ورشکستگی «بریتیش‌استیل» شاهدی بر افول صنعت فولاد انگلیس

به گزارش می متالز، ورشکستگی «بریتیش‌استیل» به عنوان یکی از ۶ واحد بزرگ فولادساز این کشور، شاهدی بر این روزگار است؛ روزگاری که عرضه فولاد ارزان‌قیمت از سوی چین، چالش‌های برآمده از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و افزایش تعرفه‌های واردات فولاد به امریکا آن را رقم زد و در ادامه، ادغام تیسِن‌کروپ آلمانی و تاتااستیل هندی برای ایجاد دومین فولادساز اروپا پس از آرسلورمیتال مزید بر علت شد.

بریتیش استیل دومین تولیدکننده بزرگ فولاد انگلیس است. این شرکت حالا ورشکست شده و در نتیجه این ورشکستگی ۲۵هزار شغل از دست رفته است. این ورشکستگی پس از آن اتفاق افتاد که بریتیش‌استیل نتوانست بودجه موردنیاز خود را از دولت وام بگیرد و حالا دادگاه عالی انگلیس دستور انحلال اجباری این شرکت را داده است؛ بنا بر گفته یک منبع آگاه، بریتیش استیل از دولت تقاضای وامی ۷۵میلیون پوندی کرده بود که بعدها این رقم را به ۳۰میلیون پوند کاهش داد.
گِرِگ کلارک، وزیر بازرگانی انگلیس و از طرفداران حزب محافظه‌کار این کشور است. او می‌گوید درهای بریتیش‌استیل به روی خریداران جدید باز است، در حالی که حزب مخالف او یعنی حزب کارگر، از دولت می‌خواهد این شرکت را به مالکیت عمومی درآورد.
اکنون بریتیش‌استیل در اختیار شرکت «گِرِی‌بال‌کپتال» از شرکت‌های خصوصی سرمایه‌گذار در انگلیس است. حدود ۵هزار نفر در شهر اِسکان‌تورپ، محل استقرار واحد فولادی، در این شرکت کار می‌کنند و بیش از ۲۰هزار نفر نیز در زنجیره تامین آن درگیر هستند.
گِرِی‌بال‌کپتال که خود را متخصص تغییر اوضاع کسب و کارهای آسیب‌دیده معرفی می‌کند، می‌گوید تلاش کرد تا بریتیش استیل را زنده نگه دارد اما چالش‌های برآمده از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برکسیت) عبورکردنی نبود. گری‌بال ۳ سال پیش، این شرکت را که در مالکیت شرکت هندی تاتااستیل قرار داشت، خرید و پس از اینکه این شرکت به بریتیش‌استیل تغییر نام داد و در اختیار گری‌بال قرار گرفت، در سال ۲۰۱۷ میلادی (۱۳۹۶ خورشیدی) به سوددهی رسید اما در سال گذشته میلادی (۲۰۱۸) ۴۰۰ نیروی انسانی آن کم شدند و علت این اتفاق، مسائلی مانند کاهش ارزش پوند و ابهام‌هایی عنوان شد که در زمینه برکسیت وجود داشت.
در ۳ سال گذشته، سهام شرکت‌های فولادی اتحادیه اروپا در کمترین بهای خود معامله می‌شوند که این اتفاق برآمده از ضعف تقاضا، هزینه بالای مواد اولیه و ارزان شدن واردات فولاد است؛ همچنین به دلیل بالا رفتن تعرفه‌های واردات فولاد به امریکا، فولاد اروپا ممکن است دیگر به امریکا صادر نشود.
بازگرداندن سود به صنعت فولاد در انگلیس سخت است. در این کشور فولادسازان هزینه زیادی را برای مالیات و انرژی پرداخت می‌کنند، در ضمن هزینه نیروی کارگر هم بالاست.
جِف کابِل، مدیر پیشین انجمن بین‌المللی تجارت فولاد انگلیس در اظهارنظری در این باره گفت: برکسیت، دولت انگلیس را از کار انداخته و باعث شده که این دولت نتواند با چالش‌های بخش فولاد روبه‌رو شود.
در اصل اما ورشکستگی فولاد انگلیس پس از این اتفاق افتاد که شرکت آلمانی تیسِن‌کروپ و شرکت هندی تاتااستیل، دارایی‌های فولادی خود در اروپا را ادغام کردند تا به این وسیله بزرگ‌ترین فولادساز اروپا را پس از آرسلورمیتال ایجاد کنند. گفتنی است بریتیش‌استیل علاوه بر انگلیس در فرانسه و هند هم فعالیت می‌کند. این شرکت در واحد فرانسوی، ریل و در واحد هلندی، مفتول تولید می‌کند.
روزنامه انگلیسی گاردین نیز در گزارشی از این واقعه به صنعت فولاد این کشور می‌پردازد و در این باره می‌نویسد: صنعت فولاد انگلیس مدتی است دچار رکود شده است. دلایل گوناگونی را می‌توان برای این رکود برشمرد؛ از جمله مازاد عرضه در فولادسازهای اتحادیه اروپا و همچنین شرکت‌های چینی که از دولت، یارانه می‌گیرند و محصول ارزان عرضه می‌کنند. صنعت فولاد انگلیس در سال ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰ خورشیدی) ۳۲۳هزار نفر را در استخدام خود داشت، حالا اما کمتر از یک دهم این رقم را به کار گرفته و شمار کسانی که در آن مشغول به کارند، ۳۱هزار و ۹۰۰ نفر است. بسته شدن کارخانه‌‌های «رِدکار» در سال ۲۰۱۵ میلادی (۱۳۹۴ خورشیدی) جریان چشمگیری برای صنعت فولاد انگلیس به شمار می‌آمد و با تعطیلی واحدهای آن فقط ۲ کارخانه با کوره ذوب آهن در انگلیس ماند که از مواد خام فولاد تهیه می‌کرد؛ یکی از این واحدها همین اسکان‌تورپ است که اکنون در آستانه ورشکستگی قرار دارد و دیگری «پورت تالبوت» متعلق به تاتااستیل و مستقر در ساوت‌وِلز است. علاوه بر اینها ۴ کوره قوس الکتریکی هم در انگلیس وجود دارند که از فولاد بازیافتی برای تولید استفاده می‌کنند. ۳ واحد در شِفیلد و یک واحد در کاردیف مستقر هستند. درحال‌حاضر ۶ واحد فولادساز انگلیسی محصولات گوناگون فولادی موردنیاز این کشور را تولید می‌کنند، به این معنا که نوع محصولات تولیدی آنها، همپوشانی بسیار کمی دارد. بنابراین نبود هر یک از این واحدها توانمندی انگلیس را در تولید انواع محصولاتی که کشور به آنها نیاز دارد، کاهش می‌دهد. بریتیش‌استیل تنها تولیدکننده ریل و طیف گسترده‌ای از محصولات فولادی ساخت‌وسازی در انگلیس است و نبود آن به این معناست که انگلیس چاره‌ای ندارد، جز آنکه حجم واردات محصولات فولادی مورد استفاده در پروژه‌های زیرساختی و ساخت‌وسازی را افزایش دهد.