از برون تا درون یک اقتصاد

می متالز - کشورهایی که ذخایر طلای ونزوئلا را در بانک‌های خود به امانت دارند، بی‌دغدغه در صورت وصول نشدن بدهی‌های‌شان از این دولت، طلا را مصادره می‌کنند؛ اتفاقی در اقتصاد نابسامان این‌روزهای ونزوئلا که بیش از پیش احتمال وقوع آن هست.

به گزارش می متالز، با این حال دولت ونزوئلا از نظر وجود زیرساخت‌ها و حجم ذخایر انرژی غنی است و از کشورهایی به‌شمار می‌آید که بیشترین ذخایر نفت جهان را در اختیار دارد. ونزوئلا همچنین تولیدکننده و صادرکننده محصولات صنعتی سنگین مانند فولاد، آلومینیوم و سیمان است و ازجمله کشورهای غنی از نظر معدن و مواد معدنی به‌شمار می‌آید. همچنین این کشور از بزرگ‌ترین کشورهای صادرکننده بوکسیت است و در دهه (۱۳۶۹خورشیدی) یکی از مهم‌ترین کشورهای تولیدکننده زغال‌سنگ، آهن، فولاد، آلومینیوم، طلا و دیگر مواد معدنی به شمار می‌آمد. از نظر تجارت بین‌الملل نیز در منطقه‌ای استراتژیک واقع شده و از نظر آب و هوایی دارای جذابیت‌های چشمگیر است، همه اینها ظاهر این کشور را به ایده‌آل‌ها نزدیک نشان می‌دهد. اما با این حال از نظر اقتصادی وضعیت بغرنجی را تجربه می‌کند و نرخ تورم آن به ویژه در ۲ سال گذشته جهش چشمگیری را تجربه کرده است. علت این اتفاق را بی‌شک می‌توان در ساختار سیاسی ونزوئلا دانست. در ونزوئلا همچنان تفکرات کلاسیک چپ مانند بسیاری از مناطق امریکای لاتین، جاری و ساری است و شعارهایی همچون استکبارستیزی و امپریالیسم‌ستیزی و رویکرد جمع‌گرایانه در مقابل حقوق فردی دیده می‌شود، این در حالی است که جامعه ونزوئلا به یک جامعه دوشقه تبدیل شده و بخشی از جمعیت گرایش‌های غرب‌گرایانه و بخشی دیگر گرایش‌های سوسیالیستی دارند و این به معنای نبود اجماع و همگرایی در اعضای یک جامعه است که به ضعف ساختار سیاسی می‌انجامد و انرژی‌ جامعه صرف رویارویی با تحولات داخلی می‌شود. در همین حال ونزوئلا در سیاست خارجی نیز ماجراجویی‌های خود را به‌ویژه در عرصه امریکاستیزی دارد که هزینه‌‌های سیاست خارجی این کشور را بالا می‌برد و با توجه به وابستگی که در درآمدزایی به اقتصاد بین‌الملل دارد، طبیعی است که خروجی این رویه افزایش تورم و ناکارآمدی دولت در سامان دادن به اقتصاد در شرایطی باشد که منابع درآمدزایی چشمگیر و گونا‌گون است.