این کشور کوچک ۵۰۰ هزار نفری در شمال اروپا با آلمان، فرانسه و بلژیک مرز مشترک دارد، از کشورهای ثروتمند این قاره به شمار میآید که همواره از ثبات سیاسی و اقتصادی برخوردار بوده و از معدود کشورهای جهان است که در استخراج مواد معدنی موجود بر سطح خردهسیارههای اطراف زمین سرمایهگذاری و فعالیت داشته است. به گزارش صمت به نقل از ماینینگ دولت لوکزامبورگ در تکاپوست تا در راستای طرحهای بلندپروازانه خود برای بهرهمندی از استخراج مواد معدنی در فضا به وضع قانونی بپردازد که بر مبنای آن شرکتها برای ماموریت معدنی به فضا باید شرایط ویژهای در اختیار داشته باشند تا مجوز لازم را برای این کار بهدست آورند.دولت لوکزامبورگ در اینباره توضیح میدهد: این لایحه با اکثریت آرا (۵۵ رای موافق در برابر تنها ۲ رای مخالف) تایید شده و نخستین کشور اروپایی است که بر مبنای چارچوب قانونی، به سرمایههای خصوصی اطمینان میدهد حقوق آنها در زمینه بهرهبرداری از مواد معدنی که از اجرام آسمانی استخراج میشوند، در حفاظت و امنیت بیشتر است. هدف لوکزامبورگ از این قانون ارتقای اکتشاف و بهرهبری تجاری از این مواد است که در سیارکهای نزدیک به زمین قرار دارند. لوکزامبورگ پیش از اینکه بر استخراج مواد معدنی موجود در فضا متمرکز شود، مدتها در صنعت فضا مشغول بوده و نقش چشمگیری در توسعه ارتباطات ماهوارهای ایفا کرده است و درحالحاضر ۴ سال میشود که در جایگاه یکی از ثروتمندترین کشورهای منطقه یورو امکان دستیابی و بهرهبرداری به مواد معدنی موجود در اجرام آسمانی را به عنوان پدیده پیگیری میکند و در ماه فوریه (بهمن) به طور رسمی از آغاز فعالیت خود برای استخراج مواد معدنی از سیارکها خبر دادهاست. چند ماه پس از آن نیز دولت این کشور با شرکت امریکایی «دیپاسپِیساینداستاریز» برای همکاری در ماموریتهای مربوط به استخراج آب و مواد معدنی در فضای خارج از سیاره زمین اقدام کرد و اکنون هر دو طرف این قرارداد درحال کار روی «پروسپِکترایکس» هستند؛ سفینهای کوچک و آزمایشی که فناوریهای مربوط به اکتشاف و بهرهبرداری مواد معدنی را از خردهسیارههای نزدیک به زمین تا پس از سال ۲۰۲۰ میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی) میسنجد. در ماه ژوئن (خرداد) سال گذشته میلادی این کشور از بازگشایی یک خط اعتباری به ارزش ۲۰۰ میلیون یورو (به نرخ امروز ۲۲۸ میلیون یورو) برای شرکتهای کارآفرینی فضایی خبر داد که هدف از آنها ایجاد مراکز کار در حوزه اروپا و در حوالی مرزهای لوکزامبورگ است. همچنین لوکزامبورگ در ماه نوامبر (آذر) گذشته سهم زیادی از شرکت «پلَنتریریسورسِز» که بر استخراج مواد معدنی از فضا متمرکز است، خرید. این سهم در معاملهای به ارزش ۲۸ میلیون یورو (۲۵ میلیون یورو در زمان حاضر) خریداری شد و هدف از این سرمایهگذاری کمک به «رِدموند» شرکت مستقر در واشنگتن است تا نخستین ماموریت استخراج مواد معدنی از اجرام آسمانی خود را با رویکرد تجاری تا سال ۲۰۲۰ میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی) پرتاب کند.
لوکزامبورگ با قانون استخراج مواد معدنی از فضا به دنبال حرکت مشابهی است که اوباما رئیسجمهور پیشین امریکا انجام داد. او در سال ۲۰۱۵ میلادی (۱۳۹۴ خورشیدی) قانونی را امضا کرد که بر مبنای آن به شهروندان امریکایی این حق داده میشد تا مواد معدنی را که از اجرام آسمانی استخراج میکنند، به مالکیت خود درآورند. اما تنها اقدام فراملی و جهانی قانونی که در این زمینه انجام شده است به سال ۱۹۶۷ میلادی (۱۳۴۶ خورشیدی) برمیگردد. قرارداد «اوتِر اِسپِیس» (The Outer Space Treaty) را ایالات متحده امریکا، روسیه و شماری از دیگر کشورها امضا کردند که بر مبنای آن هیچ کشوری نمیتواند ملکی را در فضا تصرف کند یا به مالکیت خود درآورد. این قرارداد میگوید: فضای خارج از زمین باید برای اکتشاف آزاد باشد و همه دولتها امکان استفاده از آن را داشته باشند. فضای خارج از سیاره به هیچ ملتی اختصاص ندارد و هیچ دولتی نمیتواند ادعای مالکیت آن را با هدف بهرهبرداری، اشتغالزایی یا هر گونه هدف دیگری داشته باشد. زمینشناسان بر این باورند که خردهسیارکها پوشیده از سنگآهن، نیکل و فلزات گرانبها هستند (با تمرکز بیشتر و پراکندگی کمتر نسبت به آنچه در زمین وجود دارد و میتواند به ایجاد بازاری بینجامد که ارزش آن به تریلیونها دلار میرسد.) در سال ۲۰۱۴ میلادی (۱۳۹۳ خورشیدی) وبسایت شرکت خدمات مالی «مولیفول» ارزش ذخایر معدنی موجود در ماه را بین ۱۵۰ کادریلیون تا ۵۰۰ کادریلیون تخمینزده است (هر کادریلیون هزار تریلیون است). این مقدار مواد معدنی میتواند ۵۰۰میلیون میلیاردر بسازد. علاوه بر این مواد معدنی ماه سرشار از ذخایر هلیوم۳ است؛ عنصری بسیار نادر در زمین که در فرض علمی میتواند بهعنوان سوخت کارخانهها در آینده استفاده شود و با سوخت هستهای کار میکند. علاوهبر موارد نامبرده شده، خرده سیارکها سرشار از آهن، کبالت، پلاتینیوم و تیتانیوم هستند، اما سرآمد همه مواد موجود در اجرام آسمانی آب است. بسیاری از سیارکهای نزدیک به زمین پر از سنگهای کیهانی کربندار هستند که مقداری زیاد یخ در خود دارند. جدا از نیازهای انسانی به آب، این ماده در فضا یک سوخت به شمار میآید و اجزای اصلی آن اکسیژن مایع و هیدروژن است که در سوخت موشک استفاده میشوند.