خطر گازگرفتگی و ریزش در معادن زیرزمینی همچون زغالسنگ یا ریزش دیوارهها در معادن روباز که بخش عمدهای از آن نشأت گرفته از رعایت نشدن قوانین و ضوابط ایمنی است، هر سال حوادث و خطرات بسیاری را در معادن رقم میزند. بنابراین آنچه در گام نخست به کم شدن خطرات هنگام معدنکاری کمک میکند آموزش نیروی انسانی فعال در معادن است و بعد از آن نظارت کافی مهندسان و مسئولانی است که از سوی سازمانهای فعال در بخش معدن همچون نظام مهندسی معدن ایران برای اینکار انتخاب شدهاند. البته این موضوع نباید تنها به عهده مهندسان معدن و مسئولان فنی انتخاب شده برای معادن باشد. بلکه این بهرهبرداران معدنی هستند که باید با استفاده از تجهیزات و فناوریهای نوین ضمن کاهش خطرات هنگام انجام کار، میزان بهرهوری معادن را افزایش دهند. این در حالی است که همواره هزینه کردن برای ایجاد فضای امن در معادن کشور (بیشتر معادن کوچک و متوسط) در اولویتهای آخر قرار میگیرد و آنها غافل هستند که نبود ایمنی در معادن هزینههای گزافی برایشان به همراه خواهد داشت.یکیدیگر از مزایای رعایت اصول ایمنی در معادن، به نوعی بیمه کردن سرمایه تزریقشده در معدن است. زیرا همانگونه که میدانیم سرمایهگذاری در معادن ارقام بسیار بالایی را به خود اختصاص میدهد و با وقوع یک حادثه ضمن از بین رفتن سرمایه، شاهد متوقف شدن فعالیت معدن و از بین رفتن مواد معدنی موجود در معدن خواهیم بود. بنابراین ایمنی در معادن را میتوان ضامن جان و مال سرمایهگذاران معدنی و بهرهبرداران دانست.