به گزارش می متالز، میتوان ادعا کرد از سال گذشته که ذوبآهن ثابت کرد به توان تولید انبوه استاندارد ریل U33 دست یافته تاکنون، صحیحترین سیاست ریلی که در این مجموعه اتخاذ شده، سیاست حرکت به سمت صادرات ریل است. در این زمینه چند علت میتوان بر شمرد:
اول
ذوبآهن در مسئله قرارداد 40 هزارتنی فروش U33 به راهآهن، مدام از سختگیریهای بیشازحد راهآهن گلایه داشت، فارغ از درستی یا قابل نقد بودن آنها، صادرات ریل میتواند مهر پایانی بر همه حواشی مسئله کیفیت ریل باشد. مشتری داخلی حتی اگر دولتی باشد و در واردات ریل جذابیتهای مانند بهرهمندی از فاینانس و سایر امتیازات هم ببیند، بهانهای برای عدم تائید کیفیت محصولاتی که در بازارهای جهانی صادر میشود نخواهند داشت.
دوم
در حال حاضر و پس از افزایش نرخ ارز، بازار صادرات برخی از محصولات فولادی بیشازپیش و دوچندان جذابیت پیدا کرده است. بهعنوانمثال ریل با کیفیت استانداردهای روز اروپایی اکنون با قیمت نهایی حدود 1000 دلار در هر تن به دست راه آهنیها میرسد و اگر فرض کنیم قیمت دلار در بازار ثانویه 9 هزار تومان باشد، یعنی صادرات ریل، 9 هزار تومان در هر کیلو درآمد خواهد داشت، درحالیکه بعید به نظر میرسد بتواند در بازار داخلی با این قیمت به فروش برساند.
سوم
ظرفیت این خط تولید طبق گفتههای مدیران مجموعه، تولید 400 هزار تن ریل در سال است. کارخانه نورد سنگین ذوبآهن (نورد 650) محصولات متنوعی مانند تیرآهن، نبشی و تیرآهن بالپهن تولید میکند. درمجموع میتوان گفت تولید بیش از 700 هزار تن در این کارخانه بهسختی ممکن است، اما مشتری مقاطع سنگین در کشور محدود است. ازاینرو چهبسا اصلیترین نیت بنگاهی ذوبآهن از نصب خط تولید ریل، ایجاد تنوع محصولات در این کارخانه بوده، تا از این طریق بتوان از همه ظرفیت کارخانه 650 استفاده کند. اما نیاز کشور به ریل بهسختی به 75 هزار تن در سال میرسد و شاید لازم باشد با نگاه به افزایش بهرهوری به سمت صادرات ریل نیز حرکت کنند.با این توضیحات امید میرود معاون جدید بازرگانی ذوبآهن که بحث صادرات ریل را مطرح کرده است، در تصمیم خود پافشاری نموده و افتخار صادرات ریل را نیز نصیب کشور کند.