به گزارش میمتالز، این اولین باری است که اقتصادهای G۷ که مجموعا بیش از یک پنجم انتشار گازهای گلخانهای جهانی را تشکیل میدهند، ضرب الاجلی برای زغال سنگ تعیین میکنند. ژیلبرتو پیچتو فراتین، وزیر امنیت انرژی و محیط زیست ایتالیا گفت: "کاهش زغال سنگ سیگنال بزرگی به جهان است. اما این متن امکان ادامه سرمایهگذاری در گاز را با وجود موافقت وزیران برای کنار گذاشتن تمام سوختهای فسیلی تا سال ۲۰۵۰ در اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد COP۲۸ در سال گذشته باز گذاشت."
سوزاندن سوختهای فسیلی تا حد زیادی بزرگترین عامل گرمایش جهانی است. لوکا برگاماسکی، یکی از بنیانگذاران اندیشکده آب و هوای ایتالیا ECCO گفت که این ضرب الاجل به معنای کاهش حمایت عمومی از سرمایهگذاری جدید گاز است. به عنوان بخشی از توافق تورین، وزیران همچنین هدفی جهانی برای افزایش شش برابر ظرفیت ذخیرهسازی برق از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۳۰ تعیین کردند.
سر دیوید کینگ، مشاور ارشد علمی سابق بریتانیا و بنیانگذار گروه مشاوره بحران آب و هوا، یک نهاد مستقل از دانشمندان، گفت: "ما واقعاً یک بحران داریم. سال گذشته گرمترین سال ثبت شده در زمین و دریا بود. میانگین جهانی برای ۱۲ ماه منتهی به مارس ۱.۵۸ درجه سانتیگراد بالاتر از میانگین سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ قبل از صنعتی بود. این با هدف پاریس متمایز است، که برای افزایش بلندمدت بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد در بیش از یک دهه اندازه گیری شده است. "
استیون گیلبولت، وزیر آب و هوای کانادا، گفت که این توافق نشان میدهد که G۷ نتایج نشست COP۲۸ سازمان ملل در دوبی را جدی میگیرد، جایی که کشورها متعهد شدند از تمام سوختهای فسیلی دور شوند. اما تحلیلگران گفتند که برای تبدیل این برنامهها به سیاست داخلی به کار بسیار بیشتری نیاز است.
منبع: ایفنا