به گزارش می متالز، خوراک اولیه این کارخانهها، آلومینا یا اکسید آلومینیوم است که در ایران منابع کمی وجود دارد و بیشتر آن وارداتی است. تولیدکنندگان پاییندست آلومینیوم با وجود دو کارخانه تولید شمش با کمبود مواد اولیه مواجه هستند. البته این تولیدکنندگان همواره با مشکلاتی روبهرو هستند. یکی از این مشکلات، فناوری قدیمی است که تولیدکنندگان همواره آن را به روز نمیکنند؛ فناوریای که قدمت آن به ۴۰ سال گذشته بازمیگردد. موضوع دیگری که باید به آن توجه کرد، صادرات است. صادرکنندگان داخلی باید مورد حمایت قرار گیرند. برای مثال زمانی عراق یکی از مهمترین بازارهای ایران به شمار میآمد اما اکنون به تصرف چین درآمده است، در حالی که از نظر مسافتی ایران همسایه عراق است اما دولت چین با اعمال جوایز صادراتی توانسته از صادرکنندگان خود حمایت کند.
در هر صورت دولت چین به حدی از تولیدکنندگان خود حمایت میکند که بعد مسافت زیاد آن برای خریدار عراقی توجیه اقتصادی پیدا میکند. از سوی دیگر سطح کیفی تولیدات چینیها بهدلیل سرمایهگذاری زیاد، بسیار بالا رفته اما در کشور ما بهدلیل حمایت نکردن از تامین مواد اولیه و هزینههای بالا و روزآمد نبودن فناوری و پایین بودن دانش فنی با ضایعات بالا همراه شده که تمام این عوامل سبب افزایش نرخ تمامشده آلومینیوم شده و مزیت رقابتی تولید ما را کاهش داده است. موضوع دیگر، گران بودن مواد اولیه صنعت آلومینیوم در داخل کشور است. با حضور واسطهها، مواد اولیه گران میشود یعنی تولیدکننده پاییندست، مجبور است مواد مورد نیاز خود را گران از فروشنده بخرد. به این دلیل، بسیاری از تولیدکنندهها با مشکل روبهرو شدهاند.
امیرحسین بابایی - کارشناس آلومینیوم