کس به صرف داشتن یک کارت ملی میتواند سیمان بخرد و بازار را به سمت گرانی ببرد و چنانچه ما به افراد عادی سیمان نفروشیم طبق مقررات تعزیرات با ما برخورد میشود.
وی با بیان اینکه حتی در صورت آزادسازی سیمان مردم هیچ گونه فشار اقتصادی جدیدی را تجربه نمیکنند، میگوید: مصرفکننده نهایی سیمان را بیش از ۱۳۰ درصد گرانتر از درب کارخانه میخرد در حالی که اگر قیمتگذاری دستوری سیمان را لغو میکردند، قیمتها تا این اندازه بالا نمیرفت، اما مزیت آزادسازی این بود که سود صنعت وارد تولید میشد.
گرشاسبی در رابطه با تسهیل صادرات در کشور تصریح میکند: صادرات محصولات کلینکر و سیمان ایران در سطح بینالملل به خوبی جا افتاده است، اما مشکل اصلی ما مساله حمل است. به این معنا که کالاهای ما به موقع و به اندازه به مبادی خروجی و بنادر برای صادرات نمیرسند. شرکت ما این ظرفیت را دارد که روزانه ۳ هزار تن صادر کند، اما با توجه به محدودیتهای ناوگان حملونقل، حداکثر کالای ارسالی به بنادر ۶۰۰ تن است. جالب اینکه بهرغم تحریمها بعد از ارسال کالا به بنادر مشکلی نداریم.
وی با اشاره به اینکه قیمت داخلی بر قیمتهای صادراتی تاثیر میگذارد، میافزاید: چنانچه وضعیت قیمتهای داخلی تغییر کند، شرکتها به دلیل صرفه اقتصادی بر این بخش متمرکز میشوند و کمتر سراغ صادرات میروند در نتیجه رقابت قیمتی برای صادرات ایجاد نمیشود و این اتفاق منجر به افزایش قیمت سیمان در بخش صادرات میشود.
این تولید کننده در مورد برنامههای سیمان هگمتان خاطرنشان میکند: در حوزه تولید در سال ۱۴۰۰ برنامه بهسازی خطوط تولید را داریم؛ با توجه به اینکه بخشی از خط تولید ما قدمت ۲۵ ساله دارد این کار قطعا هزینه بالایی دارد. متاسفانه مسوولان محترم ارزش جایگزینی و نگهداری را در سود و زیان نمیبینند، در بخش تحویل و توزیع هم در بخش داخلی و صادراتی رشد بیش از ۱۵ درصدی را در نظر گرفتهایم.
منبع: دنیای اقتصاد