به گزارش می متالز، فارغ از اینکه داده ها و اخبار سازمان بنادر با وضعیت موجود و تحریم های بین المللی هم خوانی ندارند و بعید به نظر میرسد که در شرایط سخت تحریم های اقتصادی، این حجم از کشتی ها به بنادر ایران برسند، اگر بپذیرم که این حجم از کالاها وارد بنادر شده است، این سؤال مطرح است که چرا با وجود ۳۷ اسکله در بندر امام خمینی (ره) مدیریت لازم برای کاهش زمان توقف، کاهش ترافیک دریایی و نهایتا تسریع در تخلیه و بارگیری صورت نگرفته است؟
دراین بین سؤال دیگری که مطرح است این است که با وجود هزینههای هنگفتی که برای تجهیزات بنادر صورت گرفته است، چرا در اسکلهها و باراندازها، امکانات تکافوی نیاز تجاری کشور را نمی دهند و درحالی که گفته میشود کشتی ها حامل مواد غذایی چون شکر و روغن هستند که در بازار کمبود آنها به شدت احساس میشود، مدیریتی برای تسریع تخلیه و توزیع این حجم از کالاها در کشور وجود ندارد؟ درعینحال ورود کشتیها به بنادر شامل پروسه اداری طولانی است.
امکان ورود و پهلوگیری شناورها بدون هماهنگی با سازمان بنادر وجود ندارد، بدین ترتیب این سؤال مطرح می شود که در چنین شرایطی چرا سازمان بنادر برنامه درستی در هدایت و پذیرش کشتیها نداشته است؟ دراین بین باید از سازمان بنادر پرسید که با کدام ترفند و امکانات توانسته تحریمهای سخت گیرانه کشور را پشت سر بگذارد و این حجم از کالاهای اساسی را با کشور وارد کند؟
یا تمام این سؤالات که بعید می دانم پاسخی هم راستا با اخبار سازمان بنادر داشته باشند، بعید میدانم که آمار تردد شناورها به آب های ایران به حدی باشد که سازمان اعلام میکند. اما با توجه به شرایط اقتصادی، حملونقل بار در محوطه ها کاهش چشمگیری پیدا کرده و دستور ترخیص کالا با تأخیرهائی صادر میشود و هزینه های مضاعفی را به واردکنندگان و تجار وارد میکند و اینگونه توقف فعالیتهای بندری در کشور کلید خورده است. تغییر فضای ترانزیت بینالمللی خارجی از یکسو و تغییر سیاستهای کلان اقتصادی از سوی دیگر عرصه را بر فعالیتهای بندری کشور تنگ کردهاند.