زغال‌سنگ آینده‌دار است

به گزارش می‌متالز، دولت پوتین بیش از ۱۰ میلیارد دلار برای بازسازی خطوط ریلی خود سرمایه‌گذاری می‌کند تا میزان صادرات زغال‌سنگ خود را افزایش دهد. مقامات روسیه برای تسریع در این پروژه از زندانیان استفاده خواهند کرد که به‌نوعی سنت عصر شوروی کمونیستی سابق را در اذهان زنده می‌کند. پروژه مدرنیزه کردن و توسعه خطوط ریلی که روسیه را به بنادر خاور دور متصل می‌کند بخشی از فشار بیشتری است که این کشور را در زمره آخرین کشور‌هایی قرار می‌دهد که به صادرات این سوخت فسیلی ادامه می‌دهند، در حالی که سایر کشور‌ها به سایر سوخت‌های سبز یا دوستدار محیط‌زیست روی آورده‌اند. دولت روسیه معتقد است مصرف زغال‌سنگ همچنان در بازار‌های آسیایی مانند چین رو به افزایش خواهد گذاشت، هرچند اگر در دیگر مناطق رو به افول باشد.

Bragin معاون مدیرعامل هلدینگ UMMC که مالک یک شرکت زغال‌سنگ در منطقه Kuzbass سیبری غربی است در این خصوص اظهار کرد: ما باید همچنان به ساخت و توسعه زیربنایی خطوط ریلی خود ادامه دهیم تا بتوانیم از فرصت صادرات زغال‌سنگ بهره‌برداری کنیم. هدف از اجرای آخرین پروژه ۸/ ۹ میلیارد دلاری، توسعه طویل‌ترین خطوط ریلی روسیه (عصر تزاری – پل سراسری سیبری و خط اصلی Baikal-Amur که غرب روسیه را به اقیانوس آرام متصل می‌کند) این است که تا سال ۲۰۲۴ ظرفیت صادراتی زغال‌سنگ و سایر کالا‌ها را به ۱۸۲میلیون تن برساند. این در حالی است که در چارچوب یک پروژه بازسازی ۵۲۰ میلیارد دلاری در این کشور، هم‌اکنون ظرفیت با بیش از دو برابر افزایش به ۱۴۴ میلیون تن رسیده است. پروژه مذکور از سال ۲۰۱۳ شروع شده است و پوتین خواهان تسریع توسعه شبانه‌روزی آن است. یکی از تحلیلگران بازار زغال‌سنگ معتقد است: روسیه سعی دارد هرچه سریع‌تر ذخایر موجود زغال‌سنگ خود را به پول تبدیل کند. همچنین پوتین می‌گوید مرز مشترک زمینی روسیه با چین و روابط خوب ما با رئیس‌جمهور این کشور، روسیه را به یک کاندیدای طبیعی برای تسلط بر صادرات به کشوری تبدیل کرده است که بیش از نیمی از زغال‌سنگ جهان را مصرف می‌کند. موید نظر پوتین این واقعیت است که استرالیا به‌عنوان صادرکننده نخست زغال‌سنگ دنیا با محدودیت‌های تجاری از طرف چین به دلیل سرمنشأ بودن ویروس کرونا مواجه بوده و اختلافات دیپلماتیکی بین آن‌ها وجود دارد.

اما این طرح اقتصاد روسیه و جهان را با خطر مواجه خواهد کرد. در اجلاس تغییرات اقلیمی بین دولت‌های سازمان ملل توصیه می‌شود که باید هرچه سریع‌تر برای جلوگیری از فاجعه جهانی گرمایش زمین و اثرات تغییرات اقلیمی ناشی از آن، از مصرف زغال‌سنگ پرهیز کرد و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند در سال‌های آتی این امر برای روسیه میلیارد‌ها دلار هزینه به بار خواهد آورد. در اوایل این ماه آژانس بین‌المللی انرژی یک گام جلوتر رفت و گفت اگر جهان بخواهد گرم شدن کره زمین را با موفقیت تا زیر ۵/ ۱ درجه سانتی‌گراد نگه دارد، باید هیچ‌گونه زیرساخت جدید مربوط به سوخت‌های فسیلی دیگر ساخته نشود. از طرف دیگر همه کشور‌های دارای ۱۰ اقتصاد برتر دنیا به‌جز یکی از ۱۰ کشور اصلی، متعهد به رسیدن به میزان انتشار خالص صفر کربن طی چند دهه آینده شده‌اند و نقشه راه آژانس بین‌المللی انرژی بانام Net-Zero تا سال ۲۰۵۰، خواستار حذف تدریجی همه نیروگاه‌های زغال‌سنگ بدون جذب کربن از سال ۲۰۴۰ شده است. همچنین تصور نمی‌شود میزان تقاضای زغال‌سنگ آسیا رو به رشد باشد. مصرف زغال‌سنگ در چین امسال در آستانه رسیدن به یک رکورد است و این کشور به ساخت نیروگاه‌های با سوخت زغال‌سنگ ادامه خواهد داد؛ اما همچنین قصد دارد از سال ۲۰۲۶ شروع به کاهش مصرف این ماده کند. در عین حال، افزایش تولید از معادن داخلی این کشور موجب کاهش واردات زغال‌سنگ این کشور از تامین‌کنندگان خارجی خواهد شد. حتی در بدترین شرایط نیز انتظار می‌رود، تقاضای جهانی زغال‌سنگ در سال ۲۰۴۰ در مقایسه با سال ۲۰۱۹ ثابت بماند.

یک راهبرد در تولید زغال‌سنگ که سال گذشته توسط دولت روسیه تصویب شد، این است که افزایش ۱۰درصدی تولید زغال‌سنگ از سطح قبل از همه‌گیری کرونا تا سال ۲۰۳۵ تحت محافظه‌کارانه‌ترین سناریو را شاهد خواهیم بود که با توجه به افزایش تقاضا نه‌تن‌ها از طرف چین، بلکه از طرف هند، ژاپن، کره، ویتنام و احتمالا اندونزی، این اتفاق غیرممکن نخواهد بود. از طرف دیگر محتوای نسبتا کم گوگرد زغال‌سنگ استخراجی روسیه ممکن است در کره جنوبی حاشیه‌هایی را به همراه داشته باشد که در سال‌های اخیر قوانین آلودگی را سخت‌تر کرده است؛ اما سایر کشور‌های آسیایی برای تامین بودجه نیروگاه‌های پیشنهادی تلاش کرده‌اند و دولت اندونزی گفته راه‌اندازی هیچ نیروگاه جدیدی را که بر اساس سوخت‌های فسیلی فعالیت کند، تصویب نمی‌کند. در جلسه گروه هفت نیز وزیران محیط‌زیست این کشور‌ها توافق کردند پشتیبانی از ساخت نیروگاه‌های زغال‌سنگ بدون جذب کربن را قبل از پایان سال‌جاری متوقف کنند.

پوتین در یک کنفرانس ویدئویی در ماه مارس، به مقامات دولتی یادآوری کرد صنعت زغال‌سنگ این کشور اقتصاد محلی در چند منطقه روسیه را که محل زندگی حدود ۱۱میلیون نفر است، در دست دارد. ازنظر تاریخی نیز در سال ۱۹۹۱، ناآرامی‌ها در بین معدنچیان زغال‌سنگ باعث فشار بر دولت قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شد، اگرچه این بخش اکنون بخش کوچک‌تر و بانفوذ کمتری در اقتصاد روسیه است. بزرگ‌ترین تولیدکنندگان زغال‌سنگ این کشور به‌صورت خصوصی اداره می‌شوند و این به این معنی است که آن‌ها در حال حاضر با مشکل مالی مانند شرکت‌های تولیدکننده این ماده در سایر کشور‌ها روبه‌رو نیستند؛ زیرا بانک‌های این کشور‌ها بودجه صنایع مرتبط با انرژی‌های کثیف را محدود کرده‌اند. ازاین‌رو، شرکت Suek Plc، متعلق به میلیاردر آندری ملنیچنکو و همچنین شرکت Kuzbassrazrezugol OJSC، تحت کنترل اسکندر مخمودوف، هر دو در حال برنامه‌ریزی برای افزایش تولید خود هستند. روسیه همچنین قصد دارد تولید زغال‌سنگ را برای مصرف در کارخانه‌های فولادسازی‌اش افزایش دهد. شرکت A-Property، متعلق به تاجر روسی آلبرت آدولیان، سال گذشته معدن زغال‌سنگ الگا را در منطقه خاور دور یاکوتیای روسیه خریداری کرد و قصد دارد ۱۳۰ میلیارد روبل در این بخش سرمایه‌گذاری کند تا تولید آن را از ۵ میلیون تن فعلی تا سال ۲۰۲۳، به ۴۵میلیون تن زغال‌سنگ توسعه دهد. همچنین ماه گذشته یک مقام راه‌آهن روسیه اظهار کرد مرحله سوم پروژه توسعه راه‌آهن روسیه به افزایش زیرساخت‌ها برای حمل زغال‌سنگ به خارج از یاکوتیا متمرکز خواهد بود. اولگ کورژوف، مدیرعامل شرکت Mechel PJSC، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های زغال‌سنگ روسیه، نیز اظهار کرد در سال ۲۰۲۱، بسیاری از کشور‌های منطقه آسیا پاسیفیک شاهد بهبود وضعیت اقتصاد خود پس از بیماری همه‌گیر کرونا خواهند بود. ازاین‌رو ما انتظار داریم میزان تقاضا برای زغال‌سنگ متالورژی در این منطقه طی پنج سال آینده همچنان بالا باشد.

منبع: دنیای اقتصاد