ساماندهی حوزه تامین مالی از طریق رمزدارایی‌ها و نقش‌محوری سازمان بورس

به گزارش می‌متالز، محمد حکیمی، فعال بازار رمزارز و مدیرعامل صرافی ارز دیجیتال رمزینکس، در این یادداشت نوشت:

بر اساس سند مصوب شورای عالی فضای مجازی در خصوص رمزارزها، ساماندهی حوزه تامین‌ مالی از طریق رمزدارایی‌ها بر عهده شورای ملی تامین‌ مالی قرار دارد که در این میان، سازمان بورس و اوراق بهادار نقشی محوری ایفا می‌کند.

فرصت‌های تامین‌ مالی در این بازار از ۲ منظر قابل بررسی است: نخست، تعریف و اجرای پروژه‌های متنوع برای جذب سرمایه و دوم، توکن‌سازی اوراق تامین‌مالی و عرضه آن‌ها در بستر بازار دارایی‌های دیجیتال. در ادامه، مهم‌ترین روش‌های تامین‌ مالی در این حوزه را مرور می‌کنیم.

عرضه اولیه کوین (ICO)

عرضه اولیه کوین یا ICO روشی است که یک پروژه یا استارت‌آپ، توکن‌های دیجیتال خود را به سرمایه‌گذاران می‌فروشد تا بودجه لازم برای توسعه پروژه را جمع‌آوری کند. این روش به عرضه اولیه سهام (IPO) شباهت دارد ولی مقررات سخت‌گیرانه و نهاد‌های مالی واسط را تعدیل می‌کند.

مراحل اجرای یک پروژه ICO شامل: ایده‌پردازی و طراحی پروژه، انتشار وایت‌پیپر (جزئیات فنی طرح، بودجه، اهداف و …)، ایجاد توکن بر بستر بلاکچین (کاربردی Utility Token یا سرمایه‌ای Security Token)، تبلیغات و بازاریابی، فروش توکن و توسعه پروژه است.

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO)

IDO‌ها نسخه پیشرفته‌تری از ICO هستند که در صرافی‌های غیرمتمرکز اجرا می‌شوند. این روش با بهره‌گیری از قرارداد‌های هوشمند، شفافیت بیش‌تری ارائه می‌دهد و به سرمایه‌گذاران خرد امکان مشارکت آسان‌تر می‌دهد. با وجود مزایا، خطر پروژه‌های غیرمعتبر یا «rug pull» هم‌چنان یکی از ریسک‌های این روش به شمار می‌رود.

عرضه اولیه صرافی (IEO)

در IEO، صرافی‌های متمرکز معتبر مانند بایننس، پروژه‌ها را ارزیابی کرده و توکن‌های آن‌ها را از طریق پلتفرم خود عرضه می‌کنند. نظارت صرافی‌ها به این روش اعتبار بیش‌تری می‌بخشد و ریسک کلاهبرداری را کاهش می‌دهد.

عرضه توکن امنیتی (STO)

STO‌ها با هدف سازگاری با قوانین مالی طراحی شده‌اند و توکن‌های عرضه‌شده معمولاً به دارایی‌های واقعی مانند سهام، املاک یا سود شرکت گره خورده‌اند. این روش برای جذب سرمایه‌گذاران نهادی مناسب است، اما به دلیل الزامات قانونی، پیچیدگی و هزینه‌های بیش‌تری دارد. STO‌ها به‌ویژه در بازار‌هایی که نظارت قانونی قوی‌تری دارند، در حال گسترش هستند.

توکن‌سازی اوراق تامین‌ مالی

یکی از نوآوری‌های کلیدی در بازار دارایی‌های دیجیتال، توکن‌سازی اوراق سنتی مانند اوراق قرضه، سهام یا صکوک است. این اوراق با تبدیل به توکن‌های دیجیتال، در بستر بلاک‌چین عرضه می‌شوند که نقدشوندگی بالاتر، شفافیت بیشتر و دسترسی جهانی را به همراه دارد. این روش به‌ویژه برای شرکت‌هایی که به‌دنبال جذب سرمایه از بازار‌های بین‌المللی هستند، جذاب است.

دیفای و پروتکل‌های وام‌دهی

فضای مالی غیرمتمرکز (DeFi) امکانات جدیدی برای تامین‌ مالی فراهم کرده است. پروژه‌ها می‌توانند از پروتکل‌های وام‌دهی مانند Aave یا Compound وام دریافت کنند یا از طریق استخر‌های نقدینگی، سرمایه جذب کنند. این روش به‌دلیل حذف واسطه‌ها و انعطاف‌پذیری بالا، برای پروژه‌های نوآورانه بسیار مناسب است، اما نیازمند مدیریت دقیق ریسک‌های فنی و مالی است.

سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC)

با وجود ظهور روش‌های نوین، سرمایه‌گذاری خطرپذیر هم‌چنان نقش مهمی در تامین‌ مالی پروژه‌های دیجیتال ایفا می‌کند. صندوق‌های VC با تزریق سرمایه در ازای سهام یا توکن، به پروژه‌های امیدوارکننده کمک می‌کنند تا رشد کنند. این روش برای پروژه‌هایی که به دنبال ارتباطات استراتژیک یا سرمایه‌های کلان هستند، گزینه‌ای ایده‌آل است.

چشم‌انداز آینده

آینده این حوزه به سمت شفافیت بیشتر، ادغام با قوانین مالی و نوآوری‌های جدید پیش می‌رود. با گسترش دیفای، پیشرفت بلاکچین و افزایش پذیرش توکن‌سازی، انتظار می‌رود روش‌های تامین‌مالی متنوع‌تر و کارآمدتری ظهور کنند که ضمن تسهیل دسترسی به سرمایه، اعتماد سرمایه‌گذاران را تقویت کنند. نقش نهاد‌های نظارتی مانند سازمان بورس در این مسیر، برای ایجاد تعادل بین نوآوری و امنیت، حیاتی خواهد بود.

منبع: پایگاه خبری بازار سرمایه ایران (سنا)