به گزارش میمتالز، از سوی دیگر، دلالان سود حاصل از فروش کالاهایی که از معاملات بورس کالا به دست میآوردند را در بازار املاک دوبی، استانبول، کانادا و از این قبیل خرج میکنند.
سهام شرکت ملی مس متعلق به ۵۰ میلیون دارندگان سهام عدالت است و این شرکت هم تمایل دارد محصول خود را به قیمت واقعی بفروشد. یعنی قیمتی که بر اساس عرضه و تقاضا تعیین میشود، نه قیمت دستوری. اما این اتفاق نمیافتد و در این بین حقوق دارندگان سهام عدالت هم تضییع میشود. در حالی که سرمایه شرکتهایی که سهامداران آنها مشمول سهام عدالت میشوند، به بیتالمال تعلق دارد و از قضا کالاهای تولیدی همین شرکتها در بورس کالا در مرکز توجه دلالان قرار میگیرد. در چنین رویهای صاحبان سهام عدالت هستند که استثمار میشوند.
علاوه بر این، ایجاد شفافیت هم چالش اصلی دیگر است. شخصی که از بورس کالا خرید میکند محصول نهایی حاصل از خرید مواد اولیه تولید از این نهاد را چه کار میکند؟ این برآمده از نبود سیستمی کارآمد در رصد خرید و مصرف کالایی است که در بورس کالا عرضه میشود. نبود این نظام کارآمد به ایجاد یک بازار مکاره برای مجوزها انجامیده است.
به طور مثال زمانی ورق گالوانیزه در بورس کالا به قیمت غیرواقعی عرضه میشد و در پی این اتفاق شماری از همین دلالان با گرفتن جواز تولید لوله بخاری و کانال کولر به عنوان محصولات پاییندست گالوانیزه به دنبال خرید این کالا از بورس کالا بودند. این اتفاق در دیگر عرضههای بورس کالا هم رخ میدهد.
مساله کمیت حضور دلالان نیست بلکه سازوکاری است که بستر مناسبی برای فعالیت آنها فراهم آورده است.
منبع: تجارت نیوز