به گزارش میم تالزف هرچند توسعه کارخانه ریختهگری در جهت صادرات بوده و تا سال ۸۸ افزونبر نیمی از محصولات ریختهگری به کشورهای اروپایی صادر میشد اما هماکنون به دلیل تحریمها میزان صادرات بسیار کاهش یافته است و بیشتر محصول خود را به داخل عرضه میکنند اما موضوع آن است که بازار داخل کشش لازم را ندارد. مهمترین مشکل تولیدکنندگان در این حوزه، کمبود مواد اولیه است که به دلیل تحریمها یا کمیاب شدهاند یا افزایش نرخ یافتهاند.
مواد اولیه ریختهگری برای ذوب، انواع فروآلیاژها هستند. برای نمونه در ایران ماده نیکل موجود نیست که باید آن را وارد کرد، یا فروکروم از نوع کمکربن آن را باید از خارج کشور وارد کرد. در بحث کلان نیز تولیدکنندگان با مشکل صادرات روبهرو هستند. در کل در زمینه صادرات استراتژی کلان و بلندمدتی را دنبال نمیکنیم. برخی شرکتهای ریختهگری با پیشینه طولانی هماکنون نمیتوانند در بازارهای صادراتی حضور جدی داشته باشند، این در حالی است که با توجه به کیفیت محصولات کشور میتوانیم بازارهای صادراتی خوبی داشته باشیم. درمجموع با توجه به این مسائل و تحریمها تولیدکنندگان با تمام تلاش خود کار را پیش بردهاند.