بحران جهانی گاز و زغال سنگ دنیا را به چه سویی می‌برد؟

به گزارش می‌متالز، این یادداشت که با اشاره به «کمبود انرژی و افزایش قیمت‌ها در بازار‌های پرتلاطم سراسر جهان» آغاز می‌شود؛ در میان تمام کشور‌های دنیا وضعیت اروپا و چین را وخیم‌تر از حد تصور ارزیابی کرده است. تا جایی که ادعا شده اگر تقاضای انرژی برای گرمایش زمستانی افزایش یابد، بحران انرژی جهان بدتر از شکل فعلی نیز خواهد شد و البته به احتمال زیاد اختلالات بیشتری نیز به وجود خواهد آمد- که موجب خواهد شد دولت‌ها خانواده‌ها را بر صنعت اولویت دهند. این یعنی در ماه‌های آینده احتمالا در چین و اروپا شاهد کاهش تولید و حتی تعطیل موقت واحد‌های صنعتی خواهیم بود تا از قبل این صرفه‌جویی انرژی لازم برای گرمایش خانه‌ها تامین شود. تصمیمی که البته می‌تواند به آسیب‌های اقتصادی و واکنش‌های سیاسی قابل توجهی منجر شود!

در سطور بعدی یادداشت کمبود انرژی در بازار‌های جهانی را علامتی آشکار به کشور‌های مختلف خوانده- تا از طریق آن متوجه شوند زمان سرمایه‌گذاری در منابع انرژی پاک و داخلی فرا رسیده است؛ در نهایت کمبود انرژی و بحران عرضه گاز و زغال سنگ را بحرانی می‌نامد که در نهایت به نفع دنیا تمام خواهد شد و انتقال مصرف انرژی به سمت انرژی‌های سبزتر را تسریع خواهد کرد- که این موضوعی است که سیاستمداران کشور‌های مختلف، از پکن تا بروکسل، از این موضوع آگاه‌اند.

در ادامه، اما ادعا شده که «الزام تغییر سبک مصرف انرژی، اما بدین معنا نیست که نقش صنعت گاز به پایان رسیده یا انرژی‌های تجدیدپذیر بدون مشکل خواهند بود. سال‌ها، شاید ده‌ها سال طول بکشد تا ظرفیت انرژی تجدیدپذیر به طور کامل توسط راه‌حل‌های ذخیره‌سازی مانند هیدروژن پشتیبانی شود. تا آن زمان، گاز هم‌چنان برای سیاره زمین در قیاس با نیروگاه‌های زغال سنگ منبع انرژی بهتری خواهد بود».

نویسنده در ادامه در بخشی تحت عنوان «حذف تدریجی زغال سنگ» به مسایلی تکان‌دهنده درباره مصرف جهانی زغال سنگ اشاره می‌کند و از جمله این که به‌رغم این‌که زغال سنگ تنها یک چهارم نیاز انرژی جهان را برآورده می‌کند، اما تقریباً ۴۰ درصد از انتشار کربن جهانی به دلیل این سوخت انجام می‌گیرد. این در حالی است که گاز طبیعی که تنها اندکی کمتر از زغال سنگ کاربرد دارد (حدود ۲۳ درصد)، اما مسوول انتشار تنها نیمی از آلایندگی و انتشار کربن در بخش زغال سنگ است. آماری که می‌تواند کشور‌های مختلف را به این نتیجه برساند که گاز یک منبع انرژی نسبتا کم‌آلاینده و قابل اعتماد است که می‌تواند در زمان گذار از انرژی‌های فسیلی به انرژی‌های تجدیدپذیر کاربرد سالم‌تری داشته باشد.

در ادامه با اشاره به این‌که چین و بریتانیا به واسطه برنامه‌های بلندپروازانه‌ای که در زمینه روی آوردن به گاز و حذف تدریجی زغال سنگ طراحی و اجرا کرده‌اند، در بین اقتصاد‌های بزرگ دنیا در این زمینه پیشتازند؛ این رویکرد در راستای «کاهش آلودگی و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای» بسیار موثر عنوان شده است. برنامه‌ای که مورد توجه دیگر کشور‌های صنعتی نیز قرار گرفته و در واقع بیشتر کشور‌های دنیا از این موضوع آگاهی پیدا کرده‌اند که در جریان مبارزه با تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی نیز می‌توانند روی گاز طبیعی حساب باز کنند. هم‌چنان که از این طریق می‌توانند دسترسی مقرون به صرفه و قابل اعتماد به انرژی را تضمین کنند.

«سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر» دیگر سرفصل این یادداشت است که در زمینه گذار از انرژی‌های فسیلی به انرژی‌های تجدیدپذیر راهکار‌هایی ارائه داده- که یکی از مهم‌ترینشان تمرکز بر لزوم سرمایه‌گذاری بر فناوری‌هایی باشد که انتشار کربن را صفر خواهند کرد. نویسنده در این راستا به انرژی خورشیدی و باد با پشتیبانی از هیدروژن تمیز، باتری‌های مقیاس بزرگ برای ذخیره برق تولید شده، تأسیسات ذخیره‌سازی آبی و راکتور‌های جدید انرژی هسته‌ای اشاره کرده- که همه این فناوری‌ها نیز در حال حاضر وجود دارند. با این حال روی این موضوع نیز تاکید شده که رسیدن به اهداف این گذار نیازمند زمان است و به رغم احساس اضطراری که برای صفر کردن انتشار گاز‌های گلخانه‌ای وجود دارد، ولی حتی بلندپروازانه‌ترین سیاست‌ها نیز در این زمینه صفر کردن انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۵۰ هدف‌گذاری کرده است.

منبع: شفقنا