معدنکاری در کوبا چشم باز می‌کند

به گزارش می متالز، در این میان اما کوبا از قافله معدنکاری در این قاره پهناور جا مانده است. جمهوری کوبا مجمع‌الجزایری در میان دریای کارائیب و اقیانوس آتلانتیک شمالی است و تنها پایگاه دریایی امریکا به شمار می‌رود که در خلیج گوانتانامو مرز زمینی دارد. این جمهوری به تکاپو افتاده تا به معادن خود جانی دوباره بخشد و نقطه شروع این طرح، پروژه بهره‌برداری از استخراج معدن سرب و روی در سرمایه‌گذاری مشترک شرکت سوئیسی و دولت کوباست. به گزارش روزگارمعدن به نقل از رویترز قرار است در اکتبر (مهر-آبان) آینده یک معدن سرب و روی جدید در شمال کوبا آغاز به کار کند. بهره‌برداری از این معدن در سرمایه‌گذاری مشترک با عنوان «اِمین‌کار» انجام شد و غول معدنی و سوئیسی «ترافیگورا» و «ژئومینرا» طرفین این قرارداد هستند.
ترافیگورا یک شرکت چندملیتی بازرگانی کالاست که در زمینه تجارت فلزات و انرژی، از جمله نفت خام فعالیت می‌کند و پس از شرکت‌های ویتول و گلنکور سومین شرکت تجاری فعال در زمینه کامودیتی در جهان به شمار می‌آید که فعالیت‌ آن به‌وسیله ۵۵ دفتر در ۳۶ کشور جهان مدیریت می‌شود.
بنا بر داده‌های سازمان زمین‌شناسی امریکا، صادرات نیکل اکنون یکی از منابع اصلی درآمد خارجی این کشور کمونیستی به شمار می‌آید که پول نقد چندانی در آن جریان ندارد. با این حال اما کوبا فضای رشد چشمگیری برای سایر ذخایر معدنی ایجاد نکرده است.
در هر حال معدن «کاستلانوس» به ارزش ۲۷۸ میلیون دلار می‌تواند سالانه ۱۰۰ هزار تن کنسانتره روی و ۵۰ هزار تن کنسانتره مس تولید کند. جاستو هِرنَندِز پِرِز، معاون مدیرعامل پروژه «اِمین‌کار» در گفت‌وگویی که با رسانه‌ها درباره این معدن در ایالت پیناردِل‌ریو داشت، گفت: ما در تلاشیم معدنکاری در کوبا را در مقیاس‌های کوچک و متوسط احیا کنیم و این معدن برای ما نقطه آغاز است.
بیشتر معادن کوبا در دهه ۱۹۹۰ میلادی (۱۳۶۹ خورشیدی) و ۲۰۰۰ میلادی (۱۳۷۹ خورشیدی) به حال خود رها شدند. یک معدن طلا در حوالی معدن جدید کاستلانوس نمونه‌ای از آنهاست. این اتفاق برآمده از سقوط کشور دوست کوبا، اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی اقتصاد آن و نرخ پایین کامودیتی‌ها بود. ذخایر سرب و روی موجود در کاستلانوس تا ۱۱ سال قابلیت بهره‌برداری دارند. ذخایر معدن «سانتا لوسیا» در حوالی آن نیز تا ۱۰ سال امکان استخراج دارند و امین‌کار به دنبال بهره‌برداری از آن ذخایر پس از پایان کاستلانوس است و تصمیم دارد به دنبال آن، کارخانه خود را تغییرات جزئی دهد. کوبا در فهرست سرمایه‌گذاری سالانه‌ای که اواخر سال گذشته منتشر کرد، از ده‌ها فرصت خود برای سرمایه‌گذاران خارجی در زمینه اکتشاف و تجاری‌سازی فلزات گرانبها و پایه گفت و امیدوار است به مدد سرمایه‌گذاری خارجی، اقتصاد خود را که موفق شده است آن را در نیمه نخست امسال میلادی از رکود خارج کند، به شکوفایی برساند. در شرایط حاضر این جزیره به دلیل کاهش صادرات و همچنین کاهش محموله‌های نفتی ارزانی که از کشور هم‌پیمانش ونزوئلا به آن وارد می‌شود، در فشار اقتصادی است. از اواخر سال ۲۰۰۰ میلادی (۱۳۷۹ خورشیدی) ونزوئلا قراردادی برای همکاری نفتی با کوبا امضا کرد که بر مبنای آن روزانه ۱۰۰ هزار بشکه نفت به این کشور تحویل می‌دهد. کاستلانوس حدود ۵۰۰ کارگر را به کار خواهد گرفت که دستمزد آنها به طور متوسط ماهانه ۵۰ دلار است و در صورت عملکرد مطلوب به ۸۰ دلار افزایش می‌یابد. این رقم در مقایسه با متوسط دستمزد دولتی که ۳۰ دلار است، چشمگیر است. گیلِرمو فابِلو از شاغلان این معدن می‌گوید: کاستلانوس در منطقه روستایی قرار دارد که فرصت‌ کاری چندانی نداشت. این پروژه می‌تواند باعث شود جمع زیادی از کوبایی‌ها از نظر اقتصادی از دولت مستقل‌تر شوند. علاوه بر نیکل، سرب و روی، کبالت، آهن، مس، کروم و سیلیکون نیز دیگر منابع معدنی موجود در کوبا هستند اما نیکل همچنان مهم‌ترین ماده معدنی کوباست که این کشور را پس از روسیه دومین منبع بزرگ نیکل جهان قرار داده است. شرکت بین‌المللی کانادایی «شِریت» نیز تسهیلات چشمگیری در معدن نیکل در شهر موئای این کشور دارد. کوبا همچنین پنجمین تولیدکننده بزرگ کبالت تصفیه شده است که از مواد فرعی استخراج نیکل نیز بوده و پژوهش‌های نفتی جدید نشان داده است شمال کوبا ظرفیت تولید حدود ۴.۶ میلیارد تا ۹.۳ میلیارد بشکه نفت را دارد. صادرات کوبا را شکر، نیکل، تنباکو، ماهی، محصولات پزشکی، مرکبات و قهوه به هلند، کانادا، چین و اسپانیا تشکیل می‌دهد و واردات آن شامل نفت، مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات و مواد شیمیایی از ونزوئلا، چین، اسپانیا، آلمان، کانادا، ایتالیا، امریکا و برزیل است.