به گزارش می متالز، چشمگیرتر از هر اقدامی، ترسیم چشمانداز بیاچپیبیلتون بود که بر مبنای آن وعده حضور ۵۰ درصدی زنان را در همه سطوح حرفهای تا سال ۲۰۲۵ میلادی (۱۴۰۴ خورشیدی) داد. در همین سال فورتسکیو و ریوتینتو بر رشد شمار کارکنان زن خود تاکید کردند. تعادل جنسیتی نهتنها در معادن بلکه در سایر بخشها نیز همواره یکی از دغدغههای افکار عمومی در جوامع توسعهیافته بوده است، اما آنچه اکنون با افزایش شمار زنان در حرفه معدنکاری بیش از پیش موردتوجه قرار میگیرد، نیاز به رشد بیشتر امنیت و سلامت آنها در معادن است؛ مقولهای که با قوانین جاری در این حوزه ارتباط قوی پیدا میکند. حضور زنان در معادن تنها به معنای استخدام آنها نیست، بلکه به معنای رفع محرومیت آنها در این بخش در ابعاد گوناگون است که در نتیجه آن، نیاز به ارتقای قوانین و تطبیق شرایط کار با حضور آنها وجود دارد تا بتوان نیروی حاضر را به ارتقا در سطوح مدیریتی سوق داد و نسل جوانتر را برای ورود به این بخش ترغیب کرد. نیاز به این تغییرات، شرکتهای معدنی داعیهدار تعدیل جنسیتی را به اعمال اقداماتی وادار میکند که در نوع خود ویژه بهشمار میآیند؛ اقداماتی که نهتنها به ورود زنان بلکه به سهولت شرایط کار آنها در سطوح گوناگون این بخش میانجامد و نیاز به بکارگیری تسهیلات را در زمینههای امنیتی، جسمی، بهداشتی و روانی یادآور میشود. درنتیجه، تعادل جنسیتی را نمیتوان در افزایش کمیت حضور زنان در این بخش خلاصه کرد و چیزی که در کنار این مقوله برای غولهای معدنی مدعی لازم است، ارتقای شرایط کار و کیفیت حضور آنهاست.