استخراج میکا در هند؛ درد یا درمان؟

به گزارش می متالز به نقل از گاردین پژوهش‌هایی که این روزنامه انگلیسی انجام داده نشان می‌دهد که ۲۰ هزار کودک در استخراج میکا و مواد درخشانی که در رنگ‌آمیزی ماشین‌ها و ساخت لوازم آرایش کاربرد دارد، دخیلند و مقامات هند به دنبال این هستند که با قانونمند کردن فرآیند استخراج میکا مانع استفاده از توان کودکان در این زمینه شوند؛ کودکانی که برخی از آنها جان خود را در هنگام کار در این معادن از دست می‌دهند. در حقیقت آنچه بسیاری از خانواده‌ها و کودکان آنها را به کار در این معادن که فعالیت ۹۰ درصد آنها غیرقانونی است، وا می‌دارد فقر فلج‌کننده آنهاست. پژوهش دیگری که توسط موسسه توماس‌رویترز انجام شده نشان می‌دهد که در هر دو ماه دست‌کم دو کودک فوت می‌کنند؛ وقتی در میان زباله‌های معدنی این معادن غیرقانونی به دنبال میکا هستند. فعالان حقوق بشری، این تصمیم هند را در قانونمندسازی استخراج میکا تحسین می‌کنند، اما در همین حال هشدار می‌دهند که سطوح بالای فقر می‌تواند مانع توقف کار کودکان شود. دو ایالت جارکند و بیهار در غرب هند نزدیک به ۲۵ درصد از میکای مصرفی جهان را تولید می‌کنند؛ ماده‌ای معدنی که علاوه بر لوازم آرایش در صنایع ساختمان و خودروسازی نیز کارآیی دارد و برندهای کالاهای لوکس و لوازم خانگی مانند لورئال، استی‌لادر، ریمِل، مِرک، بی‌ام‌دبلیو، واکسهال و آئودی همگی با معادن میکای هند در ارتباط هستند. ابوبکر سیدیک مقام دولتی مرتبط با معادن در جارکند در همین باره به رویترز گفت مقامات هندی در ابتدا باید معادن میکای متروک را به مزایده بگذارند تا کودکان و خانواده‌های آنها را که در میان زباله‌های معدنی به دنبال میکا هستند، از زباله‌های معدنی دور نگه دارند. تا حالا نزدیک به ۱۰۰ انبار زباله‌های معدنی دارای میکا شناسایی شده که می‌تواند به مزایده گذاشته شود. اما همین زباله‌ها برای این کودکان و خانواده آنها منبع درآمدزایی است که در صورتی که آنها آن را از دست بدهند معلوم نیست چه اتفاقی می‌افتد؟ پژوهشی که به تازگی از سوی سازمان کار جارکند انجام شده، نشان می‌دهد استخراج غیرقانونی میکا بخش اصلی درآمد این خانواده‌هاست،

هر چند در این گزارش آمده که با اطمینان می‌توان گفت افرادی در هنگام زباله‌گردی به دلیل ریزش معدن می‌میرند. تحلیلگران نیز معتقدند قرار دادن فعالیت معادن میکا در یک چارچوب قانونی هر چند درست است، اما نمی‌تواند مانند عصایی جادویی عمل کند. پیتر بنگسِن که زنجیره عرضه میکا را در دو سال گذشته بررسی کرده است در این زمینه می‌گوید: قانونمندسازی استخراج غیرقانونی معادن به خودی خود و به تنهایی، استثمار، مرگ و بردگی کودکان را حذف نمی‌کند. خانواده‌های این کودکان فقیر هستند و از عهده این برنمی‌آیند که آنها را به مدرسه بفرستند یا در فرستادن آنها به مدرسه سودی نمی‌بینند؛ بنابراین بچه‌ها هم کار می‌کنند آن هم با درآمدهای بسیارکم. مقامات مسئول هند در زمینه اشتغال نیز از کمپینی در سراسر کشور می‌گویند که برای توقف کار کودکان برپا کرده بودند و در جریان آن توانستند ۲۵۰ کودک را از کار در مغازه‌های کوچک و رستوران‌ها بازدارند.

آیدان مک‌کوآد مدیر نهاد بین‌المللی ضدبرده‌داری نیز بر این باور است که درحال‌حاضر همه چیز به دولت هند بستگی دارد و اینکه این دولت سیاست‌های خود را به درستی اجرا کند تا اِعمال درست آنها به استثمار کودکان و آسیب‌پذیری بزرگسالان بینجامد. موسسه خیریه «تِردی‌هومز» در هلند نیز که در این حوزه پژوهش‌های گسترده‌ای انجام داده درباره استخراج میکا در هند می‌گوید تاثیر قانونمندسازی بستگی به این دارد که چطور شرکت‌هایی که صاحب معادن هستند عملیات خود را پیش ببرند. اگر آنها دستمزد منصفانه پرداخت و شرایط کاری مناسبی را از نظر ایمنی و سلامتی فراهم کنند، کارگران این توانمندی را خواهند داشت که کیفیت زندگی خود را ارتقا دهند و بچه‌های خود را به مدرسه بفرستند به جای اینکه آنها را به معادن ببرند.همچنین گاهی اوقات شرکت‌های خارجی، این سایت‌های معدنی را می‌خرند و مردم خود را برای کار به هند می‌آورند و بیشتر پولی را هم که کسب می‌کنند در کشورهای خود به جریان می‌اندازند.در چنین شرایطی جمعیت محلی در بهترین حالت تنها از زیرساخت‌های جدید بهره می‌برد، درحالی که اگر طرف خریدار وادار شود و به جای برخورداری از سرمایه‌گذاری اقتصادی به سرمایه‌گذاری اجتماعی بپردازد، جمعیت محلی نیز می‌تواند از مزایای این قانونمندسازی بهره‌مند شود.