4 عامل تاثیرگذار در ظرفیت تولید نفت ایران

می متالز - نفت ایران در آینده چه روزگاری دارد؟ این پرسشی است که گزارش خبری کوتاه زیر به دنبال پاسخ به آن است.

به گزارش می متالز، با توجه به سیاست های جهانی در راستای کاهش انتشار کربن و ظهور تکنولوژی های نوین برای استخراج نفت از منابع غیرمتعارف، کماکان می توان از ذخایر نفت ایران تا مدت زمان طولانی بهره برداری کرد. بنابراین درحال حاضر مهمتر از تخمین مقادیر نفت ایران، تخمین ظرفیت کشور در استخراج نفت از ذخایر است. از مجموع 98 میدان نفتی در ایران، از سال 1913 تاکنون در حدود 72 میلیارد بشکه نفت استخراج شده است. نرخ کاهش سالیانه میادین نفتی در ایران (با در نظر گرفتن تعمیرات) 6 درصد، میزان تولید چاه‌های جدید در سال 2016 در حدود 1.7 میلیون بشکه در روز (با نرخ کاهش 3.2 درصدی در سال) و میزان بهره‌برداری از میادین به ازای تزریق یک میلیون مترمکعب گازطبیعی، در حدود 4 هزار بشکه نفت برآورد شده است.

براساس محتمل‌ترین سناریو، انتظار می رود ظرفیت تولید نفت خام تا پیش از سال 2020 به 4 میلیون بشکه در روز و تا سال 2030 به 4.4 میلیون بشکه در روز برسد. همچنین انتظار می رود درآمد ناخالص سالیانه از نفت در دهه آینده حدود 150 میلیارد دلار باشد.

نتایج تحلیل‌ها نشان داده است اواسط دهه آینده، ایران می تواند از ذخایر توسعه‌نیافته برای جبران کاهش برداشت از ذخایر توسعه‌یافته خود استفاده کند. یعنی ذخایری که هنوز آماده بهره‌برداری نیستند باید به مرحله‌ای برسند که بتوان از آن‌ها بهره‌برداری را آغاز کرد.

مشکل اصلی از بعد از اواسط دهه آینده آغاز می شود که حفظ نرخ تولید در همان سطح، مستلزم بهره‌برداری از تعداد بیشتری چاه، تزریق مقادیر بیشتری گاز طبیعی، استخراج و سرمایه‌گذاری بیشتر در این بخش است. بنابراین به‌رغم آن که انتظار می رود درآمد ناخالص افزایش یابد، افزایش هزینه‌های تولید به علاوه افزایش مصرف در داخل کشور، اجازه افزایش صادرات را از سطح مشخص پس از سال 2025 نمی دهد.

به اعتقاد کارشناسان چهار عاملی که بیشترین تاثیر را روی ظرفیت تولید نفت در ایران دارند، شامل: 1. کاهش سالیانه میادین نفتی 2. نرخ بهره وری از چاه‌ها 3. تغییرات موقت در میزان بهره‌وری از چاه‌های جدید 4. میزان نفت بدست آمده از طریق تزریق گاز می‌شوند.

نتایج تحقیقات نشان داده است که نرخ کاهش میادین نفتی در ایران 6 درصد در هر سال بوده، این میزان بیانگر این موضوع است که در صورتی که تزریق گاز و تعمیرات چاه با همین سرعت پیش روند و هیچ چاه جدیدی تولید نداشته باشد، ظرفیت تولید سالیانه 6 درصد کاهش می یابد که معادل با 240 هزار بشکه در روز با نرخ تولید کنونی است. عامل دوم نرخ بهره‌وری از چاه‌هاست، مطالعات نشان داده است که بهره‌وری از چاه‌های تازه تاسیس در حدود 1900 بشکه در روز بوده؛ به طوریکه میانگین بهره‌وری از همه چاه‌ها 1500 بشکه در روز است. سومین عامل مهم، تغییرات نرخ تولید از چاه‌های جدید در هر سال است. نتایج نشان داده است که در بازه زمانی سال‌های 1991 تا 2016، میانگین تولید چاه‌های جدید در سال اول بهره‌برداری، از 8.3 به 7.1 هزار بشکه در روز تغییر کرده است که سالیانه چیزی در حدود 2.3 درصد کاهش را نشان می دهد. چهارمین عامل، تاثیرات تزریق گاز در بازیابی نفت خام است. در ایران هنوز مرجعی که بتواند به صورت دقیق مقادیر نفت تولید شده با استفاده از روش تزریق را بیان کند وجود نداشته و مقادیر مختلفی برای نفت تولید شده با این روش بیان شده است.

منبع: دنیای بورس