ثبات هزینه‌های معدن‌کاری در سال پیشِ روی میلادی

به گزارش می متالز به نقل از عصر مس آنلاین، از زمان اوج‌گیری افزایش هزینه‌های معدن‌کاری در سال 2013 تاکنون، هزینه‌های نقدی معدن‌کاری (با احتساب درآمد حاصل از محصولات جانبی) با کاهش 23 درصدی به 742 دلار بر تن رسید. با این وجود، بیشترین میزان کاهش هزینه‌ها در سال‌های 2015 و 2016 محقق شد، زمانی که عوامل اقتصاد کلان (تقویت ارزش دلار و کاهش قیمت سوخت و انرژی) به همراه اقدامات مدیریت هزینه (تعدیل پرسنل و مذاکرات مجدد بر سر قرارداد با تأمین‌کنندگان) موجب افت قابل توجه هزینه‌های معدنی شدند.

با این وجود، مؤسسه تحقیقاتی CRU بر این باور است که متوسط هزینه‌های نقدی تولید معدنی با احتساب درآمد حاصل از محصولات جانبی، برای سال آتی تقریباً بدون تغییر و در سطح ثابتی باقی خواهد ماند. متوسط این هزینه‌ها در سال 2018، بالای 2500 دلار بر تن است که مشابه هزینه‌های دو سال گذشته است. این ثبات به دلیل افزایش درآمد حاصل از محصولات جانبی است که فشار ناشی از رشد عوامل هزینه نظیر دستمزد، انرژی، سوخت و مواد مصرفی را طی سال‌های 2017 و 2018 پوشش داده است.

متوسط قیمت مس از ابتدای سال جاری تا ماه سپتامبر، به 6642 دلار بر تن رسید که نسبت به مدت مشابه سال‌های 2017 و 2016، با رشد به ترتیب 8 و 37 درصدی همراه بوده است. با توجه به این‌که هزینه‌های معدنی در این سال‌ها تقریباً ثابت باقی مانده، شرکت‌های معدنی منفعت بیشتری از افزایش قیمت مس کسب کرده‌اند که منجر به افزایش حاشیه امن سود برای اکثر تولیدکنندگان شده است. درواقع، بر اساس برآورد مؤسسه تحقیقاتی CRU، تولیدکنندگان صدک نودم منحنی هزینه (پرهزینه‌ترین تولیدکنندگان براساس نمودار هزینه)، حاشیه سود حدود 1100 دلار به ازای هر تن مس محتوی تولیدی به دست آوردند. گفتنی است که تولیدکنندگان صدک پنجاهم (میانه نمودار هزینه با هزینه تولید متوسط) حاشیه سود 3500 دلار بر هر تن مس محتوی را در این دوره حاصل کردند. علاوه بر این، بر اساس برآوردهای این مؤسسه، با احتساب متوسط 6642 دلار بر هر تن قیمت مس، تنها 2 درصد از تولیدکنندگان صنعت مس معدنی، فعالیت زیان‌ده داشتند.

در بازه زمانی سپتامبر 2017 تا می 2018، قیمت مس به متوسط 6840 دلار بر تن رسید و قیمت معاملات به طور پیوسته بالای سطح 6500 دلار بر تن بود. این دوره از سطوح بالای قیمتی، موجب افزایش عرضه مس معدنی شد. علاوه بر این، طی دوره مذکور، پروژه‌های معدنی متعددی پیشرفت فیزیکی داشتند که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: 

• شرکت بی.اچ.پی برای افزایش تولید مس معدن اسپنس در شیلی به حجم سالانه 200 هزار تن، حدود 2.5 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری را در نظر گرفت.
• شرکت بی.اچ.پی همچنین سرمایه‌گذاری 600 میلیون دلاری برای احیای واحد معدنی المپیک دم در استرالیا را نیز تأیید کرده است.
• شرکت معدنی OZ، تصمیم به توسعه پروژه کاراپاتینا در استرالیا گرفته است.
• فاز نخست پروژه کاموا در جمهوری دموکراتیک کنگو نیز، دریافت مجوز و تأمین مالی فاز ساخت را تضمین کرده است.
• شرکت مس نوادا برای توسعه پروژه هالو پامپکین، رویکرد مرحله‌ای (فازی) را اتخاذ کرده است. برای راه‌اندازی تولید مس این پروژه زیرمینی تا فصل پایانی سال 2019، حدود 129 میلیون دلار سرمایه‌گذاری مورد نیاز است؛ درحالی‌که پروژه استخراج روباز پس از تکمیل ارزیابی‌های اولیه اقتصادی، در فاز بعدی ارزیابی شده است.
• پروژه کوئلاوکو نیز با تأیید هیأت مدیره شرکت آنگلوامریکن، وارد سبد قطعی پروژه‌های معدنی شده است.
• شرکت میتسوبیشی، با تأمین 500 میلیون دلار برای سرمایه‌گذاری در این پروژه، سهام خود را به 11 درصد افزایش داده است.

علاوه بر این فاز دوم پروژه کوئبرادا بلانکا (QB2) در دسته نخست پروژه‌های معدنی قرار دارد (پروژه‌هایی که متوسط ظرفیت تولید مس آن‌ها در طول عمر معدن بیشتر از 100 هزار تن در سال باشد) که به سرعت وارد فاز توسعه خواهد شد. شرکت معدنی تِک نیز در حال حاضر به دنبال شریکی برای توسعه این پروژه 4.8 میلیارد دلاری می‌گردد. تولید کاتد واحد فعال این معدن تا اوایل سال 2020 ادامه خواهد داشت.

البته نباید فراموش کرد که از ماه ژوئن سال جاری، قیمت مس طی روندی نزولی (در مسیر اصلاحی) کاهش یافته است که عمدتاً به دلیل کاهش تقاضای ناشی از وقوع جنگ تجاری میان چین و ایالات متحده امریکا است. با این حال، قیمت مس در سطوح بالای 6000 دلار بر تن تثبیت شده و این رقم حاشیه سود امنی را برای تولیدکنندگان صدک نودم با هزینه تولید 5512 دلار بر تن ایجاد کرده است. درحالی‌که بررسی روند گذشته نشان می‌دهد که هزینه تولید این صدک از منحنی هزینه، همیشه در سطح حمایتی قیمت مس قرار داشته است. باید به این نکته نیز اشاره کرد که افت اخیر قیمت مس مانع دریافت تأییدیه اجرای برخی پروژه‌های معدنی خواهد شد.