به گزارش می متالز، محمدحسین بصیری، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس اظهار داشت: با توجه به رقابتهای کاذب ایجادشده در دانشگاههای کشور، فضای کلی بهسمت تولید مقالات پژوهشی رفته است. بر این اساس، صرف داشتن تعداد مقالات علمی بالا برای اساتید، امتیاز مهمی محسوب میشود و براساس این معیار، ارتقا آنها صورت میگیرد. این نوع نگاه، بهصورت خام و بدون توجه به کاربرد این نوع مقالهها و در نظر گفتن نیازهای صنعت کشور شکل گرفته است.
وی افزود: در دانشگاههای داخلی برای بالابردن رتبه در رنکینگ بینالمللی، رقابتی در جریان است که معیار آن نیز صرفا تعداد مقالات علمی است. مجلات علمی بینالمللی بهدنبال ارائه مقاله در جهت حل مشکلات پروژههای صنعتی خودشان هستند که متاسفانه در کشورمان بسیاری از مقاله های ارایه شده به این مجلات، بهجای در نظر گرفتن مشکلات صنعت کشور، در جهت رفع نیاز صنایع بزرگ دنیا گام برمیدارند.
عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس بیان داشت: تمام این موارد ناشی از مدیریت حاکم بر دانشگاه ها که در تصویب قوانین آموزشی و همچنین طراحی دروس، دید درستی در رابطه با ارتباط با صنعت ندارند. از طرفی، در صنایع کشور به ویژه در بخش دولتی، مدیرانی فاقد تخصص و تجربه لازم سر کار هستند و اصولا قادر به شناسایی مشکلات صنعت نیستند که بتوانند برای حل آن برنامههایی را در قالب طرح های پژوهشی به دانشگاهها ارائه کنند.
بصیری در پایان افزود: بخش خصوصی نیز در کشور رشد پایداری نداشته است؛ بر خلاف کشورهای توسعهیافته که دارای صنایع اصیلی هستند که به مرور رشد کردهاند، بخش بزرگی از تولیدکنندگان بخش خصوصی در ایران، یک شبه مالک معدن یا کارخانه شدند. این واحدهای تولیدی تجهیزات بهروز جهت استخراج معدن وارد کشور میکنند اما بهدلیل آنکه به روش علمی اینکار را انجام نمیدهند، بازده پایینی دارند و به کسب سود موقت بسنده میکنند؛ در حالی که بهدلیل استخراج غیر علمی، بخش اعظمی از ذخایر معدنی پایانپذیر اتلاف میشود.