به گزارش می متالز، وجود معادن در هر کشوری علاوه بر اینکه باعث ورود سرمایه به آن جا میشود میتواند آثار مخربی نیز علاوه بر اینکه روی محیط زیست منطقه میگذارد روی سلامتی و جان کارگران منطقه نیز بگذارد.
کار، در معادن یکی از سخت ترین و خطرناک ترین کارها در دنیاست و در کشور ما نیز معادن زیادی وجود دارد که کارگران زیادی نیز در آن ها مشغول کارند اما متاسفانه علاوه بر اینکه حقوق و مزایای خاصی برای آن ها در نظر گرفته نمیشود ایمنی لازم را هم برایشان فراهم نمیکنند.
استان همدان یکی از استان های کشور است که دارای معادن زیادی می باشد؛ یکی از این معادن در ملایر و در کوه آهنگران قرار دارد که معدن سرب و آهن سرمک است و مساحتی حدود ۲۹ کیلومترمربع دارد.
اکتشاف و بهره برداری این معدن از سال ۱۳۳۵ آغاز و در سال ۱۳۵۳ با احداث کارخانه «تغلیظ» دور جدید فعالیت معدنی در محدوده کوه آهنگران شروع شد و از سال ۱۳۶۵ با شروع عملیات اکتشاف در محدوده ای به وسعت ۱۶۰ هکتار با حفر تونل و ریل گذاری این طرح مجدد تداوم یافت.
این در حالی است که در نزدیکی این معدن، منطقه حفاظت شده لشگردر با مساحت ۱۵۵۴۲ هکتار واقع شده که بر اساس قانون اکتشاف در منطقه ای که حفاظت شده است به دلیل آنکه باید بدون هرگونه تخریب و برای آیندگان باقی بماند ممنوع است اما با این حال عملیات اکتشاف و استخراج سرب از این معدن ادامه پیدا کرده است.
بر اساس آنالیزی که در این منطقه حفاظت شده بر روی نمونه های گیاهی، آب و خاک صورت گرفت نتیجه به دست آمده این بود که عناصر سرب، نیکل، کرم و مس در برخی از ایستگاه ها، بیش از میزان استاندارد بوده و فعالیت های معدن کاوی، مخصوصا باطله های موجود، اثرات زیادی روی سیمای محیطی منطقه حفاظت شده “لشگردر” و پوشش گیاهی و جانوری آن گذاشته است.
این موضوع باعث شد در آذرماه سال گذشته، جلسات متعددی با این موضوع برگزار گردد تا چاره ای برای این اتفاق بیاندیشند، کار تا آنجا پیش رفت که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور، با طرح تفکیک و جدا شدن محدوده معدنی شرکت سرمک از لشگردر ملایر موافقت کرد و مصوب شد ۲۹ کیلومتر مربع محدوده معدن سرمک، ۱۵ کیلومتر مربع تفکیک و به طور کامل در اختیار آنها قرار گیرد و مابقی متعلق به محیط زیست باشد.
موضوعی که در اینجا در رابطه با مشکل زیست محیطی منطقه مطرح می شود این است که مگر می شود با جدا کردن مرزی منطقه ی حفاظت شده و معدن، جلوی تخریب شدن محیط زیست را گرفت؟ مشکل اصلی وجود سرب در هوای منطقه است که علاوه بر اینکه تاثیرات منفی بر آب و خاک منطقه گذاشته بر سلامتی افرادی که روستاهای اطراف نیز هستند گذاشته و کشاورزان منطقه در گفت و گوهایشان تاکید داشتند اثرات سرب روی گیاهان و حتی درخت های گردو منطقه نیز مشاهده می شود.
نکته ی بعدی در رابطه با این معدن، کارگرانی هستند که با حقوقی ناچیز مسیر طولانی را طی میکنند و ساعت ها در آن معدن کار میکنند تا بتوانند در این شرایط اقتصادی سخت زندگی خود و خانواده هایشان را بچرخانند.
روز گذشته بود که انفجار گاز طبیعی در محوطه کارخانه معدن سرمک ملایر دو کشته شده و یک نفر مجروح به جای گذاشت و این انفجار خارج از معدن فاجعه اس و نشان از عدم رعایت نکات ایمنی دارد.
یکی از کارگران این معدن در گفتگویی با بیان اینکه از مسئولین انتظار دارند سختی و زیانهای کار برای آن ها لحاظ شود بیان نموده بود که سرب یک ماده سمی است و از طریق پوست هم جذب و بروی اعصاب اثر میگذارد و ما هرچقدر هم پیشگیری کنیم بهطور حتم اثراتش را بر سلامتمان خواهد گذاشت.
وی در خصوص میزان درامد خود بیان داشت : باوجوداین مشکلات و نبودن کار مجبوریم مشکلات را تحملکنیم زیرا از هیچی بهتر است و امکان دارد از این بدتر شود.
کارگر دیگر این معدن هم با اشاره بر اینکه رسانه ها همیشه پس از آنکه اتفاقی رخ دهد به آن موضوع میپردازند تصریح کرد: به علت بیکاری و مسائل اقتصادی که گریبان گیر کشور شده است مجبوریم این کار را قبول کنیم و صدای ما باید به گوش مسئولین برسد.
در ادامه سرپرست اکتشاف و تونلهای معدن آهنگران، تاکید داشته است که الی ۸۰ درصد نکات ایمنی در معادن سرمک لحاظ شده است و مدیر مجموعه سرمک از معدن کاران قدیمی است و با خطرات معدن آشنایی دارد و سعی کرده است که حداکثر امکانات ایمنی رعایت شود.
این در حالی است بر اساس شنیده ها دریافتیم، مدیرعامل معدن سرمک برای خرید تجهیزات مورد نیاز که حدود ۳۰ میلیارد بوده است اقدام نکرده و خود با مهندسی معکوس اقدام به ساخت تجهیزات کرده و علی الظاهر این انفجار به همین دلیل رخ داده است.
در نتیجه میتوان گفت انفجار به علت نبود ایمنی بوده و از دستگاه های زیربط انتظار میرود این موضوع را کارشناسانه بررسی کنند و مقصر اصلی را معرفی کنند چرا که از دست دادن جان دو کارگر مظلوم موضوعی نیست که به راحتی بتوان از آن گذشت.