به گزارش میمتالز، سعید عسکرزاده با اشاره به چالش بخش معادن برای جلوگیری از بروز مشکل در کورههای القایی اظهار کرد: در زنجیره تولید اساساً، هر از گاهی بسته به اینکه چه حلقههایی از زنجیره وارد مدار میشوند، بخشی از زنجیره به گلوگاه میرود که امروز آهن اسفنجی این حالت را دارد.
دبیرکل انجمن سنگآهن ایران گفت: شرکتهای دارای کورههای القایی برای تأمین مواد اولیه ارزان دست به اعتراضاتی زدند تا مانع از عرضه این کالا در بورس و واقعی شدن قیمت آن بر اساس عرضه و تقاضا شوند؛ این در حالی است که محصولات معدنی بعد از سالها فشار قیمتگذاری دستوری و زیان دیدن وارد بازار شفاف و رقابتی شدهاند.
وی افزود: در بخش تولید آهن اسفنجی در سال ۱۳۹۹ تقریباً با حداکثر ظرفیت کار شده، اما ظرفیت این بخش بهاندازه تأمین کامل نیاز زنجیره نیست. به این موضوع باید محدودیت برق و گاز را نیز اضافه کنیم و طبیعی است که عرضه آهن اسفنجی بهاندازه نیاز بازار نخواهد بود.
به اعتقاد دبیر انجمن سنگ آهن ایران حتی اگر میلیاردها تن گندله داشته باشیم، مادامیکه ظرفیت تولید در بخش آهن اسفنجی ارتقا نیابد، نمیتوانیم نیاز حلقههای بعد را تأمین کنیم. از سوی دیگر فرآیند مدیریت برای تأمین کافی قراضه در کشور بهدرستی انجام نمیشود و این مساله بر تقاضای آهن اسفنجی افزوده و باعث فشار بیشتر به این بخش شده است.
عسکرزاده گفت: علت ناتوانی صنایع بالادستی در تأمین آهن اسفنجی مورد نیاز، حجم بالای تقاضای غیراصولی است. چراکه ماده اولیه کورههای القایی قراضه آهن است که بهراحتی قابلدسترس نیست. به همین دلیل این کورهها ناگزیر هستند به مصرف آهن اسفنجی روی بیاورند. اگرچه آهن اسفنجی برای کورههای القایی سرباره ایجاد میکند و ظرفیت تولید آنها را کاهش میدهد، اما به دلیل کمبود قراضه آهن، چارهای جز استفاده از آهن اسفنجی نخواهند داشت.
وی اضافه کرد: بنابراین با هر تکانه قیمتی در بخش آهن اسفنجی، این بخش نیز دچار تلاطم و نوساناتی میشود و گاه نمیتوانند تولید رقابتی با شرکتهای بزرگ داشته باشند.
به گفته دبیر انجمن سنگ آهن ایران راه برونرفت از این مشکل قطعا بازگشت دوباره به قیمتهای دستوری مواد معدنی نیست و این بخش پس از سالها سرکوب قیمت سرانجام به سازوکار بازار و کشف واقعی قیمتها رسیده است.
عسکرزاده اضافه کرد: به نظر میرسد برای حل این مشکل باید وضعیت تأمین قراضه آهن مدیریت شود. نکته دومی که میتواند به کورههای القایی کمک کند؛ آزاد شدن صادرات شمش است. از این طریق تولیدکنندگان شمش از محل سود صادرات این محصول، فشار هزینهای از جانب افزایش قیمت آهن اسفنجی را نیز جبران کنند.