به گزارش میمتالز، این تحول در نگاه سیاستگذار میتواند با بهبودهای بیشتری نیز همراه شود.
حتما با مفهوم رایانش ابری (Cloud Computing) آشنا هستید. در رایانش ابری ارائهکنندگان متعدد، خدمات رایانهای خدمات خود را بر بستر شبکه ارائه میکنند و متقابلا کاربران متعددی هم از این خدمات بر بستر همان شبکه به صورت هم زمان بهره مند میشوند. این اصطلاح که اوایل قرن جدید میلادی به صورت رسمی مطرح شد، تحولی جدی در بازار خدمات رایانهای ایجاد کرد. اما این مفهوم منحصر به خدمات رایانهای باقی نماند.
سالهاست که از حسابداری ابری (Cloud Accounting) هم صحبت میشود. حسابداری بر پایه شبکه (اینترنت یا اینترانت) این فرصت را ایجاد میکند که اطلاعات کاربردی شرکتها بر بستر شبکه قرار گرفته و کاربردهای مختلف حسابداری اعم از حسابرسی، گزارشگری، حسابداری مدیریت و مسائل مالیاتی بر بستر همین شبکه به انجام برسد. خدمات حسابداری ابری میتواند هزینههای شرکتها را در دریافت خدمات حسابداری کاهش دهد، اما این کاهش هزینه تنها یکی از کاربردهای کوچک حسابداری ابری است. در بستر حسابداری ابری خدمات تجزیه و تحلیل صورتهای مالی قابل ارائه است. اینجاست که پای تامین کنندگان مالی به میان خواهد آمد. تامین کنندگان مالی میتوانند از همین خدمات حسابداری ابری برای اعتبارسنجی و ریسک سنجی مشتریان استفاده کنند. حسابداری ابری این فرصت را ایجاد میکند که بانکها با یک نگاه همه جانبه و استاندارد به تجزیه و تحلیل مالی مشتریان اعتباری خود پرداخته و ریسک ارائه خدمات اعتباری به آنها را بسنجند و بازه زمانی مناسب برای ارائه خدمات اعتباری به آنها را دریابند. همچنین میتوانند قیمت منصفانهای را برای ارائه خدمت اعتباری به مشتری مورد نظر پیدا کنند. برخلاف کشور ما که تنها یک موسسه اعتبارسنجی جدی و مورد قبول بانکها وجود دارد که عمده سنجش مشتریان را بر مبنای رفتار مالی سابق آنها به انجام میرساند، در کشورهای توسعه یافته موسسات اعتبارسنجی نقش بسیار مهمی در جهت دهی تامین مالی ایفا میکنند. اطلاعات حسابداری بر مبنای حسابداری ابری، میتواند مبنای تجزیه و تحلیل صورتهای مالی اجزای زنجیرههای تامین صنعتی توسط شرکتهای رتبه بندی اعتباری قرار گرفته و اطلاعات قابل اتکای ارائه شده، بستر ریسک معقول بانکها و سایر تامین کنندگان مالی برای تامین مالی زنجیرههای تامین صنعتی شود.
البته آنچه گفتیم اینجا متوقف نمیشود. تامین مالی ابری میتواند پایان خوشی باشد برای حرکتی که در سال ۱۴۰۰ برای تامین مالی زنجیره های تامین آغاز شد. تامین کنندگان مالی متناسب با ریسک
هر بازار (یا هر تیپ از مشتریان عضو زنجیرههای تامین)، قیمت و چارچوب زمانی تامین مالی خود را مشخص میکنند. اعضای زنجیرههای تامین نیز درخواستهای خود را اعلام میکنند. ریسک سنجی اعتباری بر مبنای حسابداری ابری، رتبه اعتباری و میزان ریسک هر عضو را مشخص میکند. حال تامین کنندگان مالی یک پرتفوی تامین مالی خواهند داشت. بستهای از تامین مالی کم ریسک تا پرریسکتر و خردتر و کلانتر که در زنجیره تامین مالی قابل اعمال است. در چنین شرایطی بسیاری از قید و بندهای فعلی رفع شده و الگویی مناسب بر بستر زمان شکل میگیرد. ابر تامین مالی فرصتی خواهد بود تا دغدغه تامین کنندگان مالی برای ریسک اعتباری مرتفع شده و بر مبنای اشتهای ریسک خود پرتفوی تامین مالی خود را بسازند. متقاضیان تامین مالی هم بر مبنای ریسک اعتباری خود قیمت تامین مالی خود را دانسته و متناسب با توانایی خود اقدام به خرید خدمات تامین مالی میکنند. در این میان نقش سیاستگذار چه در ایجاد زیرساختهای لازم و چه در عدماعمال قیمتگذاریهای دستوری و دست وپاگیر اهمیت دارد. قیمتگذاریهایی که در بسیاری از موارد مشابه توجیه اقتصادی حضور فعالان در بازار تامین مالی را از بین برده است. پرهیز سیاستگذار از دخالت زیاد در بازار و اعمال یارانه و مالیات و پیش از هر اقدام مداخله جویانه، توجه به سودآور ماندن حضور تامین کنندگان مالی، موضوعی است که راز تداوم تامین مالی خواهد ماند. برای حفظ ابر تامین مالی بالای سر زنجیرههای تامین صنعتی، سیاستگذار باید به فکر متراکم سازی و بارورسازی ابرها باشد. نیازی به مداخله خاصی نیست. اگر زمین صنعت حاصلخیزتر شود، ابر تامین مالی هم ضخیمتر و سترگتر خواهد شد.
منبع: دنیای اقتصاد