دستیابی به تولید 55 میلیون تن فولاد، برنامه ای مفید یا رویایی دور

به گزارش می متالز، حسام ادیب، رئیس هیئت مدیره گروه دانش بنیان پاترون در این خصوص عنوان کرد: هدف دولت ها به طور کلی، برقراری امنیت، افزایش رفاه عمومی، سطح آموزش و سلامتی مردمان کشورشان است. برای رسیدن به این هدف، دولت ها نیازمند افزایش تولید ناخالص ملی به عنوان سوخت موتور حرکتی اشان هستند. به طور طبیعی هر کشوری برای افزایش تولید ناخالص ملی خود، از منابع و مزیت های رقابتی خود استفاده می کند.

رئیس هیئت مدیره گروه دانش بنیان پاترون در ادامه افزود: کشور ایران با برخورداری از منابع عظیم گاز و سنگ آهن و نیروی انسانی تحصیل کرده که از مزیت های رقابتی (و البته بهتر است گفته شود شایستگی های کلیدی) ایران است، طبیعتا می تواند و بایست برای تولید فولاد برنامه و هدف داشته باشد تا در این صنعت عظیم گازبر، هم از ذخایر گاز طبیعی خود، که بعضا با کشورهای همسایه مشترک است، هرچه بهتر استفاده کند و بیشترین ارزش افزوده را از منابع ملی خود تولید نماید و هم تا زمانی که ماده جدیدی جایگزین فولاد نشده، از ذخایر سنگ آهن خود استفاده کند و ایجاد شغل نماید. پس با فرض استراتژی مصرف سریع گاز و سنگ آهن، که البته باید با رویکرد توسعه پایدار استفاده شوند، ایران باید برنامه هایی چون توسعه صنعت فولاد را پیگیری کند. چنانکه سند چشم انداز سال 1404 نیز با همین رویکرد، بر اساس تولید 55 میلیون تن فولاد پی ریزی شده است. اما هر برنامه ای نیازمند الزامات و زیرساخت های خود است.
توسعه صنعت فولاد نیازمند آب، حمل و نقل ریلی و جاده ای، برق و برخورداری از تکنولوژی مناسب تولید در ایران است. با وجود آنکه مصرف آب در صنعت فولاد بخش ناچیزی از مصرف کل آب کشور را در بر میگیرد، متاسفانه به دلیل سوء مدیریت ها، تامین همین مقدار جزئی نیز با چالش جدی روبرو شده است. از طرفی سرمایه گذاری لازم در زمینه حمل و نقل برای تولید 55 میلیون تن فولاد نیز به قدری زیاد است که بدون تامین سرمایه و فاینانس و تکنولوژی های روز دنیا، به کندی و سختی پیش می رود. تامین برق لازم برای تولید 55 میلیون تن فولاد نیز خود نیازمند سرمایه گذاری های عظیمی است که در فوق گفته شد، اما فارغ از عوامل درون کشوری و زیرساختی، عوامل بیرونی نیز بر موفقیت یا شکست هر برنامه ای موثرند. برنامه تدوین شده برای تولید 55 میلیون تن فولاد بر اساس صادرات بخش زیادی از فولاد تولیدی و واردات بسیاری از اقلام استراتژیک مثل الکترود گرافیتی است. هر زمان کشوری به خاطر مسائل سیاسی، در روابط بین المللی خود دچار چالش گردد، طبیعتا باید با احتیاط در مورد واردات و صادرات و انتقال تکنولوژی از کشورهای دیگر برنامه ریزی نماید.
ادیب عنوان کرد: طبیعتا در فضای امروز، خوش بینانه ترین برنامه ممکن آن است که بگوییم با وجود تحریم ها و توقف یا تعلل اجرای بسیاری از پروژه های زیرساختی و تامین مالی، برنامه تولید 55 میلیون تن فولاد به تعویق می افتد و سپس برای جبران عقب ماندگی یا تغییر هدف برنامه ریزی مجدد نماییم. متاسفانه این پیام از مدیران کشور شنیده نمی شود و همچنان تاکید بر روی دستیابی به تولید مذکور در سال 1404 وجود دارد.
وی متذکر شد: پذیرش یک بیماری، 50% درمان آن است چراکه بیمار با پذیرش بیماری خود، به دنبال درمان می گردد اما تا زمانی که بیماری یا مشکل کتمان گردد، طبیعتا درمانی نیز در کار نخواهد بود. باید واقع بین بود و برنامه ها را بر اساس شرایط و محدودیت ها بازبینی و به روز رسانی نمود. عملکرد شعاری و تبلیغات دردی از کسی درمان نمی کند. اتفاقاتی که در سال 97 با دور جدید تحریم ها افتاد، این حقیقت را آشکار نمود که به سادگی نمی توان برنامه تولید 55 میلیون تن فولاد را حفظ نمود. وقت آن است که مسوولین با واقع بینی، برنامه جدید و اجرایی ارائه نمایند و صنعت فولاد کشور، این صنعت مادر را، از ابهام برهانند و بر اساس واقعیات برنامه ریزی و اقدام نمایند. برای این منظور، لازم است فارغ از هیاهو، ابتدا استراتژی ها مورد بازبینی قرار گیرند و سپس برنامه ها. برنامه هایی که کمترین ریسک و هزینه و بیشترین بازدهی را داشته باشند، با این هدف غائی که ایران سرآمد امنیت، رفاه، آموزش و سلامتی در کل جهان باشد.