بهره‌ای که از دایکست نبرده‌ایم! / غفلت از آمایش سرزمینی در وزارت "صمت"

به گزارش می متالز، نایب‌رئیس انجمن دایکست ایران در خصوص وضعیت فعلی این صنعت گفت: تولیدات این صنعت به دو بخش تقسیم‌شده‌اند؛ بخشی که قابلیت صادرات دارند (مانند قطعات ظروف آلومینیومی و یا قسمتی از حوزه لوازم‌خانگی) به جهت بالا رفتن میزان سفارش‌ها ناشی از افزایش نرخ ارز، حجم تولید در آن افزایش‌یافته و بخش دیگر که مصرف داخلی داشته‌ و میزان تولید در آن تقریباً به صفر رسیده است.

شاهن مارکاریان، نایب‌رئیس انجمن دایکست ایران تشریح کرد: به‌طورکلی این صنعت، قطعه تمام‌شده تولید نمی‌کند و قطعات تولیدی خود را در اختیار صنایع مرتبط می‌گذارد؛ بر این اساس، تنها در شرایطی‌ که این صنایع محصول خود را صادر کنند، تولیدات دایکست نیز صادر خواهد شد.

مارکاریان در ادامه با اشاره به وابستگی 85 درصدی تولیدات دایکست به صنایع خودروسازی کشور تشریح کرد: در حال حاضر خودروی ایرانی صادر نمی‌شود و بخش قابل‌توجهی از تولیدکنندگان قطعات آلومینیوم که به صنایع خودروسازی وابستگی دارند، با مشکل مواجه شده‌اند؛ ازاین‌رو انجمن دایکست ایران اجرای برنامه‌هایی مبنی بر کاهش وابستگی به صنایع خودروسازی کشور را در دستور کار خود قرار داده است.

وی در خصوص مشکلات پیش روی این صنعت به جهت تقویت و افزایش ابعاد صادراتی این محصولات گفت: صادرات به صنایع خودروسازی دیگر کشورها، به جهت فقدان استانداردهای لازم و همچنین حساسیت کشورهای هدف صادراتی در تحویل به‌موقع قطعات ایران غیرممکن شده است.

نایب‌رئیس انجمن دایکست ایران تصریح کرد: خودروسازان عمدتاً در کشورهای اروپایی فعالیت می‌کنند و مشکلات موجود در حوزه حمل‌ونقل، قوانین گمرکی و نقل و انتقالات مالی، صادرات قطعات خودرویی به این کشورها را سخت کرده است؛ البته تولید در بخشی از قطعات حوزه ظروف و یا قسمتی از حوزه لوازم‌خانگی افزایش پیداکرده است.

این فعال صنعتی در ادامه از به راه افتادن موج جدیدی مبنی بر تمایل بازرگانان به ورود در بخش تولید خبر داد و افزود: به دلیل کاهش واردات، اخیراً بازرگانان این بخش به تولید داخل رو آورده‌اند که این امر از طرفی فرصت و از سویی تهدید به شمار می‌آید.

وی تشریح کرد: بخشی از این افراد با رویکرد "تولید بدون کارخانه" با سفارش تولید محصولات مدنظر خود به کارخانه‌های موجود فعالیت می‌کنند که این امر وجه مطلوب این موج به راه افتاده است؛ از طرفی اما تعدادی از این بازرگانان بدون هیچ‌گونه تجربه‌ای در امر تولید با اخذ مجوز احداث کارخانه از وزارت صمت، اقدام به خریداری تجهیزات و راه‌اندازی کارخانه می‌کنند که به‌طورقطع مشکلاتی را در آینده برای آن‌ها می‌توان متصور شد. چراکه باگذشت زمان نرخ ارز ثابت خواهد شد و دستمزد و قدرت خرید افزایش می‌یابد. در این شرایط طبیعتاً واردات به‌صرفه و با افزایش واردات، با حجم زیادی از کارخانه‌های احداث‌شده با ظرفیت خالی و رکود مواجه خواهیم شد.

عضو هیئت‌مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم بابیان اینکه هیچ آمایش سرزمینی در وزارت صمت دیده نمی‌شود، ادامه داد: ازآنجایی‌که در این واحدهای تولیدی سرمایه‌گذاری صورت گرفته، این افراد حاضرند با هر قیمتی تولید کنند که این امر منجر به دامپینگ شدید قیمت تولیدات داخلی خواهد شد و کارخانه‌هایی که دراین‌بین سابقه‌دارند مجبور به عرضه محصول پایین‌تر از قیمت واقعی آن می‌شوند؛ این در حالی است که وزارت صمت بدون توجه لازم به اینکه نیاز به ایجاد کارخانه جدیدی هست یا نه مجوز احداث کارخانه را صادر می‌کند.

وی در پایان با اشاره به افزایش سه برابری شمش آلومینیوم ناشی از نوسانات نرخ ارز گفت: افزایش هزینه‌های تولید قدرت رقابت در بازارهای هدف صادراتی را تضعیف کرده و در حال حاضر به تنها کشوری که می‌توان به‌راحتی قطعه صادر کرد، کشور عراق آن‌هم با روش‌های سنتی تجارت است.