به گزارش می متالز، زغالسنگهای اروپا مربوط به بازه زمانی طولانیتری هستند و یکی از نکتههای مهمی که درباره زغالسنگهای اروپای غربی وجود دارد، این است که درصد عناصر و مواد فرار داخل این زغالسنگها به نسبت بالاست در نتیجه وقتی از این زغالسنگها برای مصارف سوختی استفاده میشود، این عناصر ناخالص و فرار، جزو اصلیترین آلایندههای جو زمین به شمار میآیند چون غلظت آلایندگی در آنها بالاست. امروز زغالسنگ استخراجشده در اروپای شرقی جزو شاخصترین زغالهای آلاینده در جهان به شمار میآیند.
مصرف زغالسنگ در شهرهای بزرگ اروپا به ویژه پس از انقلاب صنعتی، افزایش یافته و حالا اروپاییها برای ارتقای شرایط محیطزیست و آب و هوا به ویژه در شهرهای بزرگ و ارتقای استانداردهای آلودگی هوا به دنبال سوختهای جایگزین هستند. در نتیجه همین عوامل، مصرف زغالسنگ در اروپای غربی با محدودیت روبهرو شده و این برخلاف روشی است که در کشورهای آسیایی مانند چین و هندوستان برقرار است.
زغالسنگ را در اروپا میتوان به عنوان سهمیه سوختی برای فردا به شمار آورد؛ فردایی که دیگر ذخایری برای تولید انرژی وجود ندارد و تنها میتوان به این کانی آلاینده برای تولید انرژی متکی بود. زغالسنگ در اروپای غربی رو به زوال است..