مخالفان زنگنه چه می‌خواهند؟

به گزارش می متالز، روز چهارشنبه هفته گذشته ۷۲ نفر از نمایندگان اصولگرای ما در مجلس شورای اسلامی نامه‌ای به سران قوا نوشتند که در آن با نادیده گرفتن فعالیت‌های آقای زنگنه، وزیر محترم نفت خواستار تغییر مدیریت این وزارتخانه شده بودند. بر همین اساس بر خود واجب دانستم که چند نکته را در این مورد متذکر شوم.

اول اینکه به گواه بیشتر کارشناسان و متخصصان، آقای زنگنه را می‌توان یکی از وزرایی دانست که در دور اول و دوم دولت روحانی بهترین عملکرد را داشته است و حتی اصولگرایان نیز فردی را نمی‌شناسند که در این حوزه از تخصص و عملکرد ایشان برخوردار باشد. پس چه می‌شود که عده‌ای از همکاران ما در مجلس که عموما هم از نمایندگان جبهه پایداری هستند در مخالفت با این اتفاق نظر، به سران قوا نامه می‌نویسند.

به نظر علت را می‌توان در مخالفت ذاتی این افراد با فعالیت‌های دولت و در پی آن منافع ملی و نگاه‌های جناحی و شخصی آنها جست‌وجو کرد. این نمایندگان در ابتدای آغاز به کار دولت و انتخاب آقای زنگنه، بدون اینکه عملکردی وجود داشته باشند با ایشان مخالف بودند و روش‌های ایشان را در وزارت نفت نمی‌پسندیدند. ‌

در ثانی، دولت قطعا خط مقدم مقابله با تحریم‌هاست و سیاست‌هایی را که در مجموعه دستگاه‌های اجرایی کشور پی‌ریزی می‌کند این است که با تحریم‌ها مقابله کند. این ابتدایی‌ترین وظیفه دولت است، زیرا اگر قرار باشد تحریم‌ها به بخشی آسیب بزند، نخستین بخش خود دولت خواهد بود، پس دولت یا وزارت نفت چرا باید بخواهد علیه خودش کار کند؟ کدام عقل سلیمی با دست خود خودش را در معرض خطر قرار می‌دهد؟ بنابراین هیچ فرد یا گروهی نمی‌تواند ادعا کند که دلش بیشتر از دولت برای دولت می‌سوزد. اما وقتی گروهی پیدا می‌شوند که چنین ادعایی را مطرح می‌کنند باید به نیت آنها شک کرد، بنابراین خیلی ساده می‌توان فهمید که این اقدام دوستان ما که عمدتا در جهت خلاف همدلی و همسویی همگانی برای مبارزه با تحریم‌هاست، از کجا نشأت می‌گیرد و آنها به دنبال چه هستند.

ما تجربه یک دوره تحریم و مقابله با تحریم‌ها را در سال‌های ۹۱، ۹۲ داشته‌ایم؛ دوره‌ای که بعدا معلوم شد چه سوء‌‌استفاده‌های مالی در آن صورت گرفته است. این بزرگواران به دنبال همان روش‌ها برای دور زدن تحریم‌ها هستند. اینها حتی در مسئله حیاتی مقابله با تحریم‌ها نیز به دنبال سهم‌خواهی هستند. اما آقای زنگنه به دنبال دور زدن تحریم‌ها از راه‌های درست است و حاضر نیست که به روش‌های غلط گذشته تن دهد، بنابراین وقتی این اقدام‌های پیشگیرانه وزیر نفت با روش‌های عده‌ای دیگر همسو نیست، دست به تخریب می‌زنند، پس برای مقابله درست با تحریم‌های خارجی و داخلی، دولت باید روش صحیح خودش را ادامه دهد و توجهی به سنگ‌اندازی‌ها نکند.

این نمایندگان در مجلس تعدادشان زیاد نیست، به همین دلیل دست به اقدام‌های پرسروصدا می‌زنند، زیرا اگر قرار باشد به‌صورت قانونی در مجلس شورای اسلامی اقدامی صورت دهند، اکثریت نمایندگان با آنان همراهی نخواهند کرد. البته همه مجالس دنیا اقلیت و اکثریتی دارند و گروهی که اقلیت هستند برای رسیدن به اهداف‌شان به راه‌های دیگری متوسل می‌شوند، اما در کشور ما گاهی غلظت این موضع‌گیری‌ها بیشتر از حد معمول می‌شود و این اصرارها اذهان را به این‌سو می‌برد که نکند پای منافع شخصی و جناحی در میان باشد.

پروانه مافی

نماینده تهران و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی