به گزارش می متالز، این بخش با وجود ظرفیت قوی در کشور، از ضعف نظارت در صادرات بیش از همه در رنج است و این ضعف دست دلالان را برای عرضه سنگ خام ایرانی به نام انواع برندهای خارجی باز گذاشته است. در نهایت اما میتوان از جایی شروع کرد و از این منبع مهم ارزآوری بیش از اینها بهره برد.
گردهمایی فعالان سنگ تزئینی ایران در پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی سنگ، معادن و صنایع وابسته اصفهان، فرصت خوبی برای آگاهی به اهمیت جایگاه سنگ تزئینی در کشور است. این نمایشگاه ۱۱ تا ۱۴ اردیبهشت برگزار میشود. کارشناسان این حوزه نیز در گفتوگو با روزگارمعدن از دغدغههای خود در این باره گفتهاند و راهکارهایی نیز ارائه کردهاند.
رضا احمدی، رئیس کانون سنگ ایران و رئیس انجمن سنگ اصفهان است و در تمام دورههای برگزاری این رویداد در این سمتها حاضر بوده است. او همچنین برگزارکننده ۱۰ دوره از این رویداد بوده است. وی توضیح میدهد: صنعت سنگ در اصفهان در مقایسه با سایر استانهای کشور حضور پررنگتری داشته است یعنی از ۶هزار واحد سنگی که در کشور وجود دارد، ۲هزار واحد در استان اصفهان قرار دارد و چیزی حدود ۵۰درصد سنگ تزئینی کشور در اصفهان تولید میشود. همچنین بیشتر ماشینسازها و صنایع دیگر وابسته به سنگ در استان اصفهان در مقایسه با سایر نقاط ایران مستقر هستند و بیشتر معدنکاران سنگی کشور هم اصفهانیاند.
وی میافزاید: در نتیجه وجود این ظرفیت، نیاز پیدا کردهایم که این صنعت را در سطوح کشوری و بینالمللی معرفی کنیم و با این هدف چنین نمایشگاهی را به راه انداختیم. در سالهای اولیه، این رویداد با ضعفهای بیشتری روبهرو بود که با گذشته زمان و افزایش تجربه از میزان آنها کاسته شد.
درحالحاضر این رویداد از استقبال داخلی و خارجی برخوردار شده و نسبت به گذشته با قوت بیشتر پیش میرود.
رئیس کانون سنگ ایران ادامه میدهد: ایران سرشار از منابع معدنی از جمله سنگ است. همچنین سنگ این کشور در مقایسه با سایر نقاط جهان تنوع بیشتری دارد. ما دارای انواع گرانیتها، تراورتنها، مرمریت، مرمر و لایماستون هستیم اما متاسفانه با این تنوع، کیفیت و کمیت بخش فرآوری سنگ در ایران نسبت به سایر کشورهای دارنده ذخایر سنگ پیشرفته نیست. دلیل اصلی این ضعف فناوری نیز تحریمهایی است که با آنها سروکار داشتیم و مانع شدند که بتوانیم به فناوریهای روز از جمله فناوریهایی که در ایتالیا وجود دارد، دست یابیم. در کل، این تحریمها مانعی بر سر راه ارتباط سنگ ایران با بازار جهانی هستند.
احمدی اضافه میکند: بیشتر صادرات سنگ تزئینی ایران محدود به کشورهای همسایه است و صادرات چندانی به نقاط دورتر وجود ندارد. دلیل آن هم این است که صادرکننده برای کار با نقاط دورتر با مشکلات جدی روبهرو است. صادرکننده مجبور است سنگ خود را از ۲ یا ۳راه، کانال به کانال عوض کند و سنگ را به نام کشور دیگری صادر کند و پول آن را به نام کشور دیگری برگرداند. چنین مسائلی موانعی است که بر سر راه ما وجود دارد، در حالی که رقیبانی مانند چین، روسیه و هند با این موانع روبهرو نیستند. وی اما خاطرنشان میکند: با این همه در نهایت اما ما باید به بازارهای بینالمللی ورود کنیم.
حضور شرکتهای ایرانی در نمایشگاههای سنگ خارجی هزینههای سرسامآوری را به شرکتها تحمیل میکند. در نتیجه شرکتهای ایرانی چندان از حضور در این نمایشگاهها استقبال نمیکنند. در همین حال نمایشگاههای داخلی، مجال خوبی برای گردهمایی فعالان سنگ ایرانی هستند و ما میتوانیم در این رویداد از شرکتهای خارجی دعوت کنیم به ایران بیایند و فضایی برای ارتباط شرکتهای ایرانی با دنیای خارج ایجاد شود که از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه باشد.
رئیس انجمن سنگ اصفهان در پایان بیان میکند: موضوع دیگر، صادرات مواد خام معدنی است. بسیاری از معادن سنگ، محصول خود را به طور خام صادر میکنند. چنین معضلی باعث میشود نتوانند درآمد شایستهای از صادرات بهدست آورند؛ اتفاقی که از ضعف صنعت فرآوری برمیآید.
این در حالی است که صنعت سنگ ظرفیت قدرتمندی برای ارزآوری دارد، گیرودارهای سیاسی ندارد و جای کار بسیاری در عرصه بینالملل دارد.
حسن کثیری، رئیس انجمن سنگ دولتآباد نیز به برگزاری این رویداد در حدود ۸ دوره اشاره میکند: انتظار میرود در این رویدادها شاهد حضور پررنگتر واحدهای فرآوری باشیم و همچنین مدیریت بهتری بر این فضا حاکم باشد. این نمایشگاه نیاز به یک واحد مدیریت ثابت در محل دارد که به مشکلات احتمالی رسیدگی کند. البته همواره اقداماتی انجام میشود اما تا رسیدن به رویدادی با کیفیت بالا فاصله دارد.
وی ادامه میدهد: شرکتهای خارجی حاضر در این نمایشگاه بیشتر در زمینه فروش لوازم و دستگاههای فرآوری حضور دارند، در حالی که ما در استخراج توانمندتر از فرآوری هستیم. در نتیجه شرکتهای خارجی بیشتر به دنبال مشتری ماشینآلات هستند و با هدف جذب این مشتریها به بازار میآیند.
کثیری اشاره میکند: در این بین، دستهای از دلالان، سنگ ایرانی را میخرند و خارج از ایران با برند خارجی میفروشند. ما باید به طور مستقیم وارد عمل شویم و دست این واسطهگران را کوتاه کنیم و عرضه و صادرات را به طور مستقیم پیش ببریم.
باید جایگاه جهانی خود را حفظ کنیم. ما در تولید کوپ سنگ تزئینی از جایگاه ۵ به جایگاه ۱۷ افت کردهایم چون متصدی درستی در زمینه سنگ تزئینی وجود ندارد.
تولیدکنندگان ما هم قادر به تکلم به زبان انگلیسی نیستند. چنین ضعفهایی دست را برای دلالان و واسطهگران باز گذاشته است. اینها سنگ ایران را به تومان و ریال میخرند و با دلار و یورو در بازارهای جهانی معامله میکنند.
اگر دست واسطهها را کوتاه کنیم، راه برای ورود به عرصه جهانی باز میشود اما درحالحاضر نظارت درستی بر صادرات سنگ تزئینی وجود ندارد که فضا را مستعد رشد مافیا کرده است.