بازیافت سنگ و نخاله ساختمانی و حمایت از محیط‌زیست

به گزارش می متالز، در امریکا ساختمان‌سازی، خرابی سازه و فعالیت نوسازی در سال، نزدیک به ۱۶۰ میلیون تن باطله ایجاد می‌کند که برابر حدود یک‌سوم پسماند آن کشور است.
 این موضوع، با کم شدن روزبه‌روز مکان دفن باطله در ایالات متحده و افزایش تعرفه دفن آن، سبب شده تخریب برنامه‌ریزی شده، شامل بازیافت و به کار بردن دوباره مصالح، تبدیل به یک استراتژی روبه‌‌رشد در معماری و ساخت شود.
سنگ طبیعی، با دقت به ماندگاری و انعطاف در استفاده آن، یک گزینه برتر برای چنین رویه‌ای به‌شمار می‌رود.
سنگ طبیعی، برای استفاده‌های گوناگونی مناسب است، به طور مداوم می‌تواند موردکاربرد باشد؛ درنتیجه به مکان دفن احتیاجی ندارد. طرح به کار بردن بازیافت سنگ حتی امکان دارد در پروژه معماری سبز نیز پیشنهاد شود.

استفاده از سنگ بازیافت شده

سنگ بازیافت‌شده کاربردهای گوناگونی دارد. سنگ بازیافت شده می‌تواند خرد شود یا به آسانی موردپرداخت دوباره یا ترمیم باشد.
سنگ‌های با اندازه اسلب یا تایل می‌توانند در شکل مصالح سنگفرش، دوباره به کار روند. این استفاده غیرسازه‌ای، به عملیات آزمایشگاهی احتیاج ندارد.
سنگی که به دلیل فرسایش و آسیب‌های سطحی برای کاربرد دوباره در نما مناسب نیست، می‌تواند برای ساختن دیوار حائل به کار رود. دیوار‌های سنگی حائل در مقایسه با بتن مسلح، به‌صرفه‌تر هستند و با استفاده از کارگر غیرماهر محلی به آسانی ایجاد می‌شوند.
قطعات کوچک‌تر سنگ می‌توانند به عنوان شن و ماسه یا مصالح دانه‌ای بتن، موردکاربرد باشند.
سنگ طبیعی به شکل پودر می‌تواند در تولید کود یا به عنوان بستر پیاده‌رو به کار رود. کانی‌های تشکیل‌دهنده سنگ مانند کلسیم و منیزیم مواد مغذی مورداحتیاج برای خاک و رشد گیاه هستند.
قطعات سنگ تخت می‌توانند برای به‌وجود آوردن مسیرهای موزائیکی به کار روند؛ به‌طوری‌که قلوه‌سنگ‌های بزرگ‌تر برای مرزبندی باغچه یا پیاده‌رو کاربرد دارند.
قطعات سنگ برای به وجود آوردن یک ظاهر به‌طور کامل مدرن می‌توانند به هم چسبانده شوند.
برای بازسازی یک ساختمان، قطعات سازه اولیه می‌تواند برای به کار رفتن در عمارت جدید استفاده شود. این کار به به‌وجود آوردن یک حس تاریخی یا نوستالژی کمک می‌کند.
باید دقت کنید که استحکام مصالح بازیافتی، تابعی از استفاده قبلی آنهاست؛ مانند اینکه سنگی که زیر فشار بسیار زیاد بوده یا چرخه‌های گوناگون انجماد ذوب آب را تحمل کرده، امکان دارد نقص‌هایی داشته باشد که ظرفیت ساختاری آن را دچار مشکل کند، به‌ویژه صفحه‌های نازک‌تر، با تغییرات پی‌درپی دمایی می‌توانند به آهستگی تغییر شکل دهند.
قرارگیری در معرض فرسایش یا هوازدگی (فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی) امکان دارد پرداخت دوباره را الزامی کند. انجام آزمایش‌های ساختاری مناسب، با درنظر داشتن استانداردهای ASTM برای آزمایش، ظرفیت ماده را نمایان خواهد کرد. با این حال، یک طراح خلاق می‌تواند کاربردهای مناسب و گوناگونی را برای همه سنگ‌های بازیافت شده کشف کند.

