به گزارش می متالز، ردپای کربن در مجموعه گازهای گلخانهای از یک سازمان، یک رخداد، یک محصول یا یک شخص نشأت میگیرد.
درواقع ردپای کربن همان میزان آسیبی است که گازهای گلخانهای به طبیعت وارد کرده و برخی سازمانها میتوانند این میزان خسارت را اندازهگیری کنند. تولید بتن یکی از فرآیندهای مخربی است که موجب تولید گازهای گلخانهای میشود و نقش مهمی در تخریب محیطزیست دارد.
کربنکر استارتآپی است که قصد دارد با روش جدید تولید بتن، با مشکل جهانی ردپای کربن مقابله کند. سیمان، محصولی است که قطعات بتن را مانند چسب به یکدیگر متصل میکند و فرآیند تولید آن منبع ۸ درصد از دی اکسیدکربنی است که در سطح جهانی به اتمسفر وارد میشود. اگر این صنعت را یک کشور درنظر بگیریم، بعد از چین و امریکا سومین و بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانهای است. هرقدر میزان ساختوساز در کشورهایی مانند چین افزایش پیدا میکند، مشکل ردپای کربن نیز بیشتر میشود.
شرکت Central Concrete، ۱۲ کارخانه تولید بتن دارد و برای کاهش میزان ردپای کربن اقدامهای زیادی ازجمله همکاری با استارتآپ کربنکر انجام داده است. هرب برتون، مدیرکل این شرکت میگوید درتلاش هستیم روشهای بهتری را برای کاهش میزان کربن ارائه دهیم.
این شرکت با استفاده از مواد اولیه مانند خاکستر بادی، میزان سیمان موردنیاز برای تولید بتن را به نصف کاهش داده است همچنین استفاده از فناوری ارائهشده از سوی استارتآپ CarbonCure که در هفتمین کارخانه این شرکت استفاده میشود، میزان ردپای کربن تولیدی این شرکت را کم کرده است.
در این فرآیند جدید دیاکسیدکربن مایعشده حاصل از سایتهای صنعتی به مخلوطکنهای بتن تزریق میشود و به شکل شیمیایی با کلسیم واکنش داده و آن را به یک ماده معدنی تبدیل میکند. درواقع در این روش، انتشارات سایر کارخانهها که درهرصورت وارد اتمسفر میشدند، به شکلی دائمی در بتن قرار میگیرند. کریستی گمبل، یکی از مدیران این استارتآپ کانادایی میگوید با این فرآیند برای همیشه از دست کربن خلاص خواهیم شد.
از طرفی کربن باعث تقویت بتن میشود و درنتیجه به سیمان کمتری در فرآیند تولید بتن نیاز است. با کاهش مصرف سیمان، میزان ردپای کربن حتی بیشتر از این کاهش پیدا میکند و کل فرآیند تولید بتن را بهصرفه میکند. گمبل میگوید سیمان یکی از گرانترین مواد اولیه برای ساخت بتن است و کاهش مصرف آن، هزینه کل فرآیند را پایین میآورد.
بهگفته او، نتیجه این فرآیند تولید بتنی است که کیفیت و عملکرد استانداردی دارد که میتواند در سایتهای ساختوساز مورداستفاده قرار گیرد اما درعینحال ردپای کربنی کمتری از خود بهجا میگذارد. این استارتآپ درحالحاضر ۵ درصد کربن تولیدی را کاهش میدهد اما میتواند میزان آن را در سالهای آینده به ۲ یا ۳ برابر افزایش دهد و هدف نهایی این است که کربن تولیدشده در فرآیند ساخت بتن را به صفر برساند.
کربنکر تنها استارتآپی نیست که به منظور کاهش ردپای کربن فعالیت میکند، سولیدیا نیز یکی دیگر از استارتآپهای فعال در این زمینه است. این استارتآپ ادعا میکند، با تجهیزات خود ردپای کربن در تولید بتن را تا ۷۰ درصد کاهش میدهد. این استارتآپ با استفاده از فناوری خود در فرآیند شیمیایی ساخت سیمان علاوهبر ذخیره انرژی، میزان انتشارها را نیز بین ۳۹ تا ۴۰ درصد کاهش میدهد.
