به گزارش می متالز، شرکتهای پتروشیمی مبین و زاگرس مجامع عادی سالانه خود را با تقسیم سودهای بالا برگزار کردند. پتروشیمی مبین چیزی در حدود 90 درصد سود 167 تومانی خود را در مجمع سال 97 تقسیم کرد و پتروشیمی زاگرس 94 درصد از سود 1554 تومانی خود در سال 97 را به صورت DPS بین سهامداران تقسیم نمود.
این اتفاق در حالی میافتد که مبین تامین کننده اصلی خوراک مصرفی زاگرس است و نرخهای متفاوت ثبت شده در صورتهای مالی این دو شرکت در بخش فروش مبین و بهای تمام شده مواد اولیه زاگرس، خبر از یک تناقض آشکار میدهد. حال آنکه هر دو شرکت سودهای شناسایی شده با مفروضات یاد شده را میان سهامداران تقسیم کردهاند. نرخ محصولات این شائبه را در ذهن تقویت میکند که پتروشیمی مبین نرخ فروش را با دلار نیمایی تسعیر میکند اما به نظر میرسد ملاک پتروشیمی زاگرس برای نرخ گذاری فاصله زیادی با دلار نیمایی دارد.
برای روشنتر شدن موضوع، به صورت موردی در خصوص محصول اکسیژن به این قضیه خواهیم پرداخت. تقریبا تمام اکسیژن مصرفی زاگرس توسط مبین تامین میشود.
نرخ اکسیژن در صورتهای مالی «مبین» در سال مالی گذشته، 556 تومان به ازای هر مترمکعب است. حال آنکه در صورتهای مالی «زاگرس» این نرخ 477 تومان به ازای هر متر مکعب است. تفاوت این دو نرخ در فروش 1.13 میلیارد متر مکعب اکسیژن خریداری شده توسط پتروشیمی زاگرس رقمی در حدود 89 میلیارد تومان است که هر کدام از طرفین به نفع خود مصادره کردهاند.
اما این موضوع در صورتهای مالی فصل بهار شرکتهای یاد شده به شکل جدیتری مطرح است. «مبین» نرخ فروش اکسیژن خود را 1047 تومان در نظر گرفتهاست حال آنکه «زاگرس» نرخ 445 تومانی را براساس فرمول قبلی و با نرخ گذشته لحاظ کرده است. تفاوت این دو مقدار در حجم 279 میلیون مترمکعبی گاز مصرفی پتروشیمی زاگرس، 168 میلیارد تومان است که تاثیر 70 تومانی بر سود هر سهم زاگرس دارد و با فرض عملکرد تولیدی خطی پتروشیمی زاگرس تا پایان سال میتواند 280 تومان سود این شرکت را تحتالشعاع قرار دهد.
فرمول جدیدی که برای تعیین نرخ فروش محصولات پتروشیمی مبین تعیین شدهاست، کفه ترازو را در دوره جاری به سمت مبین سنگین میکند و همین امر میتواند سود شناسایی شده در صورتهای مالی پتروشیمی زاگرس را بیش از واقعیت نشان دهد.