به گزارش میمتالز، سیاست خرید تقاضا یا BUY DEMAND یکی از سیاستهای بسیار مهم کشورهای نفتی برای توسعه روابط اقتصادی و سیاسی با دیگر کشورهای دنیا است. در این سیاست برقراری ارتباط متقابل کشورهای نفتی با متقاضیان دنبال میشود. از طریق سرمایهگذاری کشورهای نفتی در زیرساختهای پالایشی یا پتروپالایشی کشورهای هدف، علاوه بر توسعه روابط اقتصادی سیاسی، بازار فروش نفت نیز تضمین خواهد شد و از این طریق علاوه بر سهامداری کشورهای نفتی در زیرساختهای نفتی کشورهای مقصد، یک بازار تضمینی از طریق سیاست خرید تقاضا برای کشورهای نفتی ایجاد میشود. کشورهایی مثل عربستان و کویت از طریق سیاست خرید تقاضا، بازار نفت بسیار زیادی را برای خود ایجاد کردهاند و وابستگی متقابل بالایی نیز در بازارهای نفت خام خود به وجود آورده اند. این سیاستی است که تاکنون در کشور ما تا حد زیادی مورد غفلت واقع شده است. در نتیجه فروش نفت خام کشورمان از تحریمهای آمریکا بسیار متاثر شده است.
از آنجائیکه تأسیس پالایشگاه در کشورهای دیگر امری هزینه بر و زمان بر است، وزارت نفت کشورمان سیاست همکاری در پالایشگاههای موجود دیگر کشورها را در دستور کار قرار داده است. در این روش، از ظرفیت خالی پالایشگاههای کشورهایی همچون ونزوئلا و ازبکستان استفاده میشود. نظرات سیدجواد حسینی کیا، عضو کمیسیون صنایع و معادن را در ادامه دربارهی این موضوع میخوانید.
حسینی کیا در خصوص سیاست سهامداری کشورمان در پالایشگاههای ازبکستان تصریح کرد: قطعاً هر چقدر روابط ما با کشورهای همسایه افزایش یابد، تحریمها بیش از قبل بی اثر میشود. موضوع بعدی بحث صدور خدمات فنی و مهندسی دانش بنیان کشورمان به دیگر کشورهاست که اهمیت بالایی دارد. از طریق همکاری در پالایشگاههای فراسرزمینی میتوانیم به انتقال دانش به کشورهای دیگر بپردازیم که مزیتهای زیادی برایمان دارد. دانش یک سرمایهی ارزشمند است که از طریق تلاشهای فراوان و توسط نخبگان به دست آمده است. الان اطلاعات با ارزشی داریم که خریدارش دنیاست و میتوانیم با صدور آنها مزایای زیادی کسب کنیم. اینکه امروز کشورمان در جایگاهی قرار دارد که میتواند به صدور خدمات فنی و مهندسی به دیگر کشورها بپردازد، نشان دهندهی اقتدار کشور ماست. الان کشورهای زیادی در منطقه خواستار دریافت دانش فنی ما هستند و پیشنهاد میکنند که کار مشترک انجام دهیم. مسالهی بعدی این است که وقتی روابط تهران با کشورهای منطقه افزایش مییابد و شبکهای از ارتباطات ایجاد میشود، آمریکا و کشورهای اروپایی و دیگران در ضدیت با ایران نمیتوانند با منطقه درگیر شوند. افزایش همکاریها و ارتباطات با کشورهای منطقه به نوعی ایمن سازی کشور در مقابل آسیبهای مختلف است و کار ارزشمندی به شمار میرود.
وی در ادامه گفت: هر چقدر بتوانیم نفت را به فرآورده تبدیل کنیم، در واقع خاصیت تحریم پذیری آن را کم میکنیم. سیاست پالایشگاه داری فراسرزمینی و بازسازی این پالایشگاهها برای ایران منافع زیادی دارد که اولین مورد آن صادرات خدمات فنی و مهندسی دانش بنیان ایرانی است و ثانیا، مسیر تبدیل شدن نفت ایران به فرآورده هموار خواهد شد و این اقدام دولت در راستای افزایش تولید فرآوردهها و اجتناب از خام فروشی است که اخیراً مورد توجه زیادی قرار گرفته است. ارزش افزودهای که در تکمیل زنجیره وجود دارد نسبت به خام فروشی بسیار بیشتر است و موجب بی اثر شدن تحریمها میشود.
حسینی کیا ادامه داد: افزایش همکاری با کشورهای منطقه در زمینهی پالایشگاهی و فروش نفت به تأثیرگذاری بیشتر کشورمان در منطقه منجر میشود. همچنین نفوذ سیاسی ما در کشورهای هدف نیز افزایش مییابد. به طور کلی، سهامداری در پالایشگاههای فراسرزمینی در منطقه و اقصا نقاط جهان میتواند منافع دو طرفه به وجود بیاورد و امنیت اقتصادی مان را افزایش دهد. در این شرایط، اگر تحریم در دستور کار قرار بگیرد، از آنجائیکه این تحریمها به منافع کشورهای دیگر گره میخورد، آن کشورها با تحریمها همراهی نمیکنند و این به نفع کشور ماست. تمامی اینها به معنای بی اثر شدن تحریم هاست.
این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس خاطرنشان کرد: هر چقدر بتوانیم نفت بیشتری بفروشیم، در شرایط فعلی به اقتصاد کشور کمک میکنیم. باید از تمامی ظرفیتها برای برقراری روابط با دیگر کشورها استفاده کنیم و به بازارسازی نفت بپردازیم. در شرایط تحریمی فعلی تلاشهای وزارت نفت در خصوص افزایش همکاریها با ونزوئلا و ازبکستان یک قدم مثبت و رو به جلو است و میتوانیم آن را یک موفقیت برای دولت فعلی به حساب بیاوریم. اینکه به این کشورها به انحای مختلف نفت میفروشیم و در پالایشگاه هایشان همکاری داریم، به معنای بی اثرسازی تحریمها و از دست ندادن بازارهای جهانی است. اینها دستاوردهای مهمی هستند. هر چقدر بر میزان مشتریان اضافه کنیم، امکان چانه زنی برای فروش نفت با قیمت بالاتر مهیا میشود.