علاوهبراین استارتآپ سولیدیا از دیاکسیدکربن منتشرشده برای کاهش میزان آب مصرفی در فرآیند ساخت سیمان استفاده میکند. مزیت دوم این فناوری برای بتنهای پیشساخته این است که به چند هفته برای سفت شدن نیازی ندارد و بعد از گذشت ۲۴ساعت قابلاستفاده است. بعد از گذشت یک دهه آزمایش و توسعه، فناوری این استارتآپ در چندین شرکت استفاده میشود.
بهعنوان نمونه LafargeHolcim یکی از مشتریهای این استارتآپ و شرکتی بزرگ در زمینه تولید سیمان و بتن است که محصولات خود را به مشتریان امریکای شمالی عرضه میکند. اپهنری نیز در زمینه تولید سنگ مصنوعی فعالیت میکند و قرار است فناوری این استارتآپ را در هزاران پروژه ساختوساز خود به کار گیرد. این فرآیند جدید، هزینه کمتری نسبت به فرآیند متعارف برای کارخانههای تولید سیمان دارد و برای کارخانههای تولید بتن نیز بهصرفه است زیرا علاوهبر هزینه کمتر، زودتر سفت میشوند و از آنجایی که محصول نهایی روشنتر است درنتیجه به رنگدانه کمتری نیاز است. تام شولر، مدیرعامل سولیدیا میگوید اگر نتوانید از همان ابتدا درآمد تولیدکنندگان بتن را افزایش دهید، از محصول یا فناوری شما استفاده نخواهند کرد حتی اگر روش خوب و پایداری باشد.
این استارتآپها معتقدند ارائه روشهای جدید در صنعتی که بیش از ۲۰۰سال از یک فرآیند یکسان برای تولید سیمان و بتن استفاده کرده چالش بزرگی است. گمبل میگوید بزرگترین چالش و مانعی که با آن روبهرو هستیم، این است که فناوری ما در این صنعت جدید است و صنعت سیمان و بتنسازی بسیار آهسته نوآوریهای جدید را به کار میگیرد و مانند شرکت Central Concrete نیستند که روشهای جدید را سریع به کار بگیرند.
فناوری استارتآپ کربنکر درحالحاضر در بیش از ۱۲۵ سایت ساختوساز در امریکا و کانادا استفاده میشود اما این کافی نیست. اگر سایر کشورها را درنظر نگیریم، بیش از ۶۵۰۰ سایت دیگر در این دو کشور فعال هستند که از همان روشهای قدیمی استفاده میکنند اما میتوان امید داشت که تغییرات بهزودی روی آنها نیز اعمال خواهد شد.
شولر میگوید شرکتهای فعال در این صنعت تنها درصورتی تغییرات را میپذیرند که بدانند با قدرت بیشتری در بازار رقابت پیشخواهند رفت و این موضوع بیش از هر چیزی برایشان اهمیت دارد. بنابراین یکی از وظایف ما این است که به شرکتها ثابت کنیم با استفاده از فناوری جدید نهتنها در بازار رقابت باقی خواهند ماند بلکه با حفظ منابع طبیعی و محافظت از محیطزیست جایگاه بهتری پیدا خواهند کرد.
کم کردن ردپای کربن برای مردم سراسر جهان مهم است و روزبهروز تعداد استارتآپهایی که تلاش میکنند با روشهای جدید تولیدی میزان آلودگیها را کاهش دهند، بیشتر میشود. بهعنوان نمونه پژوهشگران دانشگاه یوسیایال بهتازگی استارتآپی بهنام ۲ Concrete CO را راهاندازی کردهاند و معتقدند فناوری ارائهشده ازسوی این استارتآپ بیش از هر روش دیگری انتشار دیاکسیدکربن را کاهش میدهد. Carbicrete نیز استارتآپ کانادایی دیگری است که بهجای سیمان، خاکستر فولاد را با دیاکسیدکربن ترکیب میکند و میزان کربن محصول نهایی منفی است.
ورود استارتآپها به صنعت ساختمانسازی نشان میدهد این صنعت بهزودی تغییرات بزرگی را تجربه خواهد کرد. از طرفی امروز مسئله ردپای کربن بیش از هر زمانی اهمیت پیدا کرده است.
در رقابت آینده شرکتهای تولید سیمان و بتن، شرکتهایی پیروز خواهند بود که بتوانند محصولی باکیفیت مشابه را با روش کاربردیتری تولید کنند و ردپای کربنی کمتری از خود بهجای بگذارند.