تثبیت حاکمیت سایبری در روسیه با راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات

به گزارش می‌متالز، «پرونده حکمرانی فضای مجازی»؛ روسیه از کشور‌هایی که درک صحیحی از حاکمیت سایبری و احساس کامل بحران در برابر هژمون سایبری ایالات متحده آمریکا دارد. در اوایل دسامبر سال ۲۰۱۲، در کنفرانس اتحادیه بین المللی ارتباطات از راه دور در دبی، روسیه به چین، هند و سایر کشور‌ها پیوست و پیشنهاد داد که منابع بین المللی باید تحت نظارت جهانی باشد و ایالات متحده باید کنترل اینترنت را به سازمان ملل تحویل دهد.

روسیه معتقد است که از فضای اطلاعاتی برای دستیابی برای اهداف سیاسی نظامی استفاده می‌شود، نکته‌ای که در دکترین ۲۰۰۰ امنیت اطلاعات اینگونه بیان شده است: «توسعه مفهوم جنگ اطلاعات توسط طیف وسیعی از کشور‌ها که پیش بینی می‌شود، سبب ایجاد ابزار‌هایی برای اعمال نفوذ خطرناک بر حوزه اطلاعات سایر کشور‌های جهان، اخلال در عملکرد طبیعی سیستم‌های اطلاعاتی و مخابراتی کشورها، حفظ منابع اطلاعاتی و دستیابی غیرمجاز به آن‌ها می‌شود.»

راه اندازی شبکه اطلاعات روسیه در سال ۲۰۱۹

یک نمونه از تلاش‌های روسیه برای تامین و متمرکز کردن کنترل فضای اطلاعات آنلاین خود و تثبیت حاکمیت ملی سایبری خود، راه اندازی اینترنت مستقل روسیه است. در ۱ مه ۲۰۱۹ رئیس جمهور روسیه قانون «حاکمیت بر اینترنت روسیه» را امضا کرد و در واقع رونت (شبکه ملی اطلاعات روسیه) راه اندازی شد. هدف این قانون این است که اینترنت روسیه بتواند به طور مستقل از شبکه جهانی وب در صورت خواست مسکو فعالیت کند. در عمل این شبکه به روسیه امکان می‌دهد که یک اینترانت و یک شبکه منطقه‌ای محدود مانند اینترنتی که در شرکت‌های بزرگ یا نظامی استفاده می‌شود را در سراسر کشور استفاده کنند.

روسیه مدعی دیپلماسی سایبری

دیپلماسی سایبری روسیه در سازمان ملل از سال ۲۰۰۴ به دنبال گروه متخصصان دولتی سازمان ملل راجع به پیشبرد رفتار مسوولانه دولت‌ها در فضای سایبر در زمینه امنیت بین الملل بوده است. این دیپلماسی دو انگیزه اصلی را دنبال می‌کند که انگیزه نخست به طور مستقیم به فضای سایبر باز نمی‌گردد. در وهله نخست، مسکو انتظار دارد که تلاش‌های دیپلماتیک روسیه به مثابه یک بازیگر پیشرو در فضای سایبر بر پرستیژ و احترام این کشور نه تنها در منطقه، بلکه به طور بالقوه در سطح جهانی بیافزاید؛ انگیزه دوم مسکو از تعقیب دیپلماسی سایبری به طور مستقیم فضای سایبر را هدف قرار داده است و به دنبال ایجاد شرایطی برای ترویج جهانی ابتکار عمل روسیه در جهت تدوین و پذیرش کنوانسیون امنیت اطلاعات بین المللی از سوی دولت‌های عضو سازمان ملل بوده است.

روسیه همچنین اقدامات عینی بسیاری برای محافظت از حاکمیت سایبری خود انجام داده است. در فوریه ۲۰۱۷ افرادی از نیرو‌های مسلح، دپارتمان امنیتی و وزارت امورد داخلی و ... و تعداد زیادی از کارشناسان فنی خارجی را سازماندهی کرد و از استقرار نیرو‌های جنگ اطلاعاتی روسیه خبر داد.

نکته قابل توجه درباره دیپلماسی سایبری روسیه، تصویب قطعنامه پیشنهادی روسیه در مورد تاسیس کمیته ویژه متخصصان بین دولتی با حضور نمایندگان همه کشور‌ها توسط سازمان ملل و در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با موضوع مبارزه بین المللی علیه جرائم رایانه ای، بود که وظیفه اصلی آن‌ها توسعه یک کنوانسیون بین المللی واحد برای مقابله با انواع جرائم اینترنتی از جمله کلاهبرداری اینترنتی بوده است. بر اساس این قطعنامه کشور‌هایی همچون ایالات متحده، اروپا و دیگر کشور‌های همفکر که از یک مدل آزاد و باز برای اینترنت در سازمان ملل پشتیبانی می‌کنند به چالش می‌کشد.

نکته دیگر آنکه به ادعای غربی ها، کشور روسیه یکی از کشور‌های خطرناک در زمینه حملات سایبری است و تاکنون بار‌ها از سوی مقامات دولت‌های اروپایی، آمریکا و سایر کشور‌های آسیایی متهم به حملات سایبری شده است. غربی‌ها معتقدند استفاده از هکر‌های غیردولتی یک روش مرسوم توسط روسیه است که این امکان را می‌دهد تا از انتساب رسمی فعالیت‌های سایبری هکر‌ها به خود جلوگیری کند.

از آنجا که انتساب یک شرط برای مقابله به مثل است، استفاده از هکر‌های غیردولتی روسیه را قادر می‌سازد تا فضای خاکستری عملیاتی را که پیگیری پاسخ به حمله را پیچیده می‌کند و کاربرد قوانین بین المللی را مبهم می‌کند مهار کند.

منبع: خبرگزاری تسنیم