الگوی صنعتی متناسب با مختصات بازار کار

‌می‌متالز - صنعتی شدن به‌عنوان محرک مهم برای رشد اقتصادی و کاهش فقر در نظر گرفته می‌شود. توجه به این نکته که مساله کلیدی در فقر، نبود یا کمبود درآمد کافی برای پوشش هزینه‌های اساسی و هزینه‌های مربوط به رشد و توسعه فردی است و از این رو، اگر رشد اقتصادی یا در سطح جزئی‌تر صنعتی شدن اقتصاد یک کشور نتواند بستر کسب درآمد با مختصات مذکور را برای افراد فقیر فراهم آورد، در عمل رشد ناشی از صنعتی شدن بر روند کاهش فقر، تاثیر قابل‌توجهی نخواهند داشت، فاکتور بسیار مهمی در برنامه ریزی‌های مربوط به انتخاب الگو‌های صنعتی شدن یا اولویت دادن به صنایع پیشران است.

به گزارش می‌متالز، در این خصوص تجربه چین و استفاده از فرصت صنعتی شدن برای کاهش فقر گویای این حقیقت است که از سال ۱۹۴۹، چین فعالانه به دنبال مسیر صنعتی‌سازی مناسب با شرایط ملی خود بوده و پس از سال ۱۹۷۸ توسعه صنعتی این کشور سهم بزرگی در بهبود رفاه فقرا و ایجاد معجزه کاهش فقر داشته است. توجه به جامعه کشاورزی و فاقد تخصص‌های بالا از جمله نکات قابل‌توجه در برنامه ریزی صنعتی شدن چین بوده است، به‌طوری که در مرحله اول صنعتی‌شدن که صنایع سنگین در اولویت برنامه‌های صنعتی قرار داشتند و هنوز نظام تصمیم‌گیری به‌صورت متمرکز بود، رشد صنعتی و به تبع آن، رشد اقتصادی تاثیر چندانی بر کاهش فقر نداشت؛ هرچند در ایجاد سیستم صنعتی مدرن و انباشت دانش صنعتی، مهارت‌ها و تجربه نقش حیاتی ایفا کرد.

روند کاهش فقر در چین از سال ۱۹۷۸ که یک سیستم اقتصاد بازار سوسیالیستی ایجاد شد و صنعتی شدن چین به رهبری صنایع کارگربر به طور جامع افزایش یافت و صنایع سبک و سنگین به طور متعادل توسعه یافتند، آغاز شد و البته تداوم این روند نیز مدیون ادغام عمیق چین در اقتصاد جهانی از سال ۲۰۰۲ بوده است. از سال ۲۰۰۲ به بعد صنایع سرمایه‌بر و فناوری‌بر به‌سرعت توسعه یافتند و صنایع سنگین نیز رشد خود را دوباره تسریع کردند و به بیان دیگر حالت رشد از عامل‌محوری به نوآوری‌محور تبدیل شد.

نکات کلیدی

- موضوع اشتغال و کسب درآمد کافی در روند کاهش فقر فاکتوری کلیدی محسوب می‌شود. در همین راستا توجه به وضعیت موجود ساختار و مختصات بازار کار از حیث سطوح دانش و مهارت فعالان و افراد جویای کار، نقش بسیار مهمی در پذیرش الگوی صنعتی شدن و به تبع آن کاهش فقر ناشی از بیکاری ایفا می‌کند.