قیمت زغال سنگ و مقررات اقلیمی بلای جان صنعت فولاد

می متالز - عدم موفقیت کارخانه های بزرگ فولادی در کاستن سطح انتشار گازهای گل خانه ای می تواند برای آنها دردسرساز باشد.

به گزارش می متالز، انتظار می رود بیست شرکت بزرگ فولادی که جمعا 30 درصد سطح تولید فولاد دنیا را بر عهده دارند تا سال 2050 تا 50 درصد میزان تولید گازهای گل خانه ای خود را کاهش دهند درحالیکه رقم اصلی تعیین شده توسط آژانس بین المللی انرژی 65 درصد بوده است. بر اساس این گزارش، شرکت های آلاینده در اجرای مقررات اقلیمی ناموفق عمل کرده اند و زیان های مالی ایشان از بابت افزایش قیمت زغال سنگ و گرمایش زمین بیشتر نیز خواهد شد. چندین دهه است که بخش فولاد فلزات اساسی مورد نیاز صنایع ساخت و ساز، خودرو و کنسروسازی را بر عهده دارد و مسئول انتشار مستقیم گازهای گل خانه ای ناشی از سوخت های فسیلی است، ضمن اینکه بزرگترین منبع صنعتی آلودگی آب و هوا نیز هست.

طبق سناریوی 2 درجه سانتیگراد در مورد تغییرات آب و هوایی، قیمت زغال سنگ تا سال 2040 به 100 دلار در هر تن خواهد رسید که به طور متوسط 14 درصد زیان معادل 2.5 تا 30 درصد زیان برای هر شرکت فولادی به همراه خواهد داشت. رهبران بانک جهانی و صندوق بین المللی پول از دولت ها خواسته اند تا با بالا بردن قیمت زغال سنگ به نحوی کارخانه های آلاینده مصرف کننده سوخت های فسیلی را مجبور به پرداخت هزینه بیشتر بابت انتشار گاز دی اکسید کربن به جو زمین نمایند. هرچند کاهش انتشار گازهای گل خانه ای نمی تواند به تنهایی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی موثر باشد. به عنوان مثال قیمت زغال سنگ اروپا از سال 2018 بیش از سه برابر شده و انتظار می رود در سال های آینده بالاتر نیز برود. از طرف دیگر شرکت های فولادی نیز در دوراهی عدم توانایی در کاهش انتشار گازهای گل خانه ای و زیاندهی بایت افزایش قیمت زغال سنگ مانده اند. طبق گزارشات رسیده، از بین 60 درصد کارخانه ها که هدف کاهش تولید گازهای گل خانه ای بوده اند تنها دو مورد موفق به رساندن تولید گاز خود به سطح استاندارد شده اند. موقعیت های مکانی و جغرافیایی نیز در این روند موثر بوده است و گزارش ها نشان می دهد شرکت های فولادی چینی، روسی و امریکایی در امر توسعه فن آوری های کاهش مصرف زغال سنگ و ارتقاء تکنولوژی ساخت فولاد از شرکت های اروپایی و آسیای شرقی جا مانده اند. ظاهرا دلیل دیگر این امر عدم رعایت قوانین سخت گیرانه در مورد قیمت گذاری زغال سنگ است.

برخی کارخانه های فولادسازی در حال توسعه تکنولوژی تولید فولاد هیدروژنی هستند و برخی نیز در حال استفاده از نیروی الکتریسیته برای زدودن اکسید آهن و همینطور جداسازی دی اکسید کربن از ضایعات گازی هستند، هرچند این فن آوری ها نمی تواند تا دهه 2030 استفاده تجاری داشته و هزینه تولید فولاد را بین 20 تا 30 درصد بالا می برد. دست آوردهای دیگری نیز در جهت کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن در حال ظهور هستند ضمن اینکه صنعت فولاد در حال حاضر جایگاه اول را در امر بازیافت مواد دارد.

منبع: ایفنا

زغال سنگ صنعت فولاد صندوق بین المللی پول