کارخانه سیمان خرمآباد، یکی از همین عوامل است که به دلیل مجاورت با تعدادی روستا، نه تنها سلامت مردم منطقه را به خطر میاندازد، بلکه کمر به قتل محیط زیست منطقه هم میبندد. حالا با این شرایط مسئولان دست روی دست گذاشتهاند تا کارخانه با صرف اعتبارات سنگین به مرحله بهرهبرداری برسد و مردم و محیط زیست متضرر شوند، بعد آن را به لیست کارخانههای تعطیل و متروکه وارد کنند.
موضوعی که از همین ابتدا واضح است که نه تنها منابع مالی بسیاری را هدر میدهد بلکه در صورت بهرهبرداری با شرایطی که برای جنگلهای لرستان وجود دارد، باید فاتحه این استان را هم برای همیشه خواند.
مدتهاست موضوع از بین رفتن جنگلهای زاگرس به دغدغهای عمومی تبدیل شده است و هر ساله بخش بزرگی از این پهنه وسیع زیر بار ناملایمتهای طبیعی و انسانی از بین میرود. وقوع پدیده ریزگردها، استمرار خشکسالی طی چند سال پیاپی، آتشسوزیهای گاه و بیگاه وسیع در جنگلها و حجوم آفات و بیماریها از جمله مهمترین موضوعاتی محسوب میشود که جنگلهای زاگرس را تهدید میکند. حالا با این شرایط که بیشترین وسعت پوشش طبیعی زاگرس در لرستان قرار دارد و این استان بیش از مناطق دیگر کشور با مشکلات زیست محیطی دست و پنجه نرم میکند، بیش از هرکجای کشور توجه مسئولان را به موضوعات زیست محیطی میطلبد.
با توجه به آنچه تاکنون گفته شد، وضعیت زیست محیطی لرستان در حال حاضر در شرایط بحرانی قرار گرفته است. در این راستا مدیرکل حفاظت محیط زیست لرستان در گفتگو با «جوان» میگوید:« مسئله خشکیدگی جنگلهای زاگرس چند سالی است که کل جنگلهای زاگرس را از شمال تا جنوب کشور فرا گرفته است. با این حال آنچه برای لرستان حائذ اهمیت است، این است که لرستان در قلب زاگرس قرار گرفته و ۲۰ درصد از این پوشش طبیعی هم در این استان قرار دارد. بنابراین میتوان ادعا کرد که لرستان در معرض خطر زیست محیطی جدیتری قرار دارد.»
مهرداد فتحی با اشاره به اینکه طبق برآوردی که سازمان جنگل ها انجام داده است کل جنگل هایی در معرض این خشکیدگی هستند، یک میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار است، میافزاید:« بر این اساس به دلیل شرایط ویژه لرستان این خشکیدگی و آلوده شدن به آفات و بیماری ها بیشترین خسارت خود را به لرستان زده است. البته این ۶۰۰ هزار هکتاری که گفتهایم به این شکل نیست که اکنون ۶۰۰ هزار هکتار خشک شده باشد. درحال حاضر بین ۱۰ تا ۱۰۰ درصد درختان آلوده به آفات شده و ظاهری سرسبز دارند و در صورت بیتوجهی به زودی خشک خواهند شد.»
حالا با این شرایط که پوشش گیاهی لرستان در معرض خطر جدی قرار دارد، مسئولان بدون آینده نگری با صدور مجوزها احداث کارخانههای آلاینده، کمر به قتل محیط زیست میزنند. کارخانه سیمان خرمآباد که در سال ۱۳۸۲ کلنگ زنی شد، به عنوان یکی از پروژههای فوق آلاینده در این استان شناخته میشود که در صورت بهرهبرداری، لرستانیها باید بار سفرشان را ببندند و مهاجرت را انتخاب کنند. چرا که لرستان با وجود چنین کارخانههایی دیگر جای زندگی نخواهد بود.
با اینکه سیمان خرم آباد از همان ابتدا برای دریافت مجوز با درهای بسته محیط زیست مواجه شده بود، اما مالک کارخانه با طرح شکایت به دیوان عدالت، توانست مجوز احداث این پروژه را دریافت کند. از دلایل عمده برای مخالفت با این طرح میتوان به آلودگی شدید و مجاورت پروژه با شهر اشاره کرد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست لرستان در این رابطه میگوید:« با اینکه مجوزی از سوی محیط زیست در دولت قبل داده نشده بود، اما مالک کارخانه مجوز مورد نیازش را از دیوان عدالت اداری دریافت کرد. در رابطه با آلودگیهای متساعد شده از این کارخانه در صورت بهرهبرداری، واضح است که با توجه به شرایط آب و هوایی و جهت وزش باد از غرب به شرق، روستاهای زیادی در معرض تهدید قرار میگیرند.»
فتحی با اشاره به اینکه صاحب کارخانه و مسئولان ادعا کرده اند که این کارخانه با تکنولوژی روز به بهرهبرداری میرسد و نگرانیای برای آلوده شدن محیط زیست وجود ندارد، میافزاید:« کارخانههای سیمان آلودگی خیلی زیادی برای محیط زیست به همراه دارند، هرچند هم که این کارخانه از تکنولوژی روز بهره ببرد، قطعا درامان ماندن روستاها از آلودگیهای ایجاد شده اجتناب ناپذیر است. حتی اگر فیلترهای قوی هم بذارند بازهم درصدی از آلودگی به این روستا می رسد. به هرحال اکنون با دلایل محیط زیست مخالفت شده و در این خصوص دست محیط زیست بسته است.»
وی ادامه میدهد:« درحال حاضر کارخانه هنوز به مرحله احداث نرسیده است. بنابراین باید منتظر باشیم تا کارخانه به بهره برداری برسد و فعال شود، بعد ببینیم اگر آلودگی داشت کارخانه را تعطیل کنیم.»
بنابراین با توجه به گفتههای این مقام مسئول کارخانه با تمام معضلاتی که واضح است در آینده به وجود میآورد قطعا تاسیس میشود. از این رو کارخانه سیمان خرمآباد که در چند کیلومتری شهرقرار دارد عملا منجر به تبدیل خرم آباد به خوزستانی دیگر میشود و در کمتر از چندماه بعد از افتتاح آلایندههایش بزرگترین فاجعه زیست محیطی و قتل عام آرام شهروندان را به همراه دارد. حالا با توجه به شرایط ویژه جنگلهای این استان و وجود تجربههای بسیار در خصوص کارخانههای آلاینده جای سوال است که چرا مسئولان بازهم دست روی دست گذاشتهاند تا منابع طبیعی، انسالی و مالی نابود شود؟ موضوعی که به گفته مسئولان بعد از افتتاح قطعا کارخانه مذکور را به تعطیلی میکشاند!