به گزارش میمتالز، چین در سال گذشته و در سایه پاندمی کرونا، شاهد رشد چشمگیری بود. در حالی که اقتصاد آمریکا، ناحیه یورو و ژاپن به ترتیب ۳.۵، ۶.۴ و ۴.۸ درصد کاهش یافت، چین ۲.۳ درصد رشد تولید ناخالص داخلی را داشت.
جهش تولیدات صنعتی چین، توجه ویژهای را به خود جلب کرد و افزایش استفاده از انرژی منجر به بروز تردیدهایی شد: «آیا بهبود سبز چین به اندازه کافی است؟» این گزارش به نقل از «چاینا دیالوگ» به بررسی تاثیر آلومینیوم بر فرآیند خنثی سازی کربن پرداخته است.
بهبود در تولید آلومینیوم چشم نواز بود: تولید در سال ۲۰۱۹ کاهش یافته بود، اما در سال ۲۰۲۰ دوباره افزایش قابل توجهی داشت و تا حدود ۶۰ درصد از تولید جهانی را تشکیل داد. از آنجا که تولید آلومینیوم با انرژی زیادی انجام میشود، این افزایش به معنای رشد انتشار کربن است. از سوی دیگر، این فلز ماده اولیه ضروری برای بخشهای نوظهور مانند تولید خودروهای برقی و انرژیهای تجدیدپذیر است؛ بنابراین این نوسانهای تولید، نشان دهنده پیچیدگی حرکت چین به سمت اوج کربن یا خنثی کردن آن است.
پارسال برای نخستین بار در یک دهه گذشته بود که سهم بخش خدمات در رشد اقتصادی افزایش پیدا نکرد و صنعت به محرک اصلی بهبود اقتصادی چین تبدیل شد. این نشان میدهد که چگونه اقدامات پایدار در همه گیری کرونا، مانند تخفیف مالیاتی مشاغل کوچک (جهت امنیت شغلی) از بهبود صنعت و قدرت و مقاومت زنجیره تامین «ساخت چین» پشتیبانی کرده است.
تقاضای داخلی این کشور در نیمه دوم سال ۲۰۲۰ جهشی در تولید محصولات صنعتی ایجاد کرد. آلومینیوم به عنوان یک جایگزین برای فولاد به دلیل وزن سبک و مقاومت در برابر خوردگی به طور گستردهای در ساخت و ساز، ساخت وسایل نقلیه، صنعت هواپیمایی و محصولات پیشرفته استفاده میشود؛ بنابراین تولید آلومینیوم میتواند به عنوان فشارسنجی برای فعالیت در بخشهای تولید و زیرساخت باشد.
تاثیر کرونا بر مصرف کنندگان نهایی آلومینیوم در اوایل سال ۲۰۲۰، باعث کندی رشد تولید شد، اما تقاضا در نیمه دوم سال بهبود یافت و روند تولید به سرعت برگشت.
چین در پایان سال، رکورد جدیدی در تولید آلومینیوم به ثبت رسانده است: ۳۷۰.۸ میلیون تن یا ۴.۹ درصد رشد نسبت به سال قبل از آن که ۵۷ درصد از تولید جهانی را نشان میدهد. تقاضای فزاینده آلومینیوم در نیمه دوم سال باعث شد، چین برای مدت کوتاهی و برای نخستین بار در بیش از یک دهه گذشته، واردکننده خالص فلز شود.
این بازگشت سریع، ناظران خارج از چین را به فکر فرو برده که آیا بازگشت ۲۰۲۰ در این کشور به اندازه کافی سبز خواهد بود یا این امر میتواند تکرار بهبود زیرساختهای ۲۰۰۸ باشد.
با کمال تعجب، چین شاهد افزایش چشمگیر سرمایه گذاری در زیرساختها برای سال ۲۰۲۰ نبود. با وجود حمایت از اوراق قرضه ویژه دولتهای مرکزی و محلی، سرمایه گذاری در زیرساختها برای کل سال فقط ۰.۹ درصد رشد کرد که کمتر از ۳.۸ درصد سال ۲۰۱۹ و بسیار کمتر از افزایش ۴۴.۳ درصدی سال ۲۰۰۹، یک سال پس از بحران مالی بود. به طور خاص، رشد سرمایه گذاری در راه آهن، جادهها و زیرساختهای آبی مانند سیستمهای آبیاری و سدها بسیار کمتر از سال ۲۰۰۹ بوده است.
در همین حال، صنایع سبز چین در دوره بهبود ۲۰۲۰ به خوبی پیش رفتند و تعدادی از بخشهای نوظهور از رشد چشمگیری برخوردار شدند.
تولید خودروهای برقی، روند نزولی سال ۲۰۱۹ را با رشد ۱۷.۳ درصدی تغییر داد. ظرفیت تولید انرژی بادی و خورشیدی و همچنین تولید تراشههای سیلیکونی و صفحات خورشیدی (به ترتیب با ۲۲.۲ و ۲۴.۱ درصد افزایش) رکورد زد.
رشد در بخشهای سبز عامل مهمی در تولید محصولات صنعتی بود. به عنوان نمونه، آلومینیوم در انرژی خورشیدی و بادی، وسایل نقلیه الکتریکی و انتقال قدرت با ولتاژ بالا استفاده میشود. برآورد میشود که یک وسیله نقلیه برقی یا هیبریدی از ۱۵.۸ یا ۴۵.۲ درصد فلز بیشتری نسبت به وسیله نقلیه معمولی استفاده کند. یک اتوبوس برقی از ۲۳۰ درصد آلومینیوم بیشتری نسبت به اتوبوس معمولی استفاده میکند. برای تولید یک مگاوات ظرفیت انرژی خورشیدی ۳۲ تن از آن لازم است. انرژی بادی به آلومینیوم بسیار کمتری نیاز دارد، یعنی ۰.۵۶ تن در هر مگاوات، اما این میزان باز هم بیش از منابع انرژی سنتی است. بیشتر رشد ناگهانی تولید آلومینیوم در سال گذشته به بخشهای سبز (نوظهور) اختصاص یافت.
صنایع سبز برای سال ۲۰۲۰ نتایج چشمگیری داشته است، اما میزان انتشار کربن چین همچنان در حال افزایش است. بخشی از این امر به دلیل تامین مواد اولیه برای این بخش هاست و در کنار آن، اتکای زیادی به زغال سنگ برای تولید برق، سیمان، فولاد و آلومینیوم وجود دارد. ذوب آلومینیوم به مقدار زیادی برق نیاز دارد و همیشه منبع عظیمی از انتشار کربن بوده است. برای مهار هزینهها و اطمینان از تامین منابع، بیشتر سازندگان بزرگ آلومینیوم چین نیروگاههای برق خود را فقط برای تامین انرژی خود دارند.
بخش عمدهای از این نیروگاهها با سوخت زغال سنگ و نیمی از آنها با مشعلهای زغال سوز کار میکنند که دارای کمترین کارآیی و آلایندهترین نوع کارخانههای زغال سنگ است. سال گذشته، ۷۴.۶ گیگاوات نیروگاه زغال سنگ در بخشهای آلومینیوم چین وجود داشت.
زمینههای زیادی برای کاهش انتشار کربن وجود دارد و در حالی که دولتها در تمام سطوح، نظارت بر نیروگاههای زغال سنگ در بخش آلومینیوم را افزایش داده و برخی از نیروگاههای ناکارآمد را که نتوانسته اند استانداردهای زیست محیطی را رعایت کنند، تعطیل کردند، اما هنوز زمان زیادی برای پایان دادن اتکا به انرژی زغال سنگ جهت تولید آلومینیوم وجود دارد. هرچند رشد قوی در صنایع سبز نوظهور از انتقال به اقتصاد کم کربن حمایت میکند، اما اگر تغییرات در جای دیگر ایجاد نشود، ممکن است این مزایا کاهش یابد و کاهش انتشار کربن مورد انتظار حاصل نشود. همان طور که در این مقاله توضیح داده شده است، وسایل نقلیه برقی و انرژی خورشیدی به آلومینیوم نیاز دارند، بنابراین رشد در این بخشها لزوما تقاضا برای این فلز را افزایش میدهد.
اعتماد بخش آلومینیوم به انرژی زغال سنگ به این معناست که گازهای گلخانهای در زمان تامین تقاضا، تولید میشود. با توجه به اوج گیری کربن و همچنین خنثی سازی کربن به عنوان وظایف مهم برنامه پنج ساله چهاردهم چین، این کشور باید اصلاحات بیشتری را در اقتصاد ایجاد کند و مدل رشد جدید بدون کربن و بدون زغال سنگ را تشکیل بدهد.
منبع: بورس کالای ایران