روش‌های تخریب انتخابی

آژانس حفاظت محیط‌زیست ایالات متحده امریکا نشان می‌دهد تا سال ۲۰۳۰میلادی (۱۴۰۹خورشیدی)، حدود یک‌چهارم ساختمان‌های ایجاد شده در سال ۲۰۰۰میلادی (۱۳۷۹خورشیدی) عوض خواهند شد. درنتیجه تعداد ساختمان‌های تخریب شده و باطله تولیدشده بسیار زیاد خواهد بود. با این حال، اگر این ساختمان‌ها به شکل انتخابی تخریب شوند و اجزای آنها برای کاربرد دوباره به فروش برسند، بیشتر این باطله‌ها (تا ۹۰درصد) می‌توانند از جریان باطله جدا شده و در هزینه‌های تمام‌شده ساختن ساختمان‌های جدید صرفه‌جویی شود. همچنین به علت دوری از مصرف انرژی، آب و مصالح مورد احتیاج برای تولید محصولات جدید و کاربرد دوباره سنگ، موجب حمایت از محیط‌زیست می‌شود.
بزرگ‌ترین مانع برای بازیافت موفقیت‌آمیز مصالح، نبودن ارتباط بین متخصصان و کمبود تجهیزات سازمان یافته برای فروش اجزا و مصالح است. با این حال، اگر طراحان پژوهش‌های بیشتری در فرآیند طراحی داشته باشند، مصالح می‌تواند از انبار کالاهای بازیافتی یا حتی ساختمان‌های موجود که در انتظار تخریب هستند، برگزیده شود.
سنگ، یک ماده ارزشمند است و اگر جداسازی با دقت انجام شود، می‌تواند سودآور هم باشد. امروز، سنگ بازیافت شده کم‌ارزش‌تر از سنگ تازه نیست؛ به‌ویژه زمانی که در کشوری با نیروی کار ارزان تولید شده باشد. بیشتر طراحان، سنگ‌های وارداتی را فقط سنگی با رنگ، ابعاد و سایر خصوصیات مد نظر خود می‌دانند.
 اگر بازیافت سنگ طبیعی به یک روش معروف تبدیل شود، کمک خوبی به طراحان، مشتریان، پیمانکاران و... برای برگزیدن سنگ دلخواه‌شان می‌شود.
سنگ طبیعی می‌تواند به اندازه طول عمر یک ساختمان و حتی بیشتر ماندگاری داشته باشد اما برنامه‌ریزی برای تخریب انتخابی با هدف کاربرد دوباره سنگ مهم است. اتصالات مکانیکی استاندارد در مقایسه با اتصالات ملات‌دار در مرحله تخریب انتخابی و بازیابی مساعدتر هستند. طراحی به شیوه لایه‌ای و بدون به کار بردن ملات، این امکان را ایجاد می‌کند تا در مرحله تخریب، مصالح به‌راحتی از هم جدا شوند.

مزایای بازیافت سنگ

جداسازی و به کار بردن دوباره محصولات سنگی می‌تواند منافع اقتصادی و محیط زیستی داشته باشد. درباره مزایای اقتصادی، مطالعات گوناگون ثابت کرده که تخریب انتخابی ساختمان، به ویژه به علت امکان فروش دوباره مصالح، از دید اقتصادی تاثیرگذارتر از تخریب سنتی است همچنین کم شدن مقدار مبلغ پرداختی برای مکان اختصاص داده شده به دفن نخاله، به دلیل کم شدن حجم نخاله‌های دورریختنی، می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. بازیابی سنگ در زمانی که در مکان مناسب به کار رود، می‌تواند یک فرصت برای صرفه‌جویی در هزینه پروژه به وجود آورد.
از نظر زیست محیطی، به کار بردن مصالح دست دوم، موجب حذف انرژی، آب و بقیه منابع مورداحتیاج تولید محصولات جدید می‌شود که در آخر موجب دوری از آسیب رسیدن به اکوسیستم می‌شود. مقدار این صرفه‌جویی چنان قابل‌دقت است که عملیات به کار بردن دوباره مصالح در برنامه معماری سبز امریکا، اعتبار کسب کرده است.