گنج های پنهان را با عکس هایمان می شناسانیم

به گزارش می متالز، به همین منظور با امیر عابدی، از عکاسان مطرح کشور و عضو انجمن عکاسان سینمای ایران در این باره گفت و گو کرده ایم که آن را در ادامه می‌ خوانید.

آگاه نبودن مردم از مشاغل و پدیده های مختلف پیرامون

امیر عابدی، عضو انجمن عکاسان سینمای ایران می ‌گوید: به نظرم در حوزه عکس و عکاسی هر جشنواره ای که برگزار شود، می تواند خوب و مثمرثمر باشد. اصولا در جهان پیرامون مان مشاغل و پدیده های مختلفی را داریم که پشت صحنه شان برای مردم ناشناس است. به عنوان مثال آیا شما می توانید تصور کنید که یک زیپ چطور تولید می شود؟ کارخانه اش به چه شکل است؟ یا کارخانه شیشه سازی چطور است؟ و مراحل تولید و ساخت شیشه به چه شکل است؟
بسیاری از حرفه های دیگر مثل این امر هستند که ما واقعا درباره آنها چیزی نمی دانیم. معدن هم به همین شکل است. خیل عظیمی از مردم جامعه نمی دانند که افراد شاغل در معدن چطور نفس می کشند!. چطور در آنجا زندگی می کنند، چگونه تولیدات آنان فرآوری می شود و شرایط کاری و اجتماعی آدم های معدن کار چیست.
اول می شنویم بعد آشنا می شویم!
عابدی ادامه می‌ دهد: ما فقط هر چند وقت یک بار از طریق اخبار و وسایل ارتباط جمعی می شنویم که فلان معدن ریزش کرده است و فلان رخداد ناگوار در بهمان معدن اتفاق افتاده است. دقیقا مثل معدن یورت که کمتر کسی آن را می شناخت اما پس از ریزش و جان باختن تعدادی از هموطنان مان از طریق رسانه ها مطرح و شناخته شد.

گنج های پنهان

این عکاس در ادامه می ‌گوید: من معتقدم این ها به مثابه درس ریاضی است که تا زمانی که در زندگی به طور ملموس با آن برخورد نکنیم، نمی توانیم چند و چون آن را درک کنیم. البته شایان ذکر است که کار در معادن هم شکل های مختلفی دارد. یک سری معادن زیر زمینی هستند، یک سری روی سطح زمین و یک سری در دل کوه قرار دارند. تا می گوییم معدن ذهن مردم و مخاطب به سمتی می رود که انگار معدن جایی است که یک عده معدنچی در درون یک غار در حال کند و کاو هستند. این ها گنج های پنهانی هستند که کار و مشقت اش برای عده ای زحمتکش است اما متاسفانه عده ای معدود که انگشت شمار هم هستند، بهره اش را می برند!.

شناساندن مشاغل از طریق عکس و فیلم

عابدی تصریح می‌ کند: به نظر من به عنوان یک عکاس دو روش یا بهتر بگویم دو رسانه برای آشناسازی مردم با این قبیل مشاغل سخت و نفس گیر وجود دارد که ما می توانیم از آنها بیشتر استفاده کنیم. یکی عکس و دیگری فیلم.

در معرض دید عموم گذاشتن پدیده ها از طریق عکس

به اعتقاد وی، جشنواره کیمیا نیز به طور خاص با برگزاری دوره ارزشمند خود برای عکاسی معادن می تواند کار بزرگی در زمینه معرفی مشاغل سخت به جامعه و شناساندن آدم هایی که در این عرصه زحمت می کشند و این که شرایط کاری آنها به لحاظ جغرافیایی،‌ آلودگی و... به چه شکل است، به جامعه کرده و همه این موارد را از طریق عکس در معرض دید عموم قرار دهد.
سازمان معادن شرایط عکاسی را به شکل تور مهیا کند
این عکاس سینما همچنین می گوید: خاطرم هست زمانی سازمان کشتی رانی جشنواره ای برگزار کرد تا از این طریق عکاسان به صورت دسته جمعی روی نفتکش ناو نفتکش بروند و از پدیده های دریایی و نفتکش ها و... عکاسی کنند. البته این روش عکاسی پس از صدور مجوز مربوطه انجام می شد. این جشنواره تورهایی را برگزار می کرد و از این طریق امکان عکاسی از این جور جاها برای ما عکاسان فراهم شد. چرا که عکاس به تنهایی و بدون اجازه و مجوز نمی تواند روی نفتکش رفته و عکس بگیرد.
هر جشنواره ای که برگزار می شود باید این مجوز و اجازه را در اختیار عکاسان قرار دهد تا از فضای کاری مشاغل مختلف عکس گرفته و مردم جامعه با این شغل ها و محیط های کاری آشنا شوند. به نظرم سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران نیز ابتدا باید شرایط عکاسی را به شکل تور مهیا کند و بعد از آن دستور برگزاری جشنواره داده شود. چون به طور عادی معادن اجازه عکاسی به کسی نمی دهند.
امیر عابدی، عضو انجمن عکاسان سینمای ایران در خاتمه تأکید می ‌کند: در پایان بهتر است بگویم ما با این قبیل کارها همچون برپایی جشنواره های مختلف جهت معرفی مشاغل گوناگون از طریق عکس کار مهمی که می کنیم، این است که فرهنگ کار و زندگی در معادن را به جامعه می شناسانیم و با بردن دوربین ها به دل معادن، باعث می شویم تا این شغل سخت و آبرومند به جامعه شناسانده شود.