به گزارش می متالز، به دلیل حرارتی که فویل آلومینیومی حین پخت و پز میبیند به عنوان یک فلز تحت تاثیر قرار گرفته ذراتی از آن وارد غذایی می شود که با آلومینیوم آن را پوشانده اید. میزان اسیدیته غذا هم عامل موثری در جذب آلومینیوم است.
طی تحقیقی برای دانستن مضرات فویل آلومینیومی، میزان فلز آلومینیوم قبل و بعد از غذا در خون اندازه گیری شد. محققان متوجه شدند غذایی که با حرارت بالا و در مدت زمان کم در آلومینیوم پخته می شود حاوی ذرات آلومینیوم است. مثلا غذایی که با درجه حرارت ۲۵۰ درجه سانتیگراد طی مدت زمان ۲۰ دقیقه با آلومینیوم پخته می شود میزان فلز را در خون بین ۱۵۳ تا ۳۷۸ درصد بالا می برد. حالا اگر همین غذا در حرارت ۱۵۰ درجه سانتیگراد و در مدت زمان ۶۰ دقیقه پخته شود میزان کمتری بین ۷۶ تا ۱۱۵ درصد آلومینیوم وارد خون می شود.
در صورتی که غذا از نوع اسیدی باشد این میزان جذب آلومینیوم در غذا به دو برابر افزایش پیدا می کند. ورود آلومینیوم به خون بر سلامت عمومی بدن تاثیر می گذارد. ولی این که بدن چه مقداری را می تواند تحمل کند تا به آن صدمه وارد نشود و فلز مثل سم عمل نکند میزانی است که توسط سازمان جهانی بهداشت تعریف شده است.
طی گفته سازمان بهداشت جهانی در صورتی که طی هفته به ازای هر کیلو بدن فقط ۲ میلیگرم آلومینیوم وارد خون شود خطرناک نیست. این میزان جذب آلومینیوم شامل ورود از طریق آب، غذا و دارو، نحوه پخت و استفاده از لوازم آرایشی است. چرا که بدن فقط می تواند مقدار کمی از آن را از طریق ادرار و مدفوع دفع کند و بیش از این میزان حد مجاز فلز در بدن حالت سمی ایجاد می کند.
در صورتی که از ورق آلومینیوم به شکل صحیحی استفاده شود خطری ندارد. بلکه نحوه استفاده است که باعث ورود بیشتر فلز آلومینیوم به بدن شده آن را مسموم می کند. طی تحقیقات انجام شده به نظر می رسد هر روز بین ۶ تا ۱۴ میلیگرم به طرق مختلف فلز آلومینیوم از طریق غلات، لبنیات، مواد آشامیدنی، دسرها و انواع غذاها وارد بدن می شود. چای، جوش شیرین، پنیرهای فرآوری شده نیز حاوی میزان کمی آلومینیوم است که در نتیجه وجود افزودنیها در آنها است. این روش های ورود فلز آلومینیوم به بدن ممکن است بدن را در معرض سمی شدن با آلومینیوم قرار دهد. یکی از مضرات فویل آلومینیومی این است که این ماده سمی بیشتر وارد بدن می شود.
آلومینیوم به عنوان فلز سمی کردن سیستم اعصاب شناخته شده است که بیماریهایی مثل زوال عقل و کاهش شدید عملکردهای شناختی مغز را به دنبال دارد. وقتی سیستم عصبی در معرض این فلز قرار می گیرد بیماری های دستگاه عصبی مثل پارکینسون و آلزایمر بیشتر شانس بروز پیدا می کنند. برخی از محققان اعتقاد دارند افزایش آلزایمر طی دهه اخیر به دلیل وجود فلز آلومینیوم در آب های آشامیدنی است. آنها تاکید می کنند باید با راهکارهایی مانع از ورود بیش از حد مجاز تعیین شده آلومینیوم به بدن شد.
یکی از مضرات فویل آلومینیومی Aluminium foil این است که با افزایش سطح آلومینیوم در خون رشد سلولها متوقف یا بسیار کند می شود. به همین دلیل با جمع شدن آلومینیوم در بدن کودکان و نوجوانان رشد آنها کم شده و میانسالان در معرض بیماریهایی مثل پارکینسون و آلزایمر قرار می گیرند.
اگر شخص سابقه بیماری کلیوی داشته باشد با ورود بیش از حد مجاز آلومینیوم به بدن مشکلات بیشتر هم می شود. چون بدن فلز سمی را نمی تواند به طور کامل دفع کند تجمع آن باعث تخریب بافت های کلیه می شود. به همین دلیل برای بیماران کلیوی یا افرادی که به شدت در معرض این فلز قرار می گیرند سازمان ملی کلیه آزمایش های سالیانه سطح فلز در خون را تعیین کرده است تا به موقع بتوان از خطرات آن جلوگیری کرد.
در صورتی که در آزمایش سطح میزان آلومینیوم در خون زیاد باشد شخص باید هر سه ماه یک بار آزمایش دهد تا کلیهها از کار نیفتد. در غیر این صورت کلیهها کاملا تخریب شده و شخص باید دیالیز شود.
ورود آلومینیوم به بدن بیش از حد مجاز تعیین شده توسط سازمان بهداشت جهانی باعث بروز التهابات در دستگاه گوارش می شود. بیماریهایی مثل کولیت و کرون روده از جمله این بیماری ها است. در صورتی که بیماری دستگاه گوارشی دارید بهتر است از ورق های آلومینیوم برای پخت و پز به هیچ وجه استفاده نکنید.
محققان متوجه شدند افرادی که سابقه بیماری کلیوی یا بیماری های عصبی در خانواده دارند با مصرف آلومینیوم خطر ابتلا به بیماری در آنها بیشتر و در صورت داشتن بیماری تشدید می شود.
اگر جزو آن دسته از افرادی هستید که زیاد از ورق آلومینیومی در آشپزی استفاده می کنید، از راه حل های جایگزین زیر برای اجتناب از مضرات فویل آلومینیومی استفاده کنید تا بدنتان با این فلز سمی نشود: