هند در تلاش برای افزایش تقاضای فولاد

به گزارش می متالز به نقل از پلتس تولید فولاد در هند رو به رشد است،اما این بخش از صنعت هند برای حجم رو به رشد تولید، نیاز به تقاضا دارد. هند در تلاش است دومین تولیدکننده فولاد جهان پس از چین باشد، ولی در شرایطی که روند مصرف فولاد در این کشور آرام است. در همین راستا وزارت فولاد هند نیز در تدارک پیش‌نویس یک سیاست جدید فولادی برای افزایش تولید فولاد کشور است به این شرح که تا سال ۲۰۳۰ تا ۲۰۳۲ میلادی (۱۴۰۹ تا ۱۴۱۱ خورشیدی) حجم تولید فولاد کشور به ۳۰۰ میلیون تن برسد، هر چند پیش از این نیز هدفگذاری دیگری ترتیب داده شده بود مبتنی بر رسیدن حجم محصول تولیدی فولاد هند به همین رقم تا سال ۲۰۲۵ میلادی (۱۴۰۴ خورشیدی) که البته فعالان بخش فولاد هند رسیدن به چنین چشم‌اندازی را غیرممکن می‌دانستند. در طول ۵ سال گذشته شماری از کارخانه‌های دولتی و خصوصی هند نیز ظرفیت تولید فولاد خود را دو برابر کرده‌اند؛ پیشتاز این جریان نیز شرکت دولتی فولادساز هند و بزرگترین تولیدکننده این کشور بود که ظرفیت تولید فولاد خام خود را از ۱۳ میلیون تن در سال به ۲۰ میلیون تن رساند. در کنار افزایش حجم تولید و رسیدن به جایگاه دومین تولیدکننده فولاد در سطح جهان، هند به دنبال متقاضی برای محصول خود است؛ داده‌هایی که کارگروه کارخانه مشترک هند منتشر کرده نشان می‌دهد در آوریل ۲۰۱۶ تا ژانویه ۲۰۱۷ (فروردین تا دی ۱۳۹۵ خورشیدی) محصول تمام شده سازمان فولاد هند ۱۵/۶درصد رشد داشت و به حجم ۹/۹۵ تن رسید.
این افزایش حجم تولید در شرایطی در هند برقرار است که در سال گذشته میلادی ارزش صادرات فولاد و آهن هند رو به کاهش بوده و این سیر کاهشی رقم صادرات را در سال گذشته میلادی به ۸۳۳/۵۹ میلیون دلار امریکا رساند؛ در سال پیش از آن، این رقم ۳۱۷۷/۱۴ میلیون دلار امریکا بود. رقم میانگین صادرات آهن و فولاد در هند از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۶ میلادی (۱۳۷۵ تا ۱۳۹۵ خورشیدی) ۴۰۱۲/۵۷ میلیون دلار امریکا بود که این رقم در سال ۲۰۱۳ میلادی (۱۳۹۲ خورشیدی) به اوج این دوره و به ارزش ۹۲۲۳/۳۸میلیون دلار امریکا رسید، پایین‌ترین رقم ارزش صادرات فولاد هند نیز در سال ۱۹۹۸ میلادی (۱۳۷۷ خورشیدی) و به رقم ۶۲۲/۱۸ میلیون دلار امریکا بود. همان گونه که نمودار گویاست پایین‌ترین حجم صادرات آهن و فولاد هند به سال گذشته میلادی برمی‌گردد، آن هم در شرایطی که این کشور تولید خود را بالا برده است؛ بنابراین طبیعی است که به دنبال بازار مصرفی برای محصول تولیدی خود باشد تا با ایجاد تقاضا حجم صادرات را رشد دهد.دولت هند در تلاش برای تولید فولاد بیشتر و به دنبال آن ایجاد بازار مصرف، استفاده از فولاد را در همه پروژه‌های دولتی اجباری کرد که این اتفاق باعث شد سرانه مصرف از ۶۱ کیلوگرم به ۱۶۰ کیلوگرم افزایش یابد. همچنین اقدامات سختگیرانه‌ای همانند تحمیل عوارض آنتی‌دامپینگ و تعیین حداقل نرخ وارداتی، منجر به افت واردات تا ۳۹درصد و افزایش صادرات تا ۵۷درصد شد. فولادنیوز نیز در بخشی از گزارش خود در همین‌باره توضیح داد: چادهاری بیرندر سینگ وزیر فولاد کشور هند، ۶ ژوئن ۲۰۱۷ (۱۶ خرداد ۱۳۹۶) به طور رسمی از سرمایه‌گذاران خارجی دعوت کرد تا در صنعت فولادسازی هند سرمایه‌گذاری کنند و توضیح داد: اگر فرد یا شرکتی اقدام به وارد کردن فناوری صنعت فولادسازی به هند بکند و خواستار انعقاد قرارداد مشارکت باشد یا بخواهد کارخانه‌ای در هند راه‌اندازی و از نیروی کاری هند استفاده کند، دولت با روی باز از آنها استقبال خواهد کرد. رضا زائرحیدری نیز در این‌باره اظهار کرد: توسعه فولاد هند ادامه خواهد داشت با این حال نه با سرعت چین، چون این کشور یک اقتصاد برنامه‌ریزی شده مرکزی دارد و هند خیر. تفاوت دیگر این است که شرکت‌های هندی نسبت به چینی‌ها توسعه جهانی بیشتر و همچنین تمایل بیشتر به حضور در بازارهای جهانی دارند، در هر حال تولید هند در حال افزایش است و آنها یک برنامه توسعه دارند.

نمودار، ارزش صادرات آهن و فولاد هند را در ۱۰ سال گذشته و در واحد دلار امریکا نشان می‌دهد. در یک دهه اخیر پایین‌ترین میزان صادرات مربوط به سال گذشته میلادی (۲۰۱۶) بوده